فیلم برف آخر امین حیایی و لادن مستوفی

نام فیلم	برف آخر
کارگردان	امیرحسین عسگری
محصول	ایران
زبان	فارسی
زمان	۱۱۰ دقیقه
ژانر	اجتماعی و خانوادگی
رده سنی	-
سال ساخت	1400
تاریخ اکران	28 آذر 1403

داستان فیلم برف آخر

 داستان فیلم برف آخر در ژانر اجتماعی و خانوادگی است.خلاصه داستان فیلم برف آخر از این قرار است که یوسف در شهری کوچک دامپزشک است، او روزها به گاوداری‌ها سرکشی می‌کند و شب‌ها به شکار گرگ می‌رود. او روزی به دل آتش می‌زند تا جان گاوها و گوساله‌ها را نجات دهد که بدنش دچار سوختگی می‌شود؛ این موضوع زندگی او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و در این میان به واسطه گرگی زخمی با زنی به نام رعنا آشنا می‌شود  که برای رهاسازی و کنترل جمعیت گرگ‌ها وارد شهر شده است.

بازیگران فیلم برف آخر

• امین حیایی

• لادن مستوفی

• مجید صالحی

• نوشین مسعودیان

• صادق ملک

• امیر مشهدی عباس

• امیرعباس رودگر صفاری

• مهدی مهربان

 

عوامل فیلم برف آخر

کارگردان	امیرحسین عسگری
تهیه کننده	حسن مصطفوی
نویسندگان	امیرحسین عسگری،  امیرمحمد عبدی و سیدحسن حسینی
مدیر فیلمبرداری	آرمان فیاض
مدیر تولید	علی بهرمند
تدوین	اسماعیل علیزاده
آهنگساز	مسعود سخاوت دوست
صدابردار	امیر حاتمی
طراح گریم	امید گلزاده
طراحی و ترکیب صدا	علیرضا علویان
طراح صحنه و لباس	علی نصیری نیا
طراح جلوه‌های بصری	کامیار شفیعی‌پور
مدیر برنامه‌ریزی	لاله مستوفی
عکاس	حسن شجاعی
منشی‌صحنه	شیما باقری
مشاور پروژه	احسان علیخانی
محصول	موسسه فرهنگی هنری رسانه کهن وانیا و خانه فیلم

تیزر فیلم برف آخر

دانلود فیلم برف آخر

دانلود فیلم برف آخر با توجه به عدم توزیع آن درشبکه نمایش خانگی امکان پذیر نیست

مراسم	تاریخ برگزاری	بخش	نامزد	نتیجه
جشنواره فیلم فجر	۲۲ بهمن ۱۴۰۰	بهترین جلوه‌های بصری	کامیار شفیع‌پور	نامزدشده
		بهترین چهره‌پردازی	امید گلزاده	برنده
		بهترین طراحی صحنه	علی نصیری‌نیا	نامزدشده
		بهترین طراحی لباس		نامزدشده
		بهترین فیلمبرداری	آرمان فیاض	برنده
		بهترین نقش مکمل مرد	مجید صالحی	نامزدشده
		بهترین نقش مکمل زن	نوشین مسعودیان	نامزدشده
		بهترین نقش اول مرد	امین حیایی	برنده
		بهترین نقش اول زن	لادن مستوفی	نامزدشده
		بهترین فیلمنامه	امیرحسین عسگری امیرمحمد عبدی سیدحسن حسینی	نامزدشده
		سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیئت داوران	امیرحسین عسگری	برنده
		بهترین فیلم	حسن مصطفوی	نامزدشده

​نقد فیلم برف آخر

فیلیمو شات_ کمال پورکاوه: برف آخر ساخته امیر حسین عسگری یکی از متظاهرانه‌ترین و فریبنده‌ترین آثار به نمایش درآمده در جشنواره چهلم فجر است. فیلمی سردرگم و بلاتکلیف که می‌کوشد تمام ضعف‌ها و حفره‌های فیلمنامه داستانی‌اش را در پشت ظاهر مدرن فیلم پنهان ساخته و برای خود کسب اعتبار کند.

در سینمای مدرن، بر خلاف سینمای کلاسیک، ما با فیلمنامه پر حادثه و پر فراز و نشیبی روبرو نیستیم و این فیلمساز است که با تمرکز بر روی شخصیت‌ها و موقعیت خاصی که کاراکتر اصلی در آن قرار دارد، تماشاگر را با دنیای ذهنی و درونی او آشنا می‌سازد. در اینجا، امیر حسین عسگری هم با به کارگیری مظاهر سینمای مدرن (نظیر قابهای مینی‌مال، اکستریم لانگ شات‌های پیاپی، ریتم کند، داستان یک خطی مرکزی‌اش) و تحت تاثیر فیلمسازانی چون عباس کیارستمی، می‌کوشد ما را با شخصیت اصلی خود که یک دکتر دامپزشک است بیشتر آشنا سازد، اما در این مسیر، نه موفق می‌شود دغدغه‌های شخصیت اصلی‌اش را به تماشاگر منتقل نماید و نه موقعیت ویژه و فضایی که در آن قرار دارد را به شکل ملموسی برای مخاطب آشکار کند. داستانک‌های فرعی (همچون گم شدن دختر، طلاق گرفتن همسر دکتر، ماجرای آتش سوزی، رابطه عاشقانه و نیم بند دکتر و زن مدافع محیط زیست) و بیهوده مورد نظر فیلمساز، تنها می‌توانند زمان فیلم را به صد و بیست دقیقه طولانی و کسالتبار دلخواه کارگردان نزدیک کنند.

پایان‌بندی تحمیلی و غیر قابل درک فیلمساز که نسبتی با فضای به اصطلاح واقعگرای ابتدایی آن ندارد، فیلم را دچار تشتت و گسستگی بسیاری کرده که بیش از هر چیز از آشفتگی ذهن فیلمساز خبر می‌دهد. نوعی از آشفتگی که نمودش را در رابطه الکن و غیر قابل توضیح خلیل با همسر و خانواده‌اش و مست کردن‌های گاه و بیگاهش شاهد هستیم.

برف آخر نشان می‌دهد، چگونه میتوان در غیاب صحنه‌های رقص و آواز و از دل یک فیلم با ریتمی کند، به نوعی از ابتذال در سینما رسید که ریشه‌هایش در آدرس‌های غلطی است که فیلمساز به اسم سینمای مدرن به خورد مخاطب می‌دهد. کافیست به صحنه دیالوگ دونفره امین حیایی و لادن مستوفی در کنار آتش نگاهی بیندازید تا با موجی از جملات قصار و دهن پر کنی که به شکل مداوم در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود روبه‌رو شوید.

سید آریا قریشی: برف آخر در مقیاس سینمای ایران دارای نکات ویژه‌ای است. شاید بتوان برف آخر را، از نظر اجرایی، کنترل‌شده‌ترین و حساب‌شده‌ترین فیلمِ سه روز اول جشنواره دانست. دقت عسگری در میزانسن‌ها و طراحی دقیق طیف رنگی صحنه‌ها (در این زمینه نباید کار آرمان فیاض در مقام فیلمبردار را از یاد برد) قابل ستایش است. امین حیایی هم با این فیلم نشان می‌دهد که دارد به متخصص بازی در نقش آدم‌های درون‌گرا و زخم‌خورده‌ای تبدیل می‌شود که بر سر دوراهی میان انزوا و عشق قرار گرفته‌اند. اما در بخش فیلمنامه اوضاع به این خوبی نیست. عسگری سعی کرده روایتی مینی‌مال از ماجرایی عاشقانه در محیطی بکر داشته باشد. اما تکرار نماهایی از انزوا یا راه‌رفتن شخصیت اصلی – وقتی این تکرار ظاهری، هر بار نکته جدیدی را به ما نفهماند و احساس جدیدی در ما ایجاد نکند – به‌معنای مینی‌مالیسم نیست.

از سوی دیگر یک داستانک در مورد گم‌شدن دختر یکی از شخصیت‌ها در فیلم وجود دارد که هرچند حضورش به‌طور کلی از نظر دراماتیک و تماتیک توجیه‌پذیر است اما به‌نظر می‌رسد بیش‌از حد قابلیت دراماتیکش در فیلم حضور دارد. مشکل دیگر به این بازمی‌گردد که انگار عسگری – در مواردی – به تماشاگر اطمینان ندارد. عناصری در فیلم وجود دارند که می‌توانند از جنبه‌ای استعاری مورد توجه قرار گرفته و حتی به‌شکلی روابط میان شخصیت‌ها را بازنمایی کنند (تأکید بر گرگ‌ها و گاوها یکی از این موارد است). اما شخصیت‌ها در مواردی در قالب دیالوگ به رمزگشایی از این استعاره‌ها می‌پردازند؛ تمهیدی که باز هم در تعارض با رویکرد کم‌گوی فیلم است. این مشکلات، فیلم را از نفس انداخته‌اند اما عسگری نشان می‌دهد کارگردان مستعدی است که می‌تواند فیلم‌های بهتری بسازد.

رضا صائمی: امیر حسین عسگری فیلم سخت و دشواری را از حیث تولید انتخاب کرد. شرایط برفی و کوهستانی خیلی از فیلمسازان را از ساخت فیلم در چنین فضا و لوکیشنی منصرف می‌کند. اقتباسی بودن فیلم که متاثر از داستان کوتاه «جلال آباد» است هم بر این سختی افزود شاید کندی و کش دار شدن قصه از همین روایت بلند از یک قصه کوتاه باشد. اما هم فضاسازی و هم شخصیت‌پردازی در خدمت قصه‌ای قرار می‌گیرد که با کمی حوصله در ذهن و خیال ته‌نشین می‌شود. به ویژه صورت‌بندی‌های روانشناختی که در پس شخصیت‌های قصه و روابط آن‌ها وجود دارد.

هر کدام از شخصیت‌های اصلی قصه در فقدان عزیزی در زندگی خود در رنجند. از خلیل گرفته که نمی‌داند دخترش را گرگ دریده یا گم شده، یوسف که سوگوار رفتن همسرش به دلیل سوختگی بدن اوست تا رعنا که او هم رنج فقدان مردی که دوست داشت را در دل تحمل می‌کند. «برف آخر» یک قصه زیست محیطی دارد که در نسبت بین انسان و حیوان تلاش می‌کند از زاویه متفاوتی به رنج‌های آدم‌ها می‌نگرد. قاب‌بندی‌های زیبا و دکوپاژهای خوب فیلم را اگر در کنار بازی چشمگیر و کنترل شده امین حیایی قرار دهیم و همه این مولفه‌ها را با مضمون انسانی و اخلاقی قصه گره بزنیم «برف آخر» را با همه کشدار و فراز و فرودهای اندکش می‌توان به عنوان فیلمی قابل تامل به حساب آورد.

پرسش های متدوال

کارگردان فیلم برف آخر است؟

امیرحسین عسگری کارگردان فیلم برف آخر است.

---

سخن آخر

در این مطلب اطلاعاتی از فیلم سینمایی فیلم برف آخر را در اختیار شما قرار دادیم.در صورت تمایل می توانید فیلم سینمایی آنتیک با بازی پژمان جمشیدی و بیژن بنفشه‌خواه را نیز کلیک کنید.اگر شما اطلاعات بیشتری از این فیلم سینمایی دارید با ما و سایر مخاطبان سایت اصفهان امروز به اشتراک بگذارید.