تصویری از بخشش، مهر و ارتباط عمیق با طبیعت

سحر موسوی متولد ۱۳۶۸، سال‌هاست که زندگی خود را وقف نقاشی و احیای هنرهای کهن سرزمینش کرده‌است. بیش از ۶ سال است که به عنوان احیاگر هنر قلمکار نقاشی اصفهان، این هنر را با روشی متفاوت بازآفرینی کرده و  تاکنون ۱۷۵ اثر خلق کرده‌است که تعدادی از آن‌ها در مجموعه قلمکار نقاشی مرتضی بخردی نگهداری می‌شود. او نیز اثری در نمایشگاه  «یک شاخه گل سرخ» که با کیوریتوری «مهدی تمیزی» در گالری «دیدار»برپاست، دارد. این هنرمند دریاره روند خلق این اثر گفت:

اثر من ادای دینی است به خاطره‌ای از کودکی؛ جایی که مادربزرگم سفره‌ قلمکارش را جمع می‌کرد، نان‌های خرد شده را در آن می‌ریخت و برای پرندگان می‌برد. این تصویر سال‌ها در ذهنم مانده بود. تصویری از بخشش، مهر و ارتباط عمیق با طبیعت که در زندگی نسل‌های گذشته به سادگی جریان داشت. در این اثر، علاوه بر روایت این خاطره، سعی کرده‌ام به احیای هنر قلمکار نقاشی نیز بپردازم. نقاشی بر روی پارچه‌های نخی با رنگ‌های گیاهی و معدنی. در کنار این نقاشی‌ها، از مهرهای چوبی سنتی نیز برای چاپ روی قسمت بالایی پارچه استفاده کرده‌ام. ترکیب این دو تکنیک سنتی و شخصی، همراه با قرار دادن اثر در قالبی حجمی، تلاش کوچکی بوده تا حس عمیق‌تری به بیننده منتقل شود و او را بیشتر درگیر فضای نوستالژیک و احساسی اثر کند.

او همچنین درباره صلح و امید به عنوان محور و هدف اصلی نمایشگاه گفت: نمایشگاه یک شاخه گل سرخ دعوتی است برای نگاه دوباره به مفاهیمی مانند عشق، دوستی، صلح و خرد. در دنیایی که واژه‌ها گاهی از معنا تهی می‌شوند، هنر می‌تواند راهی باشد برای بازآفرینی و یادآوری ارزش‌های فراموش‌شده. نقاشی من هم تلاش کوچکی در همین مسیر است. روایتی از مهر و بخشش که نسل‌های قبل بی‌هیچ چشم‌داشتی به ما آموخته‌اند. این اثر در نهایت، تلاشی برای پیوند گذشته و حال است؛ بازتابی از خاطراتی که می‌توانند امید را در زندگی امروز زنده نگه دارند.

سحر موسوی درباره ادامه همکاری خود با چنین رویدادهایی نیز گفت: چنین نمایشگاه‌هایی که بر پایه‌ مفاهیم انسانی و نمادین شکل گرفته‌اند، برای من ارزشمندند. پروژه‌ گل سرخ می‌تواند بستری باشد برای کاوش بیشتر در مفاهیمی که به ما هویت می‌دهند. علاقه‌مندم که در رویدادهای مشابهی شرکت کنم و از طریق نقاشی و پارچه، داستان‌های بیشتری از مهربانی، پیوند و صلح روایت کنم.