علت خانه‌نشینی عادل فردوسی پور!
در شبکه های اجتماعی از پیدا نشدن عادل فردوسی پور در حوالی جام‌جم حرف می زنند. این که او کمتر در صدا و سیما حضور پیدا می کند و برنامه هایی که با نام او می شناسیم حالا توسط سایر مجری های رسانه ملی ساخته می شوند.
خبرآنلاین: در شبکه های اجتماعی از پیدا نشدن عادل فردوسی پور در حوالی جام‌جم حرف می زنند. این که او کمتر در صدا و سیما حضور پیدا می کند و برنامه هایی که با نام او می شناسیم حالا توسط سایر مجری های رسانه ملی ساخته می شوند.
همه قبول دارند عادل فردوسی پور گزارشگر خوبی است و تهیه کننده ای خوب‌تر. اما غیبت او در تلویزیون ربطی به اختلافاتش با صدا و سیما ندارد.
عرف ورزشی های تلویزیون حکم می کند گزارشگری که برای بازی های تیم ملی به مسابقات اعزام می شود، معمولا همه رقابت های ملی‌پوشان را گزارش خواهد کرد. اگر در مسابقات پیشین صدای مزدک میرزایی یا جواد خیابانی با تاخیر یا قطعی مواجه می شد، امسال و در جام ملت های امارات چنین اتفاقی رخ نداد و رخ نخواهد داد. چرا که صدا و سیما هزینه زیادی کرده تا باکس گزارشگری را برای حضور محمدرضا احمدی تدارک ببیند. خرید باکس گزارشگری، این بار برخلاف سیاست های پیشین صدا و سیما بود. فراموش نکنیم که در جام جهانی و بازی های آسیایی هیچ خبرنگاری از ایران به عنوان گزارشگر در محل برگزاری مسابقات حضور نداشت. حتی در جام جهانی 2014 هم وقتی هزینه های حضور مزدک میرزایی برای حضور در مسابقات به درستی تامین نشد، او از باکس گزارشگری برزیل اخراج شد.
به نظر نمی رسد عادل مشکلی با تلویزیون داشته باشد. او دومین بازی‌اش را هم در این مسابقات گزارش کرد. جام ملت ها هیچ وقت برای فردوسی پور مسابقات جذابی به حساب نمی آمد و هر چه قدر او اشتیاق زیادی برای تدارک برنامه از جام جهانی و یورو داشت، در روز هایی که آسیایی ها بازی می کردند، کمتر به تلویزیون می آمد. حتی احسان شیعه، مدیر شبکه ورزش، از درخواست شخصی‌اش از عادل فردوسی پور برای گزارش بازی های جام ملت ها هم گفته بود. حضور عادل در شبکه ورزش هم اتفاق عجیبی نیست. او برنامه «فوتبال 120» یکی از جذاب ترین و پر مخاطب ترین برنامه های شبکه ورزش را تهیه می کند و حضورش روی صندلی گزارشگری این شبکه آن هم در شرایطی که بازی های ایران توسط محمدرضا احمدی، یکی از معدود گزارشگران با کیفیت تلویزیون پوشش داده می شود، به نظر منطقی است.
سیاست های تلویزیون هم همیشه به گونه ای بوده که رویداد های مختلف فوتبالی را به گروه های متعدد رسانه‌ای بسپارد تا همه سلیقه ها در صدا و سیما مشاهده شوند. برای مثال در جام ملت های قبلی، رضا جاودانی و محمدرضا احمدی که حالا زوج ثابت برنامه «گزارش ورزشی» شبکه سه هستند به عنوان مجری در تلویزیون حضور داشتند. حساسیت هایی که نسبت به اختلاف فردوسی پور با شبکه سه وجود دارد، باعث شده تا برخی هنرمندان به غیبت مجری برنامه 90 در تلویزیون شکایت داشته باشند. شکایتی که منطقی به نظر نمی رسد، وقتی به یاد بیاوریم نه تنها برنامه بررسی جامع لیگ برتر، بلکه فوتبال 120 هم بخش مهمی از وظایف سنگین عادل است. برگزاری جام ملت ها در فصل امتحانات، دورانی که برای فردوسی پور سرشار از طرح سوال و تصحیح امتحان ها بود هم مزید بر علت شد تا سرشناس ترین چهره ورزشی تلویزیون مدت بیشتری از قاب های رنگی دور باشد.
اما چرا جای خالی عادل به چشم می آید؟ اگر جواد خیابانی نمی تواند از فضای احساسی و اشک‌آلود و البته پر اشتباهش فاصله بگیرد، اگر استودیو شبکه ورزش در امارات با وجود همه مهمان های باکیفیتش باز هم بی کیفیت است و اگر برنامه محمدحسین میثاقی با وجود نزدیک بودن به مدیوم برنامه های عادل هنوز هم در فضایی مشابه با برنامه‌اش در شبکه ورزش پخش می شود، هیچ ارتباطی با عادل ندارد. این سوال را باید صداوسیما پاسخ دهد. پاسخی که یک حقیقت تلخ دارد؛ بخش ورزشی تلویزیون به جز عادل فردوسی پور، مهره ای را برای بازی کردن در بالاترین سطح رسانه ای ندارد. این که چرا کوچک‌ترین هوادار فوتبال هم با دیدن تفاوت برنامه های عادل با جواد خیابانی و مهدی توتونچی حق را به استاد دانشگاه شریف می دهد، به استاندارد های تلویزیون باز می گردد و تقصیرکار باز هم فردوسی پور نیست. در روزگاری که فوتبالیست سابق با حرف های نژادپرستانه مقابل آنتن زنده، مجری ورزشی شناخته می شود، غیبت عادل حتی به دلایل شخصی هم بیش از حد به چشم می آید.
همه قبول دارند عادل فردوسی پور گزارشگر خوبی است و تهیه کننده ای خوب‌تر. اما غیبت او در تلویزیون ربطی به اختلافاتش با صدا و سیما ندارد.
عرف ورزشی های تلویزیون حکم می کند گزارشگری که برای بازی های تیم ملی به مسابقات اعزام می شود، معمولا همه رقابت های ملی‌پوشان را گزارش خواهد کرد. اگر در مسابقات پیشین صدای مزدک میرزایی یا جواد خیابانی با تاخیر یا قطعی مواجه می شد، امسال و در جام ملت های امارات چنین اتفاقی رخ نداد و رخ نخواهد داد. چرا که صدا و سیما هزینه زیادی کرده تا باکس گزارشگری را برای حضور محمدرضا احمدی تدارک ببیند. خرید باکس گزارشگری، این بار برخلاف سیاست های پیشین صدا و سیما بود. فراموش نکنیم که در جام جهانی و بازی های آسیایی هیچ خبرنگاری از ایران به عنوان گزارشگر در محل برگزاری مسابقات حضور نداشت. حتی در جام جهانی 2014 هم وقتی هزینه های حضور مزدک میرزایی برای حضور در مسابقات به درستی تامین نشد، او از باکس گزارشگری برزیل اخراج شد.
به نظر نمی رسد عادل مشکلی با تلویزیون داشته باشد. او دومین بازی‌اش را هم در این مسابقات گزارش کرد. جام ملت ها هیچ وقت برای فردوسی پور مسابقات جذابی به حساب نمی آمد و هر چه قدر او اشتیاق زیادی برای تدارک برنامه از جام جهانی و یورو داشت، در روز هایی که آسیایی ها بازی می کردند، کمتر به تلویزیون می آمد. حتی احسان شیعه، مدیر شبکه ورزش، از درخواست شخصی‌اش از عادل فردوسی پور برای گزارش بازی های جام ملت ها هم گفته بود. حضور عادل در شبکه ورزش هم اتفاق عجیبی نیست. او برنامه «فوتبال 120» یکی از جذاب ترین و پر مخاطب ترین برنامه های شبکه ورزش را تهیه می کند و حضورش روی صندلی گزارشگری این شبکه آن هم در شرایطی که بازی های ایران توسط محمدرضا احمدی، یکی از معدود گزارشگران با کیفیت تلویزیون پوشش داده می شود، به نظر منطقی است.
سیاست های تلویزیون هم همیشه به گونه ای بوده که رویداد های مختلف فوتبالی را به گروه های متعدد رسانه‌ای بسپارد تا همه سلیقه ها در صدا و سیما مشاهده شوند. برای مثال در جام ملت های قبلی، رضا جاودانی و محمدرضا احمدی که حالا زوج ثابت برنامه «گزارش ورزشی» شبکه سه هستند به عنوان مجری در تلویزیون حضور داشتند. حساسیت هایی که نسبت به اختلاف فردوسی پور با شبکه سه وجود دارد، باعث شده تا برخی هنرمندان به غیبت مجری برنامه 90 در تلویزیون شکایت داشته باشند. شکایتی که منطقی به نظر نمی رسد، وقتی به یاد بیاوریم نه تنها برنامه بررسی جامع لیگ برتر، بلکه فوتبال 120 هم بخش مهمی از وظایف سنگین عادل است. برگزاری جام ملت ها در فصل امتحانات، دورانی که برای فردوسی پور سرشار از طرح سوال و تصحیح امتحان ها بود هم مزید بر علت شد تا سرشناس ترین چهره ورزشی تلویزیون مدت بیشتری از قاب های رنگی دور باشد.
اما چرا جای خالی عادل به چشم می آید؟ اگر جواد خیابانی نمی تواند از فضای احساسی و اشک‌آلود و البته پر اشتباهش فاصله بگیرد، اگر استودیو شبکه ورزش در امارات با وجود همه مهمان های باکیفیتش باز هم بی کیفیت است و اگر برنامه محمدحسین میثاقی با وجود نزدیک بودن به مدیوم برنامه های عادل هنوز هم در فضایی مشابه با برنامه‌اش در شبکه ورزش پخش می شود، هیچ ارتباطی با عادل ندارد. این سوال را باید صداوسیما پاسخ دهد. پاسخی که یک حقیقت تلخ دارد؛ بخش ورزشی تلویزیون به جز عادل فردوسی پور، مهره ای را برای بازی کردن در بالاترین سطح رسانه ای ندارد. این که چرا کوچک‌ترین هوادار فوتبال هم با دیدن تفاوت برنامه های عادل با جواد خیابانی و مهدی توتونچی حق را به استاد دانشگاه شریف می دهد، به استاندارد های تلویزیون باز می گردد و تقصیرکار باز هم فردوسی پور نیست. در روزگاری که فوتبالیست سابق با حرف های نژادپرستانه مقابل آنتن زنده، مجری ورزشی شناخته می شود، غیبت عادل حتی به دلایل شخصی هم بیش از حد به چشم می آید.