حسین توکلی: کنار گذاشتن سهراب و کیانوش کار قشنگی نبود

حسین توکلی در گفت‌وگو با ایسنا در مورد دوری خود از وزنه برداری بیان کرد: احساس می کنم که حسین توکلی را از وزنه برداری دور کردند. من مشکل شخصی با هیچ کسی ندارم و هر رئیس فدراسیون سلیقه خودش را دارد اما به نظرم خوب است که اعمال سلیقه ها هم کارشناسی شده باشد تا در حق کسی اجحاف نشود. فکر می‌کنم این چهارچوب رعایت نشده و فقط در مورد من هم نیست بلکه برای خیلی از قهرمانان دیگر هم این اتفاق افتاده است. باید دلخوشی باشد و خواهان داشته باشیم تا کار انجام دهیم و وقتی من را لازم ندارند و کنار گذاشته اند، چرا باید کاسه داغ‌تر از آش شوم؟
او ادامه داد: کسی که ادعا می کند پدر این خانواده است و خیلی از ورزشکاران را پرورش داده ناگهان همه را از خانه خودشان بیرون می‌اندازد. مساله این است که اگر من به درد مسائل فنی نمی خورم در هیچ کجای دیگر هم نمی توانم کمک کنم. متاسفانه ما یا صفر هستیم یا صد و حد وسط نداریم. با این شرایط هم ترجیح می‌دهم به زندگی شخصی ام بپردازم و از طریق فضاهای دیگر زندگی ام را بچرخانم.
قهرمان المپیک سیدنی همچنین گفت: من در جاهای دیگر فعالیت می‌کنم. از آنجا که عاشق کارم هستم سعی می کنم از لحاظ علمی برای ورزشکاران و رشته های دیگر هزینه کنم. تحصیلاتم را تا دکترا ادامه دادم. در حال حاضر در فدراسیون وزنه برداری بستر فراهم نیست و شاید این برای من و خیلی از قهرمانان دیگر که بیرون هستند خوشایند نباشد اما شرایط به گونه‌ای است که سلیقه ها بسیار تاثیرگذار هستند. در اینکه چه کسی باشد و چه کسی نباشد تملق گویی ها بسیار موثر هستند و کسانی که تملق گویی نمی کنند هر چقدر هم که بار علمی بالایی داشته باشند، جایی ندارند.
* واکنش به غیبت مسئولان فدراسیون در مراسم رونمایی از سردیس
توکلی در پاسخ به این پرسش که این توقع را داشت که از مسئولان فدراسیون همانند دیگر فدراسیون ها در مراسم رونمایی از سردیس قهرمانان المپیک حضور داشته باشند؟ تاکید کرد: در زندگی ام تصمیم گرفتم سطح توقع را از نزدیک ترین آدم به من تا دورترین را به سطح صفر برسانم چرا که در این صورت راحت‌تر زندگی می کنم. وقتی که توقع داشته باشی همیشه باید منتظر بمانی بنابراین چرا باید این بار اضافه را با خودم حمل کنم. اینکه افراد برای مدیریت و رشته خودشان تا چه اندازه ارزش قائل هستند را با رفتارشان نشان می دهند. من نه انتظاری دارم و ناراحت شدم و راحت از کنار این مسائل عبور می کنم و از کسی هم خرده نمی گیرم چون می‌خواهم راحت زندگی کنم.
* قرار نیست سردیسم کاملا شبیه خودم باشد
قهرمانی المپیک سیدنی در باره اینکه در فضای مجازی واکنش های نه چندان مثبتی نسبت به سردیس ساخته شده از او به وجود آمد و خیلی ها معتقد بودند که هیچ شباهتی به حسین‌توکلی ندارد، تصریح کرد: قرار نیست سردیسی که از من ساخته می شود دقیقاً شبیه خودم باشد. بیشتر نفس ماجرا ارزشمند بود که بعد از ۲۱ سال دوباره برایم یادآوری شد که کمیته ملی المپیک خانه ام است و فراموش نشده ام. به نظرم یک گونه قدرشناسی از قهرمانان است و جوانان هم متوجه می شوند که بیشتر از قبل به مقوله ورزش و ورزشکار اهمیت داده می شود اما به نظرم خوب است که در کنار این ارزش گذاری هایی که می شود از لحاظ مالی هم به گونه‌ای دیگر توجه شود. من خوشحالی ام را با مردم تقسیم کردم اما مشکلات زندگی شخصی را با چه کسی قسمت کنم؟
او افزود: صندوق حمایت از قهرمانان و پیشکسوتان و کمیته ملی المپیک تلاش خود را می‌کنند اما فکر می کنم ظرفیت ورزش حرفه ای ایران فراتر از این است. قهرمانان المپیک تمام عمر و زندگی‌شان را به پای ورزش گذاشته اند و هیچ حرفه دیگری هم بلد نیستند از این رو به نظرم باید در قانون بستری برای حمایت از این قهرمانان که تعداد محدودی هم هستند، فراهم شود.
* شرایط حمایت از قهرمانان کشورهای دیگر حسادت ما را بر می انگیزد
توکلی در پاسخ به این پرسش که استخدام در بخش های دولت برای حمایت از قهرمانان کار ساز نیست؟ بیان کرد: قانونی گذاشتند که قهرمانان المپیک می توانند کارمند وزارتخانه‌های مختلف شوند اما نکته این است که با توجه به سطح توقع جامعه از قهرمانان، با این شرایط قهرمانان نه تنها نیم توانند از مردم دست گیری کنند که هیچ، حتی در زندگی روزمره خودشان هم می مانند.
حالا فکر نکنند که من دارم سنگ خودم را به سینه می زنم. خیلی از قهرمانان هستند که می‌دانم فضای زندگی آنها چگونه است. برخی از قهرمانان بلد هستند و به کانالی وصل می شوند اما کسی که بلد نیست باید چه کار کند؟ اینکه ورزشکار نتواند زندگی عادی خود را بچرخاند در فضای جامعه بسیار تاثیرگذار است.
او ادامه داد: خیلی از ورزشکاران کشورهای دیگر را که می بینیم از پرواز پیاده می شوند ماشین جلوی پایشان است و یک روز بعد هم جوایز ارزنده ای دریافت می‌کنند هم حسادت ما را برمی‌انگیزد و هم امید و انگیزه ها را کم می کند. تجلیل از مدال آوران المپیک کار ارزنده ای است جای تشکر دارد اما این پیشنهاد را هم دارم که در کنار این کار ارزنده از لحاظ مالی هم بستر مناسبی برای حمایت از قهرمانان فراهم شود.
* مافیایی که در استخرها وجود دارد اجازه ورود به ما نمی‌دهد
توکلی در پاسخ به این پرسش که چه پیشنهادی در مورد حمایت از قهرمانان دارد، گفت: نمی‌گویم همین فردا صبح به بانک مرکزی برویم و ۱۰۰ میلیارد پول بگیریم. بحث من این است که باید بستر مناسبی برای کار کردن قهرمانان در ایران فراهم شود. مجموعه های ورزشی زیادی در شهرداری ها و اداره کل ورزش و جوانان استان ها داریم که می‌تواند برای کارکردن در اختیار قهرمانان گذاشته شود. من قهرمان المپیک که نمی توانم آموزش هایم را روی سی‌دی (لوح فشرده) بریزم و به مردم بدهم. باید فضایی باشد که بتوانم در آن آموزش بدهم اما برای در اختیار گرفتن یکی از همین مجموعه ها باید هفت خان رستم را پشت سر بگذارم. پس از آن بحث پرداخت اجاره سالن ها و هزار و یک چالش دیگر هم وجود دارد. مدت قراردادها هم که یک ساله است و تا چشم بر هم بگذاریم یک سال به پایان رسیده و دوباره وارد مزایده می شود در این میان ممکن است که خیلی از افراد که کارشان تجارت است در گرفتن این مجموعه ها موفق‌تر عمل کنند. خود من تصمیم داشتم به در اختیار گرفتن یک استخر ورود پیدا کنم اما دیدم با مافیایی که وجود دارد به این راحتی‌ها اجازه وارد شدن به آن داده نمی شود. حرف من این است که باید در همین کشور خودمان فضای کار کردن برای قهرمانان المپیک فراهم شود.
او افزود: فدراسیون وزنه برداری نمی ‌تواند همه قهرمانان را کنار هم داشته باشد چون به هرحال سلیقه ها متفاوت است البته اگه مدیر خوب باشد می‌تواند این کار را انجام دهد اما حالا که این کار نشده به نظرم باید فضای آموزش در بیرون فراهم باشد در این صورت علاوه بر اینکه قهرمان می تواند کسب درآمد کند شرایط این را هم دارد که با آموزش دادن استعدادهای خوبی را تحویل تیم ملی دهد.
* کنار گذاشتن سهراب و کیانوش راهکار قشنگی نیست
توکلی در پاسخ به این پرسش که همیشه با ملی پوشان وزنه برداری ارتباط خوبی داشته و هنوز هم این ارتباط را دارد یا خیر و نظرش راجع به شرایط حال حاضری کیانوش رستمی و سهراب مرادی با فدراسیون وزنه برداری دارند و بیرون هستند، چیست؟ تصریح کرد: به نظرم تعامل خوبی ایجاد نشده است و این مساله باید در درون خانواده حل می شد و کارهایی انجام می شود که بعدا نمی توان موضوع را جمع کرد. برای این قهرمانان هزینه زیادی شده است و مربیان زیادی زحمت کشیدند و کنار گذاشته شدن آنها راهکار و اتفاق قشنگی نیست. ما با این کار به جوانها نشان می دهیم که ما قهرمانان را کنار گذاشتیم و شما که چیزی به دست نیاورده اید را راحت‌تر کنار می گذاریم. نکته این است که این چهارچوبی که الان گذاشته شده چرا قبل المپیک ریو وجود نداشت و این موضوعی است که من درکش نمی کنم. فکر نمی کنم دنیا ازش این را داشته باشد که بخواهی بار منفی مثل کینه را با خود حمل کنی. شرایط حال حاضر راضی کنند نیست و فدراسیون بهتر از هر کسی می تواند پاسخ بدهد که چرا این قهرمانان در این شرایط قرار دارند.