حضرات نماینده! چند کودک دیگر باید بمیرد؟

مصطفی داننده در ادامه یادداشت خود در «عصر ایران» نوشت: گویا نمایندگان آن مجلس به وضعیت ساپورت‌پوشی زنان حساس بودند. آن داستان تمام شد اما حالا می‌خواهم از نمایندگان مجلس بخواهم بازهم در صحن پارلمان عکس و فیلم پخش کنند اما از جنسی دیگر.
عکس‌هایی از کودکانی که در ماه‌ها و سال‌های اخیر قربانی کودک آزاری شده‌اند. عکس‌هایی از آتنا، ستایش،امیرطاها و کیمیا.
فیلم لحظه نجات پیدا کردن کودکان ماهشهری از بند پدر و نامادری سنگدل. فیلم گفت‌وگوی دختری ماهشهری از شکنجه‌هایی که دیده است. از چکش، از چسب حرارتی، از بسته شدن به نرده در زیر آفتاب سوزان.
فیلم دیگری هم موجود است. داغ، داغ. پدری با قمه، دختر معلول خود را شکنجه می‌دهد و از او فیلم می‌گیرد. صورت دخترک پر از زخم‌های قمه‌ای است که مرد قلب سنگی از خود به یادگار گذاشته است.
این عکس‌ها این فیلم‌ها را ببینید تا شاید یادتان بیاید که قرار است از پشت صندلی‌های سبزتان، قانون حمایت از کودکان بیرون بیاید.
حضرات نماینده، چند کودک دیگر باید بمیرند تا شما لایحه حمایت از کودکان را به سرانجام برسانید. ۶ سال است این لایحه در حال خاک خوردن است. در این ۶ سال چه کودکانی قربانی شیاطینی شدند که حیوان‌های وحشی از آن‌ها انسان تر هستند.
این عکس‌ها و فیلم‌ها را ببینید و تمام کارهای خود را تعطیل کنید. جلسات اضافه بگذارید. تصور کنید بودجه به مجلس آمده است.
باور کنید کودکان این سرزمین احتیاج به این قانون دارند. می‌بینید که پدر به دختر خود رحم نمی‌کند چه برسد به دیگران.
دیگر چه اتفاق تلخی باید بیفتد که شما به این نتیجه برسید که برای این لایحه نقطه پایان بگذارید و آن را تبدیل به قانون کنید.
کودکان محتاج به قانون حمایتی هستند. حمایتی که در برابر همه یکسان باشد. چه والدین و چه غریبه‌ها. والدین باید در برابر قانون پاسخگو باشند. برخی پدر و مادرها فکر می‌کنند حق دارند با فرزندان خود را تنبیه کنند.
باید از کودکان در برابر این پدر و مادرها دفاع کرد و اجازه نداد به خاطر یک تصور غلط، آنها هر کاری دلشان می‌خواهند انجام دهند.
اگر شما نمایندگان چه اصلاح طلب و چه اصول‌گرا در مدت زمان باقی مانده عمر مجلس دهم، همین یک کار را انجام دهید نام نیکی از خود به یادگار خواهید گذاشت.
ما مردم نیز باید چشم‌ها و گوش‌ها خود را در برابر کودک آزاران تیز کنیم. بی‌تفاوت بودن بسیاری از ما به اتفاقات کشور، شهر و محله زندگی‌مان باعث شده است این اتفاقات تلخ به وجود بیاید.
حضرات نماینده و اهالی ایران، حواسمان به کودکان باشد. آنها قربانی آدم بزرگ‌ها می‌شوند.