چراغ‌هایی که فقط چشمک می‌زنند؛ سردرگمی عابران در قلب اصفهان
در میدان‌های پررفت‌وآمد اصفهان، چراغ‌های عابر پیاده سال‌هاست به‌جای راهنمایی، تنها چشمک می‌زنند؛ نمادی از هشدار دائمی که نه به عابر اطمینان می‌دهد و نه راننده را به توقف وادار می‌کند. این وضعیت به دغدغه‌ای جدی برای شهروندان بدل شده است؛ دغدغه‌ای که هنوز پاسخی روشن برایش ارائه نشده است.
اصفهان امروز_شهرزاد فلاح: در میدان‌های پررفت‌وآمد اصفهان، چراغ‌های عابر پیاده سال‌هاست به‌جای راهنمایی، تنها چشمک می‌زنند؛ نمادی از هشدار دائمی که نه به عابر اطمینان می‌دهد و نه راننده را به توقف وادار می‌کند. این وضعیت به دغدغه‌ای جدی برای شهروندان بدل شده است؛ دغدغه‌ای که هنوز پاسخی روشن برایش ارائه نشده است.
میدان، صحنه‌ای از بلاتکلیفی
میدان‌های بزرگ اصفهان از میدان امام حسین تا آزادی هر روز شاهد تلاقی پرشمار خودروها و عابران هستند. اما چراغ‌های چشمک‌زن زرد، به‌جای آنکه مدیریت ترافیک را تسهیل کنند، صحنه‌ای از بلاتکلیفی را رقم می‌زنند.
یک عابر مسن که قصد عبور از خیابان چهارباغ عباسی را داشت، با عصبانیت گفت:
«این چراغ‌ها هیچ‌وقت سبز نمی‌شوند! ما نمی‌دانیم کی باید رد شویم. همیشه باید با ترس و دلهره پا به خیابان بگذاریم.»
در این میدان‌ها، حق‌تقدم به‌صورت کامل به برداشت شخصی راننده و شهامت عابر وابسته است؛ ترکیبی خطرناک که بارها زمینه‌ساز تصادفات شده است.
روایت مردم؛ «هر روز قمار جان»
دانشجو ۲۲ساله:
سر کلاس دیر می‌شود، چراغ هم که هیچ‌وقت سبز نیست. یا باید بدوم یا از بین ماشین‌ها رد بشوم. این‌همه شهر مدرن شده، اما چراغ عابر هنوز به قرن گذشته وصل است!
مادر جوان همراه کودک:
با بچه نمی‌شود وسط خیابان دوید. بارها شده ماشین‌ها لحظه آخر ترمز کرده‌اند. چرا در شلوغ‌ترین میدان‌ها سیستم ایمنی عابر نداریم؟
راننده‌تاکسی ۴۸ساله:
برای ما راننده‌ها هم سخت است. چراغ چشمک‌زن یعنی احتیاط، اما وقتی عابر ناگهانی وارد خیابان می‌شود، ترمز شدید خطر تصادف زنجیره‌ای دارد. مدیریت شهری باید تکلیف را روشن کند؛ یا چراغ کامل باشد یا خط‌کشی و پلیس ثابت.
چرا چراغ‌ها همیشه چشمک می‌زنند؟
کارشناسان شهری علت این وضعیت را نبود هماهنگی در طراحی چراغ‌ها و حجم بالای ترافیک می‌دانند. چراغ چشمک‌زن زرد به معنای «احتیاط» است، اما تبدیل‌شدن آن به وضعیت دائمی در میادین پرتردد، عملاً کارکرد اصلی چراغ عابر را از بین برده است.
سروان احمدی کارشناس ترافیک در گفت‌وگویی غیررسمی اشاره کرد:
چراغ‌های چشمک‌زن باید موقت و محدود باشند، نه دائمی. در میدان‌هایی مثل امام حسین، این چراغ‌ها به‌جای نظم‌بخشی، سردرگمی ایجاد کرده‌اند. این یک عقب‌گرد در مدیریت حمل‌ونقل شهری است.
وعده‌هایی که عملی نشد
شهروندان می‌گویند بارها موضوع را به سامانه ۱۳۷ شهرداری و پلیس راهور گزارش کرده‌اند، اما پاسخی جز «در حال بررسی است» دریافت نکرده‌اند. نتیجه آنکه هر روز همان چراغ‌ها، همان چشمک‌ها و همان بی‌اعتمادی پابرجاست.
یک شهروند میان‌سال در گفت‌وگو با خبرنگار ما افزود:
همه چیز در شهر تغییر کرده؛ پل‌ها، بزرگراه‌ها، دوچرخه‌سواری... اما چراغ‌های عابر پیاده هنوز مثل ۳۰ سال پیش چشمک می‌زنند. چرا باید امنیت ابتدایی‌ترین قشر یعنی عابران فراموش شود؟
راه‌حل‌ها؛ از هوشمندسازی تا فرهنگ‌سازی
کارشناسان حمل‌ونقل معتقدند با استفاده از چراغ‌های هوشمند که به سنسورهای تشخیص عابر مجهز هستند، می‌توان مشکل را حل کرد. در بسیاری از شهرهای جهان، چراغ‌ها متناسب با حضور عابر یا حجم خودروها تنظیم می‌شوند.
همچنین پیشنهاد می‌شود خط‌کشی‌های عابر بازطراحی و با تابلوهای الکترونیکی هشدار همراه شوند تا رانندگان از فاصله دور مطلع شوند. فرهنگ‌سازی و آموزش رانندگان درباره رعایت حق‌تقدم عابر نیز ضروری است.
چشمکی که باید متوقف شود
چراغ‌های چشمک‌زن عابر پیاده در میدان‌های بزرگ اصفهان، سال‌هاست به مسئله‌ای فراموش‌شده بدل شده‌اند. در شهری که خود را «پایتخت فرهنگی ایران» می‌داند، این کمبود کوچک اما حیاتی، تصویری از عقب‌ماندگی در مدیریت شهری ارائه می‌دهد.
شهروندان از مسئولان انتظار دارند پیش از آنکه یک حادثه تلخ دوباره خبرساز شود، اقدامی عملی و فوری برای اصلاح این چراغ‌ها انجام دهند.
اما مسئله فقط یک چراغ نیست؛ این چشمک‌های بی‌پایان، استعاره‌ای از مدیریت شهری‌اند که سال‌هاست میان تصمیم و اجرا معلق مانده است. هر ثانیه‌ای که چراغ‌سبز نمی‌شود، لحظه‌ای است که اعتماد مردم هم در ترافیک دود می‌شود.
اصفهان می‌تواند شهری باشد که نه‌تنها در معماری و تاریخ می‌درخشد، بلکه در ایمنی و نظم شهری هم الگو شود. پرسش ساده‌ای که امروز مقابل مسئولان قرار دارد این است:
آیا زمان آن نرسیده که چراغ‌ها بالاخره سبز شوند؟