سیروس الوند: مگر می‌شود مدیران فرهنگی پس از ۹ ماه هیچ برنامه‌ای برای نجات سینما نداشته باشند؟
کارگردان فیلم «پرتقال خونی» گفت: مدیران فرهنگی ما به فکر چند ماه مدیریت خود هستند و تلاشی نمی‌کنند که به عنوان مثال سینما برای سه سال آینده خود برنامه داشته باشد، مدیران جدید هم که می‌آیند صرفا به رد توانایی و عملکرد مدیران قبلی می‌پردازند، با این وضع واقعا چه توقعی می‌توان از مدیریت فرهنگی کشور داشته باشیم. از نظر من نفی گذشته و بی توجهی به آینده سینما را نابود کرده است.
سیروس الوند، پیرامون تعطیلی مجدد سینما‌ها به دلیل شیوع بیماری کرونا گفت: از نظر من شرایط فعلی شرایط بسیار خطرناکی برای جامعه است و بیماری هر روز بیشتر از گذشته شده، بهتر است که در شرایط فعلی سینما‌ها تعطیل باشند. در موقعیت فعلی ما باید از هر عملی که باعث اجتماع مردم می‌شود خودداری کنیم.
وی در همین راستا ادامه داد: البته این را هم بگویم که در زمانی که سینما‌ها بازگشایی شدند هم مخاطبی نداشتیم و تمامی آثار با شکست روبرو می‌شدند، به همین دلیل من معتقدم که به طور کلی با وجود شرایط موجود بیماری کرونا نباید هیچ فیلمی اکران شود. از سویی نباید هیچ فیلمی هم ساخته شود، زیرا در همین لحظه تعداد زیادی اثر پشت صف اکران مانده اند پس نیازی به فیلم جدید نداریم.
کارگردان فیلم «آنجا همان ساعت» با اشاره به وضعیت ناامید کننده سینما در سال جاری اضافه کرد: ما به طور کلی سینما را از اسفند ماه سال گذشته از دست داده ایم، از همان زمان هم تعداد زیادی فیلم بودند که به اکران امیدوار بودند، حال نزدیک به یکسال است که سینما تعطیل شده و هیچ توجیهی ندارد که ما آثار جدید تولید کنیم، زیرا به کوهی از فیلم اکران نشده برمی‌خوریم، این صف بلند بعد از دوران کرونا هم بار دیگر باعث فیلمسوزی در چرخه اکران می‌شود.
وی در همین رابطه تاکید کرد: از نظر من سینما شغل و حرفه مهمی است، اما کل سینما در برابر جان انسان‌ها هیچ ارزشی ندارد پس باید تمامی فعالیت‌های سینمایی فعلا متوقف شوند.
این کارگردان با سابقه سینما درباره برگزاری برخی جشنواره‌ها در شرایط فعلی اضافه کرد: از نظر من افرادی که اصرار به برگزاری جشنواره‌ها داشته و سعی در عادی سازی شرایط موجود دارند، این افراد نمی‌خواهند با واقعیت کنار بیایند، من نمی‌دانم چرا که وزارت ارشاد سعی دارد همه چیز را عادی جلوه دهد، وقتی هر روز بر تعداد مبتلایان و جان باختگان کرونا اضافه می‌شود بنابراین در چنین شرایطی برگزاری جشنواره‌ها چه کمکی به ما می‌کند؟.
وی در همین رابطه ادامه داد: طی سال‌های گذشته این همه جشنواره برگزار شدند، مگر آن جشنواره‌ها چقدر باعث افزایش سطح کیفی سینما شدند که ما اصرار داریم در چنین شرایط بحرانی جشنواره برگزار کنیم. نگاهی گذرا به فیلم‌های چند سال اخیر نشان می‌دهد که سینمای ایران سالیان سال است که درگیر افول و سقوط شده است، حال در این میان جشنواره‌های متعدد سینمایی طی سال‌های اخیر چه کمکی به ارتقا سطح کیفیت سینما کرده اند؟ هیچ.
کارگردان فیلم «پرتقال خونی» با اشاره به افت سینمای کشور طی دو دهه گذشته افزود: وقتی سینمای کشور طی دو دهه گذشته همواره در مسیر سقوط بوده برگزاری چند جشنواره که آن هم براساس منافع فرعی برخی افراد شکل گرفته چه فایده‌ای دارد؟. از نظر من برای همه افراد روشن است که جشنواره‌های سینمایی هیچ کمکی به سینمای ایران نکرده و نخواهند کرد.
وی با اشاره به از دست رفتن سینمای سال ۹۹ درباره آخرین مراحل اکران آخرین فیلم خود اضافه کرد: تمامی مراحل پس از تولید فیلم «آنجا همان ساعت» به پایان رسیده منتها فیلم را در شرایط فعلی اکران نمی‌کنیم.
الوند با اشاره به نبود برنامه ریزی درست فرهنگی و هنری در دوران بحران تصریح کرد: طبیعتا با وضعیت کنونی مشخص است که مدیریت فرهنگی کشور برای طولانی مدت هیچ برنامه‌ای ندارد، زیرا وقتی می‌توانیم انتظار برنامه بلندمدت داشته باشیم که مدیران فرهنگی تنها به دوره مدیریت خود فکر نکنند.
وی در همین رابطه ادامه داد: مدیران فرهنگی ما به فکر چند ماه مدیریت خود هستند و تلاشی نمی‌کنند که به عنوان مثال سینما برای سه سال آینده خود برنامه داشته باشد، مدیران جدید هم که می‌آیند صرفا به رد توانایی و عملکرد مدیران قبلی می‌پردازند، با این وضع واقعا چه توقعی می‌توان از مدیریت فرهنگی کشور داشته باشیم. از نظر من نفی گذشته و بی توجهی به آینده سینما را نابود کرده است.
الوند خاطرنشان کرد: به عنوان مثال جشنواره‌های ما آن زمان که در دوران رونق سینما برگزار می‌شدند هیچ تاثیری در تنوع و توسعه سینما نداشته اند، حال اصرار در برگزاری این جشنواره‌ها در شرایطی که جان انسان‌ها در خطر است چیست؟ این اتفاق تنها یک دلیل دارد و آن هم این است که برخی مدیران می‌خواهند در دوره مدیریت خود بیلان کاری شان را بالا ببرند، این وضعیت ناامید کننده فعلی سینما حاصل تمام این نقاط ضعف است که اشاره کردم.