انتقاد از قفل و زنجیر کردن یک مسجد در تهران
از تاریخ هفتم آبان ماه مسجد جامع نور ولایت در سوهانک تهران توسط کمیته امداد امام، قفل و زنجیر شده و حتی دور آن را سیم خاردار کشیده بودند. روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: از تاریخ هفتم آبان ماه مسجد جامع نور ولایت در سوهانک تهران توسط کمیته امداد امام، قفل و زنجیر شده و حتی دور آن را سیم خاردار کشیده بودند.
روزنامه جمهوری اسلامی: از تاریخ هفتم آبان ماه مسجد جامع نور ولایت در سوهانک تهران توسط کمیته امداد امام، قفل و زنجیر شده و حتی دور آن را سیم خاردار کشیده بودند. روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: از تاریخ هفتم آبان ماه مسجد جامع نور ولایت در سوهانک تهران توسط کمیته امداد امام، قفل و زنجیر شده و حتی دور آن را سیم خاردار کشیده بودند.
گرچه پس از انعکاس این عمل توهین‌آمیز نسبت به مسجد در رسانه‌ها، سیم خاردارها را جمع کرده‌اند ولی هنوز این مسجد در قفل و زنجیر است و دربهای آن را حتی جوشکاری کرده‌اند! یعنی ما با قاطعیت، درب این مسجد بزرگ را بسته‌ایم و حالا حالاها هم قصد بازگشایی آن را نداریم!
البته مردم با ایمان محل و امام جماعت آن نیز از پای ننشسته و ضمن پیگیری موضوع از طریق مرکز رسیدگی به امور مساجد و دیگر مسئولین، نماز جماعت‌ها را در این ده روز، در هر سه وقت در جلوی مسجد و ساختمان کمیته امداد در سوهانک اقامه کردند.
شاید اگر این اهانت به مسجد و شهدایی که در حیاط آن آرمیده‌اند در کشور دیگری انجام می‌شد مرکز رسیدگی به امور مساجد در محکوم کردن آن سبقت می‌جست و لیکن چون این عمل زشت توسط خودی انجام شده است، و یا حفظ روابط را بر عمل به اصول و ارزشها مقدم می‌دارند، تاکنون در این موضوع بسیار مماشات کرده و سعی بر غمض عین داشته و حال آنکه در جریان کامل موضوع هستند، گرچه انتظار می‌رفت اگر قوت برخورد با کمیته امداد را هم ندارند لااقل می‌توانستند با اطلاعیه‌ای این اهانت را محکوم کنند و در کنار مردم با ایمان بایستند، نه در کنار مسئولینی که به خود جرات می‌دهند درب خانه خدا را بسته و جوشکاری کنند!
چرا مرکز امور مساجد این مهم را به دادستانی یا مراکز قضایی ارجاع و گزارش نمی‌کند؟! تکلیف مردم چیست؟ تا کی باید صبر کنند و در این هوای سرد در خیابان نماز بخوانند، برای این مسجد، صیغه مسجدی خوانده شده است و در مسجد بودن آن شکی نیست، بنابراین هرکس اعم از واقف زمین و یا خیرین و یا کمیته امداد که در ساخت آن هزینه کرده‌اند، نمی‌توانند از عمل خود پیشمان شده و این مسجد را از مسجد بودن بیاندازند! تولیت مسجد امر دیگری است ولیکن هیچکس حق ندارد درب آن را ببندد و از همه بدتر دور آن سیم‌خاردار بکشد و یا دربهای آن را جوشکاری کند!
وقتی مرکز امور مساجد که باید حافظ منافع مساجد باشد، جدیت و تلاش لازم را برای حفظ و احیاء مساجد ندارد، از بقیه چه انتظار است؟! آقایان، بواسطه لباس مقدس روحانیت که به تن کرده‌اند و هم بواسطه وظیفه شغلی و مسئولیتی که بر عهده دارند نباید در برابر توهین به خانه خدا سکوت کنند! حالا درب خانه خدا را می‌بندند و قفل می‌کنند، دیگر چرا جوشکاری می‌کنند! آیا این عمل توهین نیست! سیم خاردار کشیدن توهین نبود؟! عمل سخیف، سخیف است هرکجای دنیا باشد، این را باید مسئولان ما بفهمند، مردم ما نظاره‌گر هستند و همه موارد مشابه را با هم قیاس می‌کنند.
گرچه پس از انعکاس این عمل توهین‌آمیز نسبت به مسجد در رسانه‌ها، سیم خاردارها را جمع کرده‌اند ولی هنوز این مسجد در قفل و زنجیر است و دربهای آن را حتی جوشکاری کرده‌اند! یعنی ما با قاطعیت، درب این مسجد بزرگ را بسته‌ایم و حالا حالاها هم قصد بازگشایی آن را نداریم!
البته مردم با ایمان محل و امام جماعت آن نیز از پای ننشسته و ضمن پیگیری موضوع از طریق مرکز رسیدگی به امور مساجد و دیگر مسئولین، نماز جماعت‌ها را در این ده روز، در هر سه وقت در جلوی مسجد و ساختمان کمیته امداد در سوهانک اقامه کردند.
شاید اگر این اهانت به مسجد و شهدایی که در حیاط آن آرمیده‌اند در کشور دیگری انجام می‌شد مرکز رسیدگی به امور مساجد در محکوم کردن آن سبقت می‌جست و لیکن چون این عمل زشت توسط خودی انجام شده است، و یا حفظ روابط را بر عمل به اصول و ارزشها مقدم می‌دارند، تاکنون در این موضوع بسیار مماشات کرده و سعی بر غمض عین داشته و حال آنکه در جریان کامل موضوع هستند، گرچه انتظار می‌رفت اگر قوت برخورد با کمیته امداد را هم ندارند لااقل می‌توانستند با اطلاعیه‌ای این اهانت را محکوم کنند و در کنار مردم با ایمان بایستند، نه در کنار مسئولینی که به خود جرات می‌دهند درب خانه خدا را بسته و جوشکاری کنند!
چرا مرکز امور مساجد این مهم را به دادستانی یا مراکز قضایی ارجاع و گزارش نمی‌کند؟! تکلیف مردم چیست؟ تا کی باید صبر کنند و در این هوای سرد در خیابان نماز بخوانند، برای این مسجد، صیغه مسجدی خوانده شده است و در مسجد بودن آن شکی نیست، بنابراین هرکس اعم از واقف زمین و یا خیرین و یا کمیته امداد که در ساخت آن هزینه کرده‌اند، نمی‌توانند از عمل خود پیشمان شده و این مسجد را از مسجد بودن بیاندازند! تولیت مسجد امر دیگری است ولیکن هیچکس حق ندارد درب آن را ببندد و از همه بدتر دور آن سیم‌خاردار بکشد و یا دربهای آن را جوشکاری کند!
وقتی مرکز امور مساجد که باید حافظ منافع مساجد باشد، جدیت و تلاش لازم را برای حفظ و احیاء مساجد ندارد، از بقیه چه انتظار است؟! آقایان، بواسطه لباس مقدس روحانیت که به تن کرده‌اند و هم بواسطه وظیفه شغلی و مسئولیتی که بر عهده دارند نباید در برابر توهین به خانه خدا سکوت کنند! حالا درب خانه خدا را می‌بندند و قفل می‌کنند، دیگر چرا جوشکاری می‌کنند! آیا این عمل توهین نیست! سیم خاردار کشیدن توهین نبود؟! عمل سخیف، سخیف است هرکجای دنیا باشد، این را باید مسئولان ما بفهمند، مردم ما نظاره‌گر هستند و همه موارد مشابه را با هم قیاس می‌کنند.