توضیحات جهانپور درباره انواع انسولین و سیاست تأمین آن در کشور

دکتر کیانوش جهانپور در یک رشته توییت به تشریح شرایط تامین انسولین در کشور، تامین ارز آن، انواع مورد استفاده در ایران و... پرداخته و آورده است: همه انواع انسولین اعم از انسولین انسانی و انسولین آنالوگ به طور موثری قندخون را کاهش می‌دهند اما از لحاظ سهولت مصرف و پذیرش بیمار استفاده از انسولین‌های آنالوگ برتری نسبی دارد و روند مصرف آنها در همه دنیا با درجات مختلف رو به افزایش است. انسولین آنالوگ که در افواه عامه بیشتر از آن به انسولین قلمی یاد می‌شود انواع مختلفی در برندهای مختلف در دنیا دارد. سرعت اثر هریک از این انسولین‌ها با یکدیگر متفاوت بوده و البته بیشتر افراد دیابتی برای کنترل بهتر قندخون حتی مجبور به استفاده بیش از یک نوع انسولین آنالوگ هستند.

وی در ادامه تاکید کرده است: پس انسولین‌ها به دو دسته انسانی و آنالوگ تقسیم‌بندی می‌شوند و از لحاظ تاثیر آن در بدن شامل 5 دسته خیلی سریع‌الاثر، سریع‌الاثر، کوتاه اثر، متوسط الاثر و طولانی اثر هستند و البته هرکدام از این‌ها و نیز انواع مخلوط توسط شرکت‌های مختلف با نام‌های تجاری متفاوت در دنیا تولید و مصرف می‌شوند.

سخنگوی سازمان غذا و دارو همچنین می‌نویسد: اغلب انسولین‌های آنالوگ در بازار از یک وسیله به منظور تزریق آسان‌تر انسولین استفاده می‌کنند بنام قلم یا pen و انسولین‌های انسانی در بازار ایران اغلب بشکل ویال تولید می‌شوند، قلم انسولین صرفا وسیله تزریق انسولین است و دلیلی برای برتری مطلق انسولین موجود در آن نیست. شرکت‌های متعدد انسولین‌سازی از جمله نوونوردیسک، سانوفی، گان اند لی و الی لیلی و... با نام‌های لانتوس، نوورپید، لومیر، ساندوز، گلارژین، لیسپرو و آسپارت، هومالوگ و... از جمله انسولین‌هایی هستند که به صورت برند قلم انسولین یا نسخه‌های بیوسیمیلار در دنیا توزیع می‌شوند.

او در ادامه نوشته است: انسولین آنالوگ یا قلمی یکی از ارزبرترین داروها در ایران است، اطلاعات بدست آمده از کشورهای مختلف هم حاکیست معدودی از شرکت‌ها در ادامه شرایط شبه انحصاری سال‌های گذشته با سواستفاده از شرایط تحریم، سعی دارند انسولین‌های برند خود را با قیمت قبلی به بازار ایران عرضه کنند. حجم بالای مصرف، تعدد و تکثر برندها و نسخه‌های بیوسیمیلار انسولین آنالوگ در بازار جهانی و البته آغاز تولید برخی از این موارد در ایران، اقتضا می‌کند قیمت عرضه شده این محصولات در بازار دارویی ایران کاهش یابد و البته انحصار بازار به نفع مصرف کننده شکسته شده و قیمت‌ها متعادل و منطقی شود.

جهانپور تاکید کرده است: تخصیص ارز دولتی به واردات انسولین علی‌الظاهر قیمت ریالی آن را در مقایسه با کشورهای همجوار ارزان‌تر نشان می‌دهد اما تحقیقا قیمت برخی برندها با قیمت ارز ی فعلی قابل قبول نیست. جالب آنکه خرید فوریتی این موارد حتی با واسطه از قیمت عرضه برخی شرکت‌ها برای ملت ایران ارزان‌تر است. سیاست تولید داخلی انسولین آنالوگ و نسخه‌های بیوسیمیلار در داخل کشور اگرچه سیاست محوری است اما تا زمان کفایت تولید داخل، قیمت منطقی و معروف و به روز هرکدام از این محصولات، غیرقابل گذشت است و البته در این مسیر، هیاهو و جنجال ویزیتورها و برخی علم فروشان را باید به جان خرید.