مسعود فروتن: به خاطر حضور در «پدر» فحش خوردم!

کارگردان تلویزیونی شناخته شده که چند سالی است به عنوان مجری نیز در تلویزیون دیده می‌شود، درباره نخستین نقش خود به عنوان بازیگر در سریال «پدر» سخن گفت.
به گزارش فارس، مسعود فروتن کارگردان پیشکسوت تلویزیون و مجری که برای نخستین بار با سریال «پدر» به عنوان بازیگر در تلویزیون شناخته می شود، در گفت‌وگو با فارس درباره بازخوردهایی که از قسمت اول تا به حال گرفته، اظهار کرد: ب ا بازتابهای خیلی خوبی روبرو شدم. به خصوص بعد از پخش قسمت دهم، از ساختمان محل زندگی ام تا خیابان نسبت به من واکنش داشتند .

وی افزود: اولین نفر خانم همسایه مان به من انتقاد کرد و پرسید که چطور دلم آمده نگذارم دو تا جوان به یکدیگر برسند. حتی به من توصیه کرد نقشهای بهتری بازی کنم که مخاطب از من بدش نیاید !

بدو بیراه هایی که به خاطر نقش ناصر شنیدم یعنی در کارم خوب بوده ام
مجری برنامه «یادگاری» ادامه داد: سپس سر چهارراه پارک وی پشت ترافیک بودم که جوان سی دی فروشی به من گفت خجالت بکش و جلوی ازدواج جوانها را نگیر. به خاطر نقش ناصر فحش خوردم و خیلی ها به من گفتند چرا نقش یک آدم بدجنس را بازی کرده ام. از بین دوستان هم تماس های زیادی داشتم که به من می گفتند چرا نقش منفی قبول کرده ای؟ آنها معتقد بودند من همواره در اجرا یک فرد مهربان بوده ام و نباید نقش منفی بازی کنم اما همه این حرفها برایم خوشایند بود چون متوجه شدم در ایفای نقش منفی هم موفق عمل کرده ام و این عکس العمل ها و بد و بیراه گفتن ها برای این است که در کارم خوب بوده ام .
فروتن با رد این فرضیه که «پدر» اگر همان ماه رمضان پخش می شد مخاطب بیشتری جلب می کرد، یادآور شد: به نظر من در حال حاضر هم سریال مورد استقبال بسیاری قرار گرفته است. خود من پیش از این نشنیده بودم در ساختمانمان حتی همان ماه رمضان هم صحبتی درباره سریالهای تلویزیون باشد، اما درباره «پدر» همه همسایه ها منتتظرند .

نمی توانید چیزی را در «پدر» پیش داوری کنید و قصه کنش و واکنشهای زیادی دارد

وی تاکید کرد: حتی خیلی ها به من می گویند چرا در قسمت اول سریالتان نشان داده شد که جوان اول سریال مرده است. به هر حال این موضوع به خاطر سلیقه نویسنده و کارگردان کار است. حیفم می آید توضیحی بدهم فقط بدانید قصه کنش و واکنش های شدیدی دارد، ماجراها پیچیده تر از این حرفها است و شما نمی توانید چیزی را پیش داوری کنید.
بازیگر فیلم سینمایی «360 درجه» افزود: مخاطبان سریال منتظر باشند که با دیدن برخی صحنه ها با خودشان بگویند آدم به این خوبی چطور اینقدر بد شد و آدم به این بدی چقدر خوب است! در حقیقت در سریال «پدر» برای اولین بار است که تکلیف شخصیت ها معلوم نمی شود و به سادگی نمی توانید آنها را به خوب و بد تقسیم کنید .
مسئله سریال «پدر» فقط مرگ حامد نیست و غافلگیری های بیشتری در راه است
فروتن تصریح کرد: «پدر» غافلگیری های خودش را دارد و فقط مسئله مرگ حامد، سوژه اصلی سریال نیست. به مخاطبان پیشنهاد می کنم تا انتها سریال را دنبال کنند. خود من سر صحنه از بعضی کارهای کاراکترها تعجب می کردم .
وی درباره سخت ترین سکانسی که در این سریال بازی کرده توضیح داد: پس از مرگ حامد، در مراسم درگذشت او، ناصر با حاج علی درگیر می شود و ایفای این لحظات به عنوان نقش ناصر، خیلی برایم سخت بود. اما خوشبختانه می دانم آقای توفیقی تا راضی نباشد دست از صحنه نمی کشد و لابد از من در آن سکانس راضی بوده که کات داده است. به خاطر راهنمایی های توفیقی و نوع نگاهش خوشحالم .
توفیقی از من خواست هیچ صحنه ای را اجرا نکنم و از من یک بازیگر ساخت
یکی از کارشناسان برنامه «چشم شب روشن» ادامه داد: تجربه سالها کارگردانی و اجرا روی بیان من تاثیر زیادی گذاشته و حتی روی حرف زدن عادی من هم موثر بوده است. توفیقی تلاش زیادی می کرد و از من می خواست هیچ صحنه ای را اجرا نکنم بلکه بازیگر باشم. تا به نتیجه نمی رسید هم صحنه را ول نمی کرد. مثلا من می دانم تمام حروف یک کلمه هنگام ادای آن باید شنیده شود؛ حتی میم و ر آخر کلمات. در گذشته اینطور آموزش دیده ام و این گفتار را همیشه رعایت می کنم. اما به تناسب نقش و به خواسته توفیقی گاهی باید نوعی دیگر صحبت می کردم .

فروتن تصریح کرد: من آدم پشت صحنه با 35 سال سابقه کار در عرصه کارگردانی تلویزیونی هستم. چند سالی هم به عنوان مجری کار می کنم و هم در رادیو و هم تلویزیون برنامه دارم. با وجود این ویژگی ها برای یک کارگردان سخت است که مرا به عنوان بازیگر انتخاب کند. در این کار هم سعی بهرنگ مدام بر این بود که قالب اجرا را از من بگیرد و لحن حرف زدنم شبیه مجری ها نباشد. به راستی از او متشکرم که دارد از من یک بازیگر می سازد .
جوانهای سریال «پدر» شبیه بچه های خودمان هستند
بازیگر سریال «دلدادگان» همچنین درباره جوانهای نقش اول سریال پدر اظهار کرد: به نظر من این جوانها تیتیش مامانی نیستند و شبیه بچه های خود ما هستند؛ بچه های جوان نازنین و دوست داشتنی که گاهی مغرور و گاهی متین و شبیه بچه های همه جامعه هستند. مثلا چیز خاصی در صورتشان نیست نه لحن آنچنانی دارند نه چشم هایشان رنگی است. بلکه شبیه بچه های اطرافمان هستند. خوش به حال هر دو که حسابی درخشیدند. چهره و ستاره نبودند و حالا ستاره می شوند چرا که مردم آنها را شبیه بچه های خودشان می بینند .