رفتگری قهرمان کشتی آسیا در شهرداری دزفول/ حسینوند: گفتند خوب جارو بزنی بیشتر حقوق می‌گیری!
دارنده ۲ مدال طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا و فرزند جانباز و آزاده سرافراز ۸ سال جنگ تحمیلی پس از بارها ناکامی برای پیدا کردن شغل در ادارات مختلف خوزستان، سرانجام در شهرداری دزفول به عنوان رفتگر مشغول به کار شده است.
محمد حسینوند در گفت‌وگو با ایسنا، درباره مشکلاتی که او را مجبور کرد با وجود کسب دو عنوان قهرمانی در آسیا به عنوان رفتگر در شهرداری دزفول مشغول به کار شود، اظهار کرد: دو سال به هر دری زدم و از هر مسئولی در خوزستان خواستم حداقل شغلی برایم مهیا کنند تا بتوانم هم از پس هزینه های ورزش حرفه ای بربیایم و هم حداقل برای خودم آینده ای داشته باشم. متاسفانه هر مسئولی قول داد، برخی از مسئولان ورزش شهرمان هم انصافا پیگیری کردند اما هیچ مسئولی حاضر نشد به من شغل بدهد، در این مدت انقدر به ادارات و سازمان های مختلف رفتم که همه من را می شناختند و وقتی باز هم برای گرفتن شغل مراجعه می کردم می گفتند باز هم پیدایت شد؟ پدرم جانباز ۲۵ درصد جنگ تحمیلی است و ۲ سال و نیم در اسارت بوده اما چندین مرتبه به همراه پدرم به بنیاد جانبازان هم رفتیم تا شغلی به من بدهند که متاسفانه هیچ کاری نکردند. من ۴ خواهر و برادر دارم که آن ها هم با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی همه بیکار هستند، به آن ها گفتیم حداقل به من شعلی بدهند اما فایده ای نداشت.
دارنده ۲ مدال طلای کشتی نوجوانان آسیا در سال های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، درباره شرایط شغلش در شهرداری دزفول گفت: حدود یک ماه است از طریق یکی از آشنایان که سفارش کرده بود، در شهرداری دزفول به عنوان رفتگر مشغول به کار شده ام، ساعت ۱۰ هر شب کارم را شروع می کنم و تا ۴ صبح در خیابان های دزفول زباله ها را یا بوسیله فرغون و یا با نایلون های بزرگ جمع آوری میکنم تا خیابان ها تمیز شوند. بیشتر اوقات ترجیح می دهم از نایلون برای جمع کردن زباله ها استفاده کنم چرا که راحت تر هستم.
وی درباره حقوق دریافتی اش نیز خاطرنشان کرد: از طریق پیمانکار استخدام شدم و ۲ میلیون تومان حقوق می گیرم، البته به من گفتند اگر کارت را خوب انجام بدهی تا دو میلیون و صد هزار تومان هم ممکن است حقوق بگیری! آیا شان یک ورزشکاری که برای تیم ملی افتخارآفرینی کرده، این است که با او اینطور برخورد شود و این حرف را به من بزنند که اگر خوب زباله ها را جمع کنی صد هزار تومان بیشتر حقوق می گیری؟
دارنده ۲ طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا تصریح کرد: بچه هایی که می خواهند ورزشکار شوند واقعا آیا با دیدن من که قهرمان این شهر هستم دیگر امیدی برایشان باقی می ماند که به سمت ورزش بیایند؟ وقتی آینده من را می بینند که بعد از چندیدن سال سختی و تلاش دارم جارو زنی میکنم و زباله جمع میکنم آیا دیگر برای آمدن به سمت ورزش میل و رغبتی خواهند داشت؟
حسینوند در ادامه گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به این سوال که آیا با وجود استعداد فراوان در کشتی با وجود مشکلات مالی مجبور به ترک این رشته شده یا خیر، گفت: بخاطر این مشکلات مثل سابق نمی توانم تمرین کنم اما به هر حال هر فرصتی گیر بیاورم تمرین می کنم تا بدنم رها نشود. با وجودیکه همه حریفانم را در سبک وزن شکست دادم اما آن ها به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدند و من دعوت نشدم. سال گذشته در لیگ کشتی پویا دادمرز، سجاد عباسپور، مصیب اکبری و مسلم نادری خادم را بردم، در جام تختی هم رضا خدری مقابل عباسپور پیروز شد و من نیز خدری را ده بر صفر شکست دادم و در نهایت به علت باختی که در نیمه نهایی به پویا ناصرپور داشتم به عنوان سومی جام تختی در شیراز رسیدم. حالا ناصرپور به یک وزن بالاتر رفته اما باز هم با وجودیکه همه رقبایم را در وزن ۵۵ کیلوگرم بردم به تیم ملی دعوت نشدم که واقعا دلیلش را نمی دانم.
وی ادامه داد: از سال گذشته تا الان فقط یک باخت در لیگ برتر به سجاد عباسپور داشتم که واقعا در آن مبارزه مریض بودم و فقط برای اینکه قراردادم را بگیرم مجبور به کشتی گرفتن شدم اما با این حال فقط با یک امتیاز اختلاف باختم که آقای حبیب اخلاقی مربی تیم ملی کاملا در جریان دلایل آن باخت بود.
فرنگی کار وزن ۵۵ کیلوگرم ایران، در پاسخ به این سوال که آیا دلیل دعوت نشدنش به اردو توسط محمد بنا را پیگیری کرده یا خیر، تصریح کرد: فقط با آقای حبیب الله اخلاقی تماس گرفتم و گفت با سرمربی تیم ملی صحبت می کند اما پس از آن اعلام کرد آقای بنا گفته به دلیل شیوع کرونا برای دعوت از کشتی گیران محدودیت داریم.
وی در پایان گفت: احترام زیادی برای رفتگران شهرداری که باعث تمیزی و نظافت شهرها می شوند دارم و باید بگویم حق این افراد خیلی بیشتر از این هاست که با اندک حقوق پیر و جوان کار می کنند اما کسی به آن ها توجهی نمی کند. خیلی از دوستان و آشنایان در دزفول از این اتفاق ناراحت هستند اما وقتی هیچ مسئولی در خوزستان حتی یک شغل به من نداد مجبور شدم این کار را انتخاب کنم. خانواده ام تا جاییکه می توانستند از من حمایت کردند اما دیگر روی اینکه در این شرایط بد اقتصادی از پدرم پول توجیبی بگیرم خجالت می کشیدم. خیلی از دوستان می خواستند از من هنگام کار عکس بگیرند تا شاید مشکلم حل شود اما اجازه این کار را ندادم. واقعا کشتی را دوست دارم و عاشق این هستم این فرصت باز فراهم شود که برای کشور و مردمم افتخارآفرینی کنم.