اجرای غیربومی در بومی‌ترین برنامه گفتگو محور
برنامه‌های گفتگو محور سال‌ها است که جای خود را در دل خانواده‌های ایرانی بازکرده و توانسته با اقبال مخاطب نیز روبرو باشد. این برنامه‌ها حجم زیادی از استقبالی که از آنها می‌شود را مدیون حضور مهمانان شناخته شده و البته مهم‌تر از آن مجری هستند که بتواند آن‌گونه که بایدوشاید با مخاطب ارتباط برقرار کند.
برنامه‌های گفتگو محور سال‌ها است که جای خود را در دل خانواده‌های ایرانی بازکرده و توانسته با اقبال مخاطب نیز روبرو باشد. این برنامه‌ها حجم زیادی از استقبالی که از آنها می‌شود را مدیون حضور مهمانان شناخته شده و البته مهم‌تر از آن مجری هستند که بتواند آن‌گونه که بایدوشاید با مخاطب ارتباط برقرار کند. برنامه‌های گفتگو محور در گام نخست جذابیت‌های خاص خود را داشتند. باگذشت زمان و فقدان خلاقیت و سناریوهای تکراری و کپی‌برداری‌های غیراصولی در این برنامه‌ها، عمر آنها کمتر و کمتر کرد. این روند ادامه داشت تا اینکه عمر برنامه‌های گفتگو محور به‌شدت وابسته به مجری آن و البته زمان اجرای آن شد. تا یکی دو سال پیش کانال‌های تلویزیونی را که مرور می‌کردید در هر ساعت شبانه‌روز می‌توانستید رد و نشانی از این برنامه‌های بعضاً پرمخاطب را ببینید دراین‌بین توجه مراکز استان‌ها به این مهم نیز بسیار جذاب بود و پیشتازتر از سایر استان‌ها اصفهان بود که با زنده رودی که حالا 17 یا 18 سالی از عمر آن می‌گذرد مخاطبان خود را از سایر شبکه ملی و فراملی پای کانالی استانی می‌کشاند.
شاید دور از اغراق نباشد اگر بگوییم حجم زیادی از این موفقیت مدیون اجراهای بی‌نقص و پرنشاطی بود که در سال‌های نخست این برنامه حضور داشتند. اما زنده رود هم مانند بسیاری از برنامه‌های دیگر تلویزیونی فراز و نشیب زیادی را پشت سر گذاشت و بالاخره مدیران استانی و بیشتر عوامل برنامه پس از سال‌ها به این نتیجه رسیدند که اجرای این برنامه استانی که حالا مخاطبان فرااستانی را جذب خودکرده بود را به دستان پرتوان مجریان بومی بسپارند و تا حدودی نیز دراین‌بین موفق هم بودند. چهره‌های متفاوت و تنوعی که وجود داشت همچنان زنده رود را با آیتم‌های جذابش برای مخاطب زنده نگه داشته بود. اما در این روزها شاهد حضور مجریان غیربومی و گاهی ناشناخته در این برنامه جنگ گونه هستیم که به مذاق مخاطب هم چندان خوش نیامده است. در فضای مجازی که سری بزنیم این موضوع را به‌وضوح با اظهارنظرهای مختلف توسط مخاطب در شبکه‌های اجتماعی شاهد هستیم. استفاده از ظرفیت بومی می‌تواند اثرگذاری در حوزه انتقال فرهنگ هم داشته باشد. اما استفاده از اجرای مجریان غیربومی درجه چندم به‌جای مجریان بومی درجه یک استان شاید به‌نوعی دهن‌کجی به مخاطبی است که این برنامه را با مجریان برتر کشوری تماشا کرده است. باید بپذیریم ادامه روند استفاده به نیروهای غیربومی آن هم ترازپایین تر از نیروهای بومی در نهایت نتیجه‌ای جز کاهش تعداد مخاطب و کاهش سطح توقع را در پی دارد و کنترلی که به دست آنهاست و بی‌درنگ کانال را به سمت شبکه‌های دیگر می‌چرخاند.
