تنهایی روی بوم

سعید آقایی - اصفهان امروز : نمایش آثار نقاشی چهار هنرمند زن تا 25 مهرماه در نقش خانه حوزه هنری برپاست. دوستی الهام میرشجاعی با الهام رفیعایی، اعظم اسماعیل‌زاده و زهرا پهلوان نژاد به سال‌ها پیش و آغاز کار انجمن نقاشان اصفهان بازمی‌گردد. قبلا با نام هیوا متشکل از ده نفر بودند که تجربه برپایی چند نمایشگاه در شهرهای شیراز و اصفهان را نیز داشتند. کار هیوا دیری نپایید اما این گروه زمانی شکل گرفت که به‌صورت اتفاقی و بدون اطلاع از اندیشه یکدیگر، المان‌ها و فضاهای مشابهی را در آثارشان تجربه کردند. فضاهایی چون روزمرگی، سنت و مدرنیته و حضور انسان‌هایی که در نقاشی‌ها نبودند ولی وجودشان احساس می‌شد.

*الهام میرشجاعی با نام مستعار ونوس متولد سال 51 است و در این نمایشگاه با 11 اثر و رویکرد روزمرگی شرکت کرده است. نقطه آغاز این آثار که با تکنیک رنگ و روغن و ترکیب مواد است، پاییز 94 و نقطه پایان آن تیرماه 96 بوده است. این مجموعه به تک عنصر‌هایی اشاره دارد که به‌فراوانی اطراف همه ما هست ولی نقش و اهمیتشان فراموش‌شده! همه بر روی بوم تنها هستند شاید مانند انسان معاصر، درحالی‌که نقش مهمی دارند ولی نقش خود را کمرنگ می‌پندارند! هرکدام از این عناصر حذف شوند، زندگی روزمره دچار اختلال و نابسامانی می‌شود. در این مجموعه تک عنصری‌ها اعم از مدرن یا کهنه، متوازن یا نامتقارن نمادی هستند از تنهایی؛ آیین فراگیر عصر جهانی‌شدن، ولی به اعتقاد من انسان باوجود تنهایی‌ها، سختی‌ها، شکست‌ها، زشتی‌ها و کمبودها می‌تواند با تکیه‌بر توانایی‌هایش نقشی اثرگذار بر خود و دیگران داشته و پیروز میدان زندگی خویش باشد.

*اعظم اسماعیل‌زاده متولد سال 58 در نمایشگاه خانه سوره با هشت اثر و موضوع زنانگی، سنت و مدرنیته شرکت کرده است. تکنیک آثار او رنگ و روغن است. این مجموعه از سال 94 شکل گرفت و در بهار 95 به اتمام رسید. دلیل انتخاب این موضوع مشکلاتی است که به‌عنوان یک زن در جامعه حس می‌کرده که کماکان گریبانگیر زنان جامعه است.

*زهرا پهلوان نژاد متولد سال 65 با هفت اثر و موضوع «آزاد» و تکنیک رنگ و روغن در این نمایشگاه شرکت کرده است. این مجموعه را بهار 95 شروع و اردیبهشت 96 به پایان رسانده. فضای قبلی نقاشی‌های وی بنا و معماری بود ولی تصمیم گرفته نگاهش را از کلیات به سمت جزییات سوق دهد و این شده که این مجموعه با پنجره‌ها، سایه‌ها و نورها شکل بگیرند.

* الهام رفیعایی متولد 63 با هشت اثر و موضوع فضای داخلی و تکنیک رنگ و روغن در این نمایشگاه شرکت نموده است. این مجموعه از پاییز 94 آغاز و بهار 96 پایان یافت.

جریان روزمرگی همراه با تاثیر زن در زندگی، وی را به سمت این فضا هدایت کرد.

همچنین متن زیر از میرشجاعی در این مجموعه بیان شاعرانه‌ای از حال هنرمندان و وصف این نمایشگاه است: «فاصله‌ای است از نقطه صفر نقاشی تا اوج و هیجان آن...روایت این فاصله فقط همان لحظه قابل احساس است و قادر به بیان این حالت درونی نیستم. ولی در یک جمع‌بندی کوتاه باید بگویم که نقاشی‌های من طی چند سال اخیر از فضاهای آرام و کاهگلی روستایی و سپس طبیعت بی‌جان و کوزه‌های گلی و تنها که برایم نماد انسان از خلقت تا مرگ بود، به نقطه مقابل آن رسید! به ازدحام و شلوغی شهر و فضای سیمانی و آهنین اطرافم، آسمان‌خراش‌ها و کابل‌های فشارقوی! آسمانی که دیگر آبی نبود و خاکستری و آلوده بود! گویی نگاهم از عطر کاهگل و سفال به زشتی و نابسامانی چرخید ولی در قلبم «آیین تنهایی» رسم فراگیر عصر جهانی‌شدن همچنان احساس می‌شد! آخر من آیین تنهایی را می‌شناسم؛ روزگار غریبی و انتظار، لحظه‌های عصیان و سرکوب، دیوارهای بلند، قد برافراشته تا بام سکوت، بغض فروخورده بودن و دست‌های پر از خواهش عشق آنگاه‌که من و دیوار و تنهایی. ما فراموش‌شدگان زمان جهانی می‌سازیم پر از نور، پر از رنگ، پراز نقش و بودن آغاز می‌شود. همه ما تنها هستیم؛ انسان‌هایی پرمشغله و تنها ولی باوجوداین تنهایی نقشی مهم در زندگی داریم، شکسته باشیم یا استوار، پرنور یا تاریک، صیقلی یا ترک‌خورده، زنگ‌زده یا اسیر رطوبتی رخوت‌انگیز، متعادل یا نامتقارن، بخارکرده و نرم یا سنگی و سخت، کهنه یا نو، انسانی مدرن یا سنتی هرچه باشد، فرقی نمی‌کند. همه ما نقشی کلیدی در زندگی داریم که قادر است هر درب بسته‌ای را بگشاید و هر راه ناهمواری را بیاراید و من آرزو می‌کنم خداوند بزرگ، توانایی و شایستگی آن را عطا فرماید که باوجود همه خستگی‌ها و شکست‌ها، پیوسته پیروز میدان زندگی خویش باشم.»