شیخ الاسلام، شیخ بهایی

همه روز روزه رفتن، همه شب نماز کردنهمه ساله حج نمودن، سفر حجاز کردن
ز مدینه تا به مکه، به برهنه پای رفتندو لب از برای لبیک، به وظیفه بازکردن
به معابد و مساجد، همه اعتکاف جستنز مناهی و ملاهی، همه احتراز کردن
شب جمعه‌ها نخفتن، به خدای راز گفتنز وجود بی‌نیازش، طلب نیاز کردن
به خدا قسم که آن را، ثمر آن قدر نباشدکه به روی ناامیدی در بسته بازکردن

شبیه بیت های بالا که شاعر آن برای خیلی از ماها مشخص نیست، مجسمه شیخ الاسلام چهار پادشاه و معمار اصفهان صفوی میان چهارباغ عباسی رها شده است و باز هم برای خیلی از عابران و کسانی که کنار این مجسمه عکس یادگاری می گیرند مشخص نیست که کنار مجسمه چه کسی عکس یادگاری می اندازند.
بهاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهایی (زادهٔ ۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی در بعلبک، وفات ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان) حکیم، فقیه، عارف، منجم، ریاضیدان، شاعر، ادیب، مورخ و دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری؛ که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت. در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده‌است. به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ که مصادف با سال نجوم بوده نام وی را در لیست مفاخر ایران ثبت کرد.
امروز سوم اردیبهشت و سالروز گرامیداشت شیخ بهایی است. این مجسمه یکی از ساخته های مجسمه ساز معتبر اصفهانی مرتضی نعمت اللهی است که در سال های گذشته با بی توجهی و صدمات زیاد دچار دفرمگی زیادی شده است که با تعمیرات زیادی که بر روی آن انجام شده همچنان دچار اشکال است.