بهداد سلیمی: دو طلای وزنه‌برداری برای ماست اما به یک شرط

رکورددار است و افتخارآفرین. کسی که دو المپیک و چندین رویداد بین المللی دیگر را تجربه کرده و علی رغم این که به جبر اتفاقات مجبور شد خیلی زود از روی تخته پایین بیاید و دیگر با فولاد سرد جدال نکند، اما نامش را در آسمان ورزش ایران و جهان جاودانه کرده. صحبت از بهداد سلیمی است.قهرمانی که حالا در قامت یک مدیر جوان، عضو کادر سرپرستی کاروان المپیکی ایران در توکیو است و از نزدیک مسابقات را پیگیری می کند. در حاشیه رقابت های المپیک، گفت و گویی با او داشتیم تا برایمان از حال و هوای مسابقاتی بگوید که خودش در آن اوج و فرود را به بهترین شکل تجربه کرده است.

*تو کسی هستی که تلخ و شیرین المپیک را در دو دوره تجربه کرده ای. کمی برای ما از این بالا و پایین ها بگو.

-من عین تلخی و شیرینی المپیک را کاملا درک کرده ام. شیرینی اش که مهم ترین لحظه دوران ورزشی ام بود، طلای المپیک لندن بود و تلخ ترین آن ناداوری در المپیک ریو بود که دست من را از مدال کوتاه کرد و فکر می کنم آن اتفاق نه فقط برای من بلکه برای همه مردم ایران تلخ بود چرا که حق ما را تضییع کردند.

*خیلی ها معتقدند که بهداد سلیمی زود از وزنه برداری کنار رفت و می توانست حداقل چندسال دیگر وزنه بزند. خودت با این نکته موافقی؟

-در مورد خداحافظی از وزنه برداری باید بگویم که درست است شاید از نظر سنی، خداحافظی در 28-29 سالگی زود به نظر برسد ولی من عمل جراحی سنگینی روی زانویم داشتم و برای این که بتوانم خودم را به المپیک 2016 برسانم، چهار ماه پس از عمل جراحی، وزنه برداری را از سر گرفتم که همین مسئله آسیب زیادی به من وارد کرد. حتی آن دو سالی که بعد از المپیک وزنه می زدم، درد و مشقت زیادی را تحمل می کردم و همین باعث تا به خداحافظی فکر کنم چون شرایط زانویم جوری نبود که بتوانم روی آن چندان فشار بیاورم.

*تو صاحب رکوردهایی قابل توجه در وزنه برداری هستی. آیا از اینکه روزی و یا مثلا در همین المپیک، رکوردت توسط وزنه برداری دیگر شکسته شود، ناراحت نمی شوی؟

-در مورد رکوردها باید بگویم که این رکوردها برای شکسته شدن است. این رکوردی که من شکانده ام قبلا برای کسی بوده که من شکسته ام و حالا هم یکی می آید و رکورد من را می شکند. در همان المپیک ریو وزنه بردار گرجی رکورد من را شکست و بعدش من دوباره رکورد خودم را پس گرفتم. این اتفاقی طبیعی در ورزش است و به قول معروف، دست بالای دست بسیار است. این مسئله هم اصلا ناراحتی ندارد و هرکس بخواهد از این مسئله ناراحت شود، خودش را عذاب می دهد.

*شرایط کاروان ورزشی ایران و به ویژه وزنه برداری را در رقابت های المپیک توکیو چطور می بینی؟

-شرایط کاروان وزنه برداری ایران خدا را شکر شرایط خوبی است. ما در روز اول رقابت های المپیک توانستیم در رشته ای که تا به حال مدال نداشته ایم، توسط آقای فروغی به مدال طلا برسیم.این اتفاق بسیار مبارک بود و قطعا سال ها تلاش توسط خود ورزشکار و مربیانش و فدراسیون تیراندازی و کمیته ملی المپیک پشت این امر بوده. بعد از مدالی که آقای فروغی کسب کرد، ورزشکاران ما بسیار با انگیزه شدند و با روحیه بسیار خوبی مشغول تلاش کردن هستند تا بتوانند در المپیک به مدال برسند. اما در مورد وزنه برداری باید بگویم که ما طی سالیان اخیر کمی دچار افت شده ایم. در ایران ما یک نسل خوب را از دست دادیم و جایگزین کردن این نسل کمی زمان می برد و همین امر باعث می شود تا ما با یک افت روبرو شویم که زمان و برنامه ریزی دقیق می تواند این مشکل را حل کند. ما علی هاشمی و علی داوودی را در المپیک داریم که شانس بالایی برای کسب مدال دارند به شرط این که در روز مسابقه عملکرد واقعی خود را به نمایش بگذارند و تحت تاثیر جو المپیک قرار نگیرند.

*تو در حال حاضر در توکیو حضور داری و عضو کادر سرپرستی کاروان ایران در المپیک هستی. به طور کلی حضور پیشکسوت ها را در امر مدیریت ورزش چطور می بینی؟ آیا این به نفع ورزش ایران است؟

-ما یک مشکلی در ورزش ایران داریم و آن هم این است که وقتی یک ورزشکار کنار می رود، از تجربیات او استفاده ای نمی شود او عملا منفعل می ماند. یک مقدار هم خود ما مقصریم که از فضای ورزش فاصله می گیریم تا افرادی که چندان شایستگی ندارند، بیایند و بعضی سمت های خاص را بگیرند. ما بسیار مربیان خوبی داریم که در داخل و خارج کشور فعالیت می کنند و نتایج خوبی هم رقم زده اند و هم مدیران خوبی داریم مثل رسول خادم و علیرضا دبیر که آمده اند و ورزش خودشان را متحول کرده اند. امیدوارم ورزشی ها پای کار بیایند و برای تعالی ورزش کشور تلاش کنند.