دارالعلم ایران بدون زاینده‌رود در هم شکسته است
استاد دانشگاه، محقق و پژوهشگر تاریخ گفت: اصفهان مرکز علمی و دارالعلوم مختلف سیاسی، فرهنگی و هنری در اعصار مختلف از جمله آل بویه، سلجوقی و صفویه بوده و هم اکنون نیز این موقعیت علمی را حفظ کرده است.
محمدحسین ریاحی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: اصفهان قدرتمندترین، زبده‌ترین و مشهورترین شخصیت‌ها را در بین شهرهای ایران به خود دیده و بزرگترین مراکز آموزشی ایران در دوران سلجوقی و آل‌بویه در اصفهان مستقر شد که باعث روی‌آوری و حضور دانشمندان جهان اسلام و دانشمندان ایران به این شهر شد.
وی خاطر نشان کرد: با وجود تعدد دانشگاه‌ها، مراکز علمی، صنعتی، کارخانجات و مؤسسات هنری در اصفهان اما به‌خاطر برخی نگاه‌ها شاهد افول، زوال و رکود چهره و موقعیت علمی و هنری اصفهان در سال‌های گذشته هستیم.
محقق و پژوهشگر تاریخ تاکید کرد: سال‌های گذشته به‌جای اینکه از دیدگاه‌های افراد مطلع به تاریخ و فرهنگی این شهر در امور مختلف علوم دینی، صنعتی و توسعه‌ای شهر استفاده شود اما شاهد به حاشیه راندن آنها بودیم.
به گفته ریاحی، سلسله صفویه دوران شاخص اصفهان در عرصه فرهنگ‌وهنر بود و انتخاب این شهر به عنوان پایتخت کشور باعث شد که هر آنچه امروز از آثار فاخر هنری و علمی و ادبی می‌بینیم به این دوران بر گردد به‌طوری که تعداد قابل توجهی از مدارس و نهادهای آموزشی صفوی را در کنار بازار اصفهان و بافت سنتی و تاریخی مشاهده می‌شود.
وی به شخصیت‌های برجسته علمی و هنری اصفهان در عرصه صنعت، هنر و علمی در مناطق مختلف جهان و ایران در دوران معاصر اشاره کرد و گفت: در قرون پیشین شاهد حضور بسیاری از شخصیت‌های اصفهانی در هند، آسیای صغیر و از جمله شام، عراق، حجاز و مصر بودیم و در دوران اخیر نیز چهره‌هایی توانمند از اصفهان را در اروپا و آمریکا می بینیم.
ریاحی با بیان اینکه دست‌های پیدا و پنهانی در ضعف و انحطاط این شهر نقش عمده‌ای داشته است، اعلام کرد: برنامه‌ریزی‌های ضعیف، نبود ژرف اندیشی در برنامه‌ریزی طولانی‌مدت و برچسب بهره‌مندی به اصفهان توسط برخی افراد باعث به یغما رفتن بسته حیات این شهر یعنی زاینده‌رود شده است.
وی با بیان اینکه در طول تاریخ ندانم‌کاری‌ها باعث به خاک سیاه نشاندن شهری شد که در طول تاریخ برترین شهر ایران بوده است، گفت: برنامه‌ریزی‌های غلط و نگاه‌های مغرضانه، کارنامه درخشان اصفهان در عرصه تاریخی ایران و تمدن اسلامی را به سراشیبی سوق داده است.
استاد دانشگاه، محقق و پژوهشگر تاریخ، تصریح کرد: اصفهان بدون زاینده‌رود چون انسانی است که رگ‌های آن خشکیده و ادامه حیات ندارد و پایداری اصفهان بدون زاینده‌رود امکانپذیر نیست.
وی گفت: مشکل زاینده رود با اجرای برنامه مقطعی قابل حل نیست و روح شهر بدون زاینده‌رود درهم شکسته است.