حسینی: کمرم با مدال نگرفتن در المپیک شکست
ملی‌پوش المپیکی تکواندو ایران گفت: بعد از چهار سال زحمت، کمرم از عدم کسب مدال در المپیک ۲۰۲۰ توکیو شکست.
میرهاشم حسینی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره قهرمانی در جام باشگاه‌های آسیا بعد از اتفاقات المپیک 2020 توکیو اظهار داشت: بلند شدن برای من سخت بود، چرا که بعد از چهار سال زحمت، کمرم از مدال نگرفتن در المپیک شکست. خدا را شکر توانستم دست روی پایم بگذارم و بلند و بیدار شوم. کسی پشتم نبود و خودم و خانواده‌ام تنها بودیم. از ته قلبم می‌گویم کسی درِ خانه میرهاشم حسینی را نزد و جویای شرایطم نشد.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا منظورش مسئولان فدراسیون است، گفت: کاری به فدراسیون ندارم و منظورم مسئولان استان و شهر خودم است. انگار نه انگار که فرزند میانه و استان آذربایجان شرقی هستم. حتی قبل از رفتن به المپیک هیچکس برای من مراسم بدرقه نگرفت و فقط انتظار مدال داشتند. با این رفتارها نباید دلسرد شد؟ به قدری تنهایی کشیدم که گفتن ندارد و قطعاً برنامه‌هایی دارم که در آینده مشخص خواهند شد.
نایب قهرمان تکواندو جهان در مورد محبت مردم میانه به خود یادآور شد: مردم حمایت‌های خود را انجام می‌دهند و لطف دارند، اما حمایت مسئولان واقعاً یک چیز دیگر است. وقتی مدال می‌گرفتم مدعی بودند که فلان کار را کردند و هنگامی که مدال نگرفتم رفتند و پشت سرشان را هم نگاه نکردند. این رفتارها را تلافی خواهم کرد و دیگر برایم مهم نیست که از دستم ناراحت شوند یا نه.
حسینی راجع به مسئولان فدراسیون تکواندو عنوان کرد: فدراسیون بعد از المپیک تا حدودی تعامل و همکاری داشت و حتی پس از صحبت با آقای فرهادیان دو هفته در فدراسیون، در کنار آرمین هادی‌پور بودم. تنها مشکل این بود که نام من را در تورنمنت‌های جام فجر و آزاد آسیا ثبت نکردند. حتی با در نظر گرفتن اینکه این مسابقات امتیاز نداشت نیز می‌توانستند من را در مسابقاتی که در کشورمان برگزار می‌شد ثبت‌نام کنند تا در وزن جدید محک جدی بخورم.
وی درباره هزینه ثبت‌نام در این تورنمنت‌ها گفت: با آقای پولادگر صحبت کردم و گفتم بحثم احترام است، نه مسائل مالی. در این تکواندو حداقل پنج شش میلیون تومان درآورده‌ام که بتوانم هزینه ثبت‌نام در مسابقات را بدهم، اما توقع احترام داشتم.
قهرمان بازی‌های آسیایی در واکنش به این موضوع که برخی پیشکسوتان و قهرمانان سابق تکواندو ایران می‌گویند بازیکنان فعلی تیم ملی توقعات بالایی دارند، گفت: توقع ما نباید برای برخی مسائل ابتدایی باشد. شرایط کشور در زمان حضور پیشکسوتان و قهرمان عزیز گذشته در تیم ملی خوب و از لحاظ دلاری وضعیت بسیار بهتر بود. نمی‌خواهم خیلی چیزها را عنوان کنم، اما وقتی شرایط لباس، غذا، تمرین که مسائل ابتدایی هستند مناسب نیست، نباید حرف بزنیم؟
حسینی خاطرنشان کرد: کدام یک از قهرمانان و پیشکسوتان عزیز یک بار به تمرینات تیم ملی آمدند تا پای درد دل‌های ما بنشینند؟ با یکی از دوستان صحبت می‌کردم و گفت در جلسه قهرمانان با مسئولان، برخی مدعی شدند که آرمین و میرهاشم خیلی مغرور شده‌اند. خدا را شاهد می‌گیرم و به جان مادرم که عزیزترین فرد زندگی‌ام است، قسم می‌خوردم که هیچ وقت مغرور نشدم و نخواهم شد. همیشه جلوی نگهبان فدراسیون تا زحمتکش‌ترین افراد حاضر در خانه تکواندو خم و راست شدم و هیچ وقت رفتار مغرورانه‌ای نداشتم.
وی ادامه داد: کارمندان فدراسیون اخلاق و منش من را می‌دانند. شاید عصبی باشم، اما سر سفره پدر و مادر بزرگ شدم و به بزرگتر خودم اصلاً بی‌احترامی نمی‌کنم. واقعاً از کلمه مغرور خوشم نمی‌آید، اما ای کاش پیشکسوتان تکواندو با ما رفاقت بیشتری داشتند تا از تجربیات آنها استفاده کنیم. واقعاً از رفتار تیم کاراته و خانواده این رشته لذت بردم. تمام اعضای این خانواده قلباً پشت هم بودند و این انرژی را منتقل می‌کردند.
قهرمان تکواندو آسیا با اشاره به عدم حمایت خانواده تکواندو از ملی‌پوشان المپیکی، به تسنیم گفت: خیلی‌ها نشسته بودند تا ما ببازیم. حتی برخی دوستان فیلم مبارزه من و نماینده ازبکستان را برای این و آن می‌فرستادند و خوشحال بودند. هیچکس نمی‌توانست بعد از اتفاقات المپیک به این سرعت بازگردد، اما با اینکه مصدوم بودم با تمام وجود در جام باشگاه‌های آسیا مبارزه کردم و به مدال طلا رسیدم. در وزن 80 کیلوگرم، آقای برخورداری بهترین بازیکن است و بازیکنی بهتر از ایشان نداریم، اما با دو هفته تمرین دست و پا شکسته توانستم با اختلاف اندک ایشان را ببرم. مطمئن باشید در مبارزه آینده کاری خواهم کرد که کادر فنی در این وزن اطمینان خاطر داشته باشد.
حسینی در واکنش به نگرانی درباره بازگشت او و هادی‌پور بعد از شکست در المپیک گفت: فدراسیون و وزارت ورزش از ما حمایت کند تا من بنویسم که یک مدال المپیک طلبکار هستم و باید طلب مردم را با طلای المپیک بدهم. هیچکدام از تکواندوکاران شرایط مالی خوبی ندارند و بالاترین قرارداد لیگ تکواندو 100 میلیون است که پول یک پراید 150 میلیونی نیست. در این شرایط ابتدا به خاطر شاد کردن دل مردم و در ادامه سر و سامان دادن به شرایط مالی زندگی‌ام به دنبال مدال المپیک هستم.