کاشان، کشور کوچک باستانی
فارسی آموزان 44کشور جهان در بازدید از اماکن تاریخی کاشان از این شهر به عنوان یک کشور کوچک باستانی یاد کردند.
اصفهان امروز: فارسی آموزان 44کشور جهان در بازدید از اماکن تاریخی کاشان از این شهر به عنوان یک کشور کوچک باستانی یاد کردند.
به نقل از روابط عمومی بنیاد سعدی، 121 مهمان خارجی حاضر در هشتاد و چهارمین دوره دانش افزایی زبان و ادبیات فارسی در سفر به دو شهر اصفهان و کاشان، معماری خانه های قدیمی، وجود آب انبارهای بزرگ و آثار تاریخی و فرهنگی این دو شهر را تحسین کردند.
این فارسی آموزان که هر کدام از دیاری با فرهنگ و تاریخی خاص قدم به کشور ایران گذاشته اند، در بازدید از اماکن تاریخی کاشان با تمجید از فراوانی این مراکز در یک شهر، از کاشان به عنوان یک کشور کوچک باستانی یاد می کنند.
خانه های تاریخی بروجردی ها و طباطبایی ها اولین مقصد فارسی آموزان است که با استقبال خوب آنها همراه است. گرمی هوا و شلوغی اماکن، هیچ کدام از حوصله گروه برای پرس و جو از سابقه و شیوه ساخت این عمارت ها کم نکرده و علیرغم توضیحات شخص راهنما دقایق زیادی صرف پاسخگویی به سوالات این بازدیدکنندگان می شود.
«ایمان شریف»، دانشجوی دکتری رشته معماری اعزامی از تونس، یکی از فارسی آموزانی بود که با توجه به رشته تحصیلی اش نظرات جالبی در مورد بناهای تاریخی کاشان ارائه داد، وی معتقد است که بناهای تاریخی موجود در جنوب این کشور آفریقایی شباهت هایی با معماری ایرانی دارد.
این فارسی آموز که به طور تخصصی روی معماری ایرانی و اسلامی مطالعاتی داشته است و بر اساس تحقیقاتش گنبد و نقوشی محرابی شکل شاه نشین های ایرانی را از مختصات معماری ایرانی معرفی می کند.
ایمان شریف، تاکید دارد شباهت های زیادی در ساخت خانه های آجری، تهیه درهای چوبی از جنس درخت خرما، و حتی نوع سنگفرش خانه ها بین ایرانی ها و تونسی ها وجود دارد اما توجه به هلال های ورودی موجود در هر عمارت و همچنین توجه به حوض آب در حیاط هر خانه از جمله ویژگی های منحصر بفرد معماری ایرانی است.
مهمانی از کشور بوسنی هم توجه به خانه های زیبا را از جمله فرهنگ مردم کشورش معرفی میکند. او در بین جامعه اسلامی این کشور اروپایی «سروزینا کوچا» یا همان خانه سروزین را به عنوان نمونه یاد می کند که در اقدام مشابهی چون تصمیم وارثان خانه طباطبایی در کاشان، محل اقامت آقای سروزین را که فردی مسلمان بود را به موزه تبدیل کردند. خانه «دزپیچ» هم دیگر خانه ای است که به فردی صرب و مسیحی تعلق داشت و امروز به موزه تبدیل شده است.
توجه به میهمان در معماری خانه های ایرانی
دانشجوی اعزامی از دانشگاه ناپل یکی دیگر از فارسی آموزانی بود که به معماری ایرانی نگاهی موشکافانه داشت. وی با تمجید از معماری ایرانی در رشد شخصیتی ساکنان آن گفت: در خانه های ایرانی مهمان جایگاه خاصی دارد، سرویس بهداشتی در خارج از نشیمن قرار دارد، خانه با نور طبیعی تزیین و روشن می شود، حیاط و آب موجود در حوض آن از جمله ملزومات هر خانه ایرانی به شمار می روند. هر چند میدانم امروز فرهنگ غربی آپارتمان نشینی اینجا هم بسیار رایج شده است.
این مهمان ایتالیایی با برشماری جاذبه های توریستی عمارت طباطبایی در سطح جهانی افزود: در این گرمای تابستان و در این وقت روز (ظهر) برایم جالب بود زیر تابش شعله های جهنمی خورشید و در این هوای کویری تنها وقتی از دالان های یک خانه در کاشان میگذری چشمت به یک بنای زیبا باز می شود و ناگهان کاهش دما را احساس می کنی.
پس از بازدید از خانه طباطبایی ها، میهمانان به قصد صرف ناهار، به امام زاده ابراهیم، از نوادگان امام هفتم (ع) می روند. در این مکان نیز برای مهمانان جالب است حتی اماکن مذهبی در ایران هم مقید به وجود حوض آب هستند.
امیر، مهمانی از کشور ترکیه که زبان فارسی را نه از طریق دانشگاه بلکه بر حسب علاقه و به دنبال مراودات فراوان خود با دوستان افغانستانی و ایرانی یاد گرفته است، با اشاره به نقاشی های سقفی این عبادتگاه می گوید: تصویرگری از فرشتگان زن آن هم برهنه چندان مطلوب این فضا نیست. در مسجد ایاصوفیه که سال های پیش یک کلیسا بود و بعدها توسط مسلمانان به مسجد تبدیل شد هم تصاویر و نقاشی هایی وجود دارد که بابت همین تنها در بخش کوچکی از این مجموعه امکان اقامه نماز وجود دارد.
رمضان، فارسی آموز اعزامی از داغستان روسیه هم وجود یک چنین بارگاهی را برای فرزندی از فرزندان یکی از امامان شیعیان جالب خواند و گفت: من مسلمان هستم اما تلاشی برای ساخت مقبره برای بزرگان در روسیه انجام نمی شود. البته صوفیان این کشور مانند قادری ها و دیگر دسته ها ممکن است برای مشایخ خود بقعه بسازنند. من در سفری که سالها پیش به دمشق داشتم نیز نمونه هایی از این مکان های زیارتی را در نزد صوفیان کشور سوریه دیدم.
شگفتی از وجود آب انبارهای بزرگ در ایران
شهر تاریخی و زیرزمینی «اویی» از دیگر مکان هایی است که در شهر کاشان بسیار مورد توجه فارسی آموزان قرار می گیرد. آنها در این بازدید با اشاره به تاثیر بلایی طبیعی در تخریب آثار زیر زمینی ، از وجود آب انبارهای بزرگ موجود در ایران اظهار شگفتی کردند.
دانشجویی از کشور اوکراین وجود شهری با قدمت 1500 سال را در کاشان مهمترین جاذبه این شهرستان اعلام کرد و گفت: در دل کویر سوزان از ورودی یک درب کوچک که وارد می شوی با زیر پا گذاشتن 45 پله سنگی ناگهان متوجه می شوی در عمق 14 متری زمین قرار داری. محلی که سال های نه چندان دور محل ذخیره آب آشامیدنی مردمان این منطقه بود. ایستادن در جایی که سال ها پر از آب بود به آدم حس عجیبی دست می دهد.
مهمانی از کشور عراق که دانشجوی مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی است ساخت بنایی زیرزمینی با استفاده از ساروج را از نشانه های دوستی مردم ایران با طبیعت مطرح می کند و اعتقاد دارد: ساروج یا همان ملاتی که از تلفیق آهک، سفیده تخم مرغ، خاک رس و الیاف گیاهی تشکیل می شود به هر بنای گلی جان می بخشد. می گویند تا دهه های پیش آب انبار این محل هم دایر بوده بوده و آب آشامدنی مردم از این محل تامین می شده است. محلی که بعد از خشکسالی این مناطق کویری باز به عنوان پناهگاهی امن، جان پناه مردم آران و بیدگل از تیرس غارت های تمام نشدنی تاریخ بود.
به نقل از روابط عمومی بنیاد سعدی، 121 مهمان خارجی حاضر در هشتاد و چهارمین دوره دانش افزایی زبان و ادبیات فارسی در سفر به دو شهر اصفهان و کاشان، معماری خانه های قدیمی، وجود آب انبارهای بزرگ و آثار تاریخی و فرهنگی این دو شهر را تحسین کردند.
این فارسی آموزان که هر کدام از دیاری با فرهنگ و تاریخی خاص قدم به کشور ایران گذاشته اند، در بازدید از اماکن تاریخی کاشان با تمجید از فراوانی این مراکز در یک شهر، از کاشان به عنوان یک کشور کوچک باستانی یاد می کنند.
خانه های تاریخی بروجردی ها و طباطبایی ها اولین مقصد فارسی آموزان است که با استقبال خوب آنها همراه است. گرمی هوا و شلوغی اماکن، هیچ کدام از حوصله گروه برای پرس و جو از سابقه و شیوه ساخت این عمارت ها کم نکرده و علیرغم توضیحات شخص راهنما دقایق زیادی صرف پاسخگویی به سوالات این بازدیدکنندگان می شود.
«ایمان شریف»، دانشجوی دکتری رشته معماری اعزامی از تونس، یکی از فارسی آموزانی بود که با توجه به رشته تحصیلی اش نظرات جالبی در مورد بناهای تاریخی کاشان ارائه داد، وی معتقد است که بناهای تاریخی موجود در جنوب این کشور آفریقایی شباهت هایی با معماری ایرانی دارد.
این فارسی آموز که به طور تخصصی روی معماری ایرانی و اسلامی مطالعاتی داشته است و بر اساس تحقیقاتش گنبد و نقوشی محرابی شکل شاه نشین های ایرانی را از مختصات معماری ایرانی معرفی می کند.
ایمان شریف، تاکید دارد شباهت های زیادی در ساخت خانه های آجری، تهیه درهای چوبی از جنس درخت خرما، و حتی نوع سنگفرش خانه ها بین ایرانی ها و تونسی ها وجود دارد اما توجه به هلال های ورودی موجود در هر عمارت و همچنین توجه به حوض آب در حیاط هر خانه از جمله ویژگی های منحصر بفرد معماری ایرانی است.
مهمانی از کشور بوسنی هم توجه به خانه های زیبا را از جمله فرهنگ مردم کشورش معرفی میکند. او در بین جامعه اسلامی این کشور اروپایی «سروزینا کوچا» یا همان خانه سروزین را به عنوان نمونه یاد می کند که در اقدام مشابهی چون تصمیم وارثان خانه طباطبایی در کاشان، محل اقامت آقای سروزین را که فردی مسلمان بود را به موزه تبدیل کردند. خانه «دزپیچ» هم دیگر خانه ای است که به فردی صرب و مسیحی تعلق داشت و امروز به موزه تبدیل شده است.
توجه به میهمان در معماری خانه های ایرانی
دانشجوی اعزامی از دانشگاه ناپل یکی دیگر از فارسی آموزانی بود که به معماری ایرانی نگاهی موشکافانه داشت. وی با تمجید از معماری ایرانی در رشد شخصیتی ساکنان آن گفت: در خانه های ایرانی مهمان جایگاه خاصی دارد، سرویس بهداشتی در خارج از نشیمن قرار دارد، خانه با نور طبیعی تزیین و روشن می شود، حیاط و آب موجود در حوض آن از جمله ملزومات هر خانه ایرانی به شمار می روند. هر چند میدانم امروز فرهنگ غربی آپارتمان نشینی اینجا هم بسیار رایج شده است.
این مهمان ایتالیایی با برشماری جاذبه های توریستی عمارت طباطبایی در سطح جهانی افزود: در این گرمای تابستان و در این وقت روز (ظهر) برایم جالب بود زیر تابش شعله های جهنمی خورشید و در این هوای کویری تنها وقتی از دالان های یک خانه در کاشان میگذری چشمت به یک بنای زیبا باز می شود و ناگهان کاهش دما را احساس می کنی.
پس از بازدید از خانه طباطبایی ها، میهمانان به قصد صرف ناهار، به امام زاده ابراهیم، از نوادگان امام هفتم (ع) می روند. در این مکان نیز برای مهمانان جالب است حتی اماکن مذهبی در ایران هم مقید به وجود حوض آب هستند.
امیر، مهمانی از کشور ترکیه که زبان فارسی را نه از طریق دانشگاه بلکه بر حسب علاقه و به دنبال مراودات فراوان خود با دوستان افغانستانی و ایرانی یاد گرفته است، با اشاره به نقاشی های سقفی این عبادتگاه می گوید: تصویرگری از فرشتگان زن آن هم برهنه چندان مطلوب این فضا نیست. در مسجد ایاصوفیه که سال های پیش یک کلیسا بود و بعدها توسط مسلمانان به مسجد تبدیل شد هم تصاویر و نقاشی هایی وجود دارد که بابت همین تنها در بخش کوچکی از این مجموعه امکان اقامه نماز وجود دارد.
رمضان، فارسی آموز اعزامی از داغستان روسیه هم وجود یک چنین بارگاهی را برای فرزندی از فرزندان یکی از امامان شیعیان جالب خواند و گفت: من مسلمان هستم اما تلاشی برای ساخت مقبره برای بزرگان در روسیه انجام نمی شود. البته صوفیان این کشور مانند قادری ها و دیگر دسته ها ممکن است برای مشایخ خود بقعه بسازنند. من در سفری که سالها پیش به دمشق داشتم نیز نمونه هایی از این مکان های زیارتی را در نزد صوفیان کشور سوریه دیدم.
شگفتی از وجود آب انبارهای بزرگ در ایران
شهر تاریخی و زیرزمینی «اویی» از دیگر مکان هایی است که در شهر کاشان بسیار مورد توجه فارسی آموزان قرار می گیرد. آنها در این بازدید با اشاره به تاثیر بلایی طبیعی در تخریب آثار زیر زمینی ، از وجود آب انبارهای بزرگ موجود در ایران اظهار شگفتی کردند.
دانشجویی از کشور اوکراین وجود شهری با قدمت 1500 سال را در کاشان مهمترین جاذبه این شهرستان اعلام کرد و گفت: در دل کویر سوزان از ورودی یک درب کوچک که وارد می شوی با زیر پا گذاشتن 45 پله سنگی ناگهان متوجه می شوی در عمق 14 متری زمین قرار داری. محلی که سال های نه چندان دور محل ذخیره آب آشامیدنی مردمان این منطقه بود. ایستادن در جایی که سال ها پر از آب بود به آدم حس عجیبی دست می دهد.
مهمانی از کشور عراق که دانشجوی مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی است ساخت بنایی زیرزمینی با استفاده از ساروج را از نشانه های دوستی مردم ایران با طبیعت مطرح می کند و اعتقاد دارد: ساروج یا همان ملاتی که از تلفیق آهک، سفیده تخم مرغ، خاک رس و الیاف گیاهی تشکیل می شود به هر بنای گلی جان می بخشد. می گویند تا دهه های پیش آب انبار این محل هم دایر بوده بوده و آب آشامدنی مردم از این محل تامین می شده است. محلی که بعد از خشکسالی این مناطق کویری باز به عنوان پناهگاهی امن، جان پناه مردم آران و بیدگل از تیرس غارت های تمام نشدنی تاریخ بود.