اپلیکیشن شاد  یا سامانه سوت زنی

وزیر آموزش‌وپرورش کشور در شرایطی که هفته‌هاست از کلاس‌های بی معلم انتقاد می‌شود، گفته است که در حال حاضر هیچ کلاس بی معلمی نداریم و خانواده‌ها در صورت مشاهده این وضعیت می‌توانند از طریق اپلیکیشن شاد، بی معلم بودن کلاس فرزندشان را اطلاع‌رسانی کنند تا به آن رسیدگی شود. شوخی جالبی نیست و این کار وزیر آموزش پرورش شاید به نوعی زمان خریدن و به نوعی نیز نقض سخنان خود اوست که همزمان از خالی نبودن کلاس‌ها و از وجود احتمال خالی بودن آن صحبت می‌کند. در واقع صحبت‌های اخیر او که اشاره دارد کمبود معلم در مدارس به عواملی همچون افزایش تعداد دانش آموزان، رتبه‌بندی معلمان، کاهش پذیرش دانشگاه فرهنگیان و غیره وابسته بوده حاکی از این است که نمی‌توان انتظار داشت داستان کلاس‌های خالی از معلم به‌زودی رفع شود. اما تأکید بر این موضوع تنها از طریق وصله‌پینه کردن کارکنان آموزش‌وپرورش به صندلی معلمی در کلاس‌های درس حل می‌شود؛ کاری که هم‌اکنون نیز در حال انجام است. در بسیاری از کلاس‌های درس از معلمان پرورشی یا گاها مشاوران مدرسه استفاده می‌شود و تنها با پر کردن نمایشی کلاس‌های درس است که مصرانه از خالی نبودن آنها سخن گفته می‌شود.

بر این اساس هر آنچه از اخبار جذب نیرو و تزریق معلم به سیستم آموزش کشور در آینده‌های نزدیک وعده داده می‌شود صرفا وعده است. البته نه اینکه اصلا عملی نشود اما روی غلتک افتادن فعالیت یک معلم از استخدام تا حضور در کلاس درس ، روندی زمان‌برتر از این حرف‌ها است که بتوان دوره آموزشی با کیفیتی در سال تحصیلی 1403-1404 را دربر بگیرد.
استفاده از اپلیکیشن شاد نیز از جمله ناکامی‌های بزرگ آموزش‌وپرورش کشور بود که در دوران کرونا نشان داد این سیستم آموزش عریض و طویل کشور تا چه اندازه فشل و ناتوان است که نه تنها برای وقوع بحران هیچ پیش‌بینی نداشت بلکه با طراحی ضعیف و پراشتباه این اپلیکیشن نیز مدت‌زمان زیادی از دوران تحصیلی دانش آموزان آن زمان را عملا به هدر داد و عدم موفقیت آموزش از راه دور در بستر شاد مدت‌ها در ذهن بسیاری از والدین و دانش آموزان و حتی معلمان باقی خواهد ماند تا حاضر نباشند برای رفع مشکلات خود به آن اعتماد کنند. در این وانفسا استفاده از اپلیکیشن شاد به‌عنوان سامانه «سوت زنی» به‌واقع اتفاقی مضحک است بویژه وقتی در مورد اطلاع‌رسانی درباره کلاس‌های خالی از معلم باشد.