جایگاه مهم خلق فانتزی در سینمای کودک

به گزارش اصفهان امروز، سعید اسلام زاده شنبه پانزدهم مهرماه در نشست نقد فیلم سینمایی کاپیتان، اکران شده در سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان اظهار کرد: این فیلم سه شخصیت اصلی دارد که هر کدام بخشی از زندگی خود را ازدست‌داده‌اند، پدر و مادر که هر کدام ناگفته‌هایی برای فرزندان خود دارند. او افزود: همین موضوع سبب می‌شود تا عیسی و پروانه به‌عنوان دو شخصیت اصلی حس خوبی به هم پیدا کنند. اینجاست که شخصیت سوم وارد داستان می‌شود. شخصیتی که ممکن است حسادت از ویژگی‌های او باشد و این نشان می‌دهد که دنیای بچه‌ها چقدر خاص است. منتقد سینما گفت: خلق فانتزی برای بچه‌ها در این فیلم ناشی از تفاوت ذهنیت کودک و بزرگسال است، در سینما، نمونه‌هایی از چنین موضوعی را در ایران و جهان دیده‌ایم، موضوعی که در سینمای کودک اهمیت زیادی دارد. او با بیان اینکه در چنین داستان‌هایی می‌شود به‌راحتی اشک مخاطب را درآورد، ادامه داد: این فیلم اما این کار را نکرده بود، سعی داشت خیلی وارد بحث احساسات نشود و مخاطب را فقط به سمت درد و بیماری نبرد، برای این فیلم جنبه امید اهمیت ویژه‌ای داشت؛ یعنی در دل ماجرای سخت می‌شود امید را هم دید. اسلام زاده با اشاره به تمرکز کارگردان بر استفاده از بازیگران کودک اظهار کرد: ایده این ماجرا شاید از آرزوی بازیگر کودکی آمده بود که در جشنواره فیلم فجر گفت که دوست دارم واقعاً دریا را ببینم. او افزود: در این فیلم بازی بچه‌ها بهتر از بزرگسالان بود. اگر کارگردان قرار بود تمرکز خود را روی بیماری بگذارد کودکان نمی‌توانستند به این خوبی نقش خود را ایفا کنند، درحالی‌که تمرکز بر موضوع امید به کارگردان کمک کرد تا بهترین بازی را از بچه‌ها بگیرد. این منتقد سینما با بیان اینکه کاپیتان، فیلمی واقع‌گرا نبود، البته خیلی هم نمی‌توان آن را غیرواقعی دانست، گفت: سال‌هاست ماجرای دُرناهای سفید برای بچه‌های سرطانی مطرح است. پس فیلم برشی از ذهن یک کارگردان به یک واقعیت تلخ، یعنی بیماری است، اما بچه‌ها در کنار بیماری به دنبال رسیدن به آرزوهای خود هستند.