بازهم از غرب و مثبت‌ها سخن می‌گوییم تا همان‌گونه که بعضی از صنایع پیچیده آن را به‌منظور رفع نیاز نه‌تنها در کشور ما بلکه در بیشتر دنیا و بخصوص دومین اقتصاد بزرگ یعنی چین هم مهندسی معکوس می‌شود که عیب نیست زیرا هر انسان امتیازات و توانایی‌های خاص خود را دارد و این امر شامل کشورها هم می‌شود تا بتوانند که اجماع زندگی مسالمت‌آمیز داشته باشند.
حسن روانشید| یکی از این مثبت‌ها در اکثر کشورهای پیشرفته ازنظر اقتصاد، اهداء تسهیلات بانکی است که اصولا این‌گونه منابع سرمایه‌ای دربه‌در دنبال مشتریانی می‌گردند تا به‌عناوین‌مختلف به آنها وام بدهند، اگرچه هرگونه اقدام در تجارت نیز مشاوره‌هایی را دارد که توسط همان بانک تسهیلات دهنده به‌صورت رایگان در اختیار متقاضی گذاشته می‌شود که ازجمله آنها بیمه ورشکستگی است تا اگر به دلایلی وام‌گیرنده نتوانست موفق و بالطبع اقساط تسهیلات را تأدیه کند از کمک بیمه بهره‌مند شود. این امر باعث می‌گردد تا بخصوص کسانی که تحصیلات دانشگاهی خود را در زمینه‌های اقتصادی به پایان می‌رسانند و آماده ورود به بازار کار می‌شوند، هیچ‌گونه نگرانی پیرامون تأمین سرمایه نداشته باشند زیرا بانک به اتکای همین بیمه و دیگر قوانین موجود در جهت حمایت از فعالان اقتصادی تسهیلات را با کمترین بهره‌های یک‌رقمی و کوتاه‌ترین زمان ممکن که حتی به یک روز هم می‌رسد در اختیار
متقاضی می‌گذارند تا شب را راحت خوابیده و از صبح فردا آستین همت را بالا بزند. حالا نمی‌توان این‌گونه روش‌ها را الگوی یک اقتصاد سالم قرار داد و با مهندسی معکوس آن و وفق دادن مقررات با شرایط داخلی برای آخرین بار و همیشه غائله ارائه تسهیلات مرموز از محل سپرده‌های جامعه در بانک‌ها را خاتمه داد تا به نحوی هم پس از انداز کنند و هم وام‌گیرنده آرامش خاطر داشته باشد و جوانان نیز از پوسته ناامیدی برای آینده خود خارج شوند که می‌توانند تحصیلات تئوری خود را با دریافت وام و ایجاد یک موسسه تولیدی یا خدماتی به عملیاتی تبدیل کنند. بررسی قوانین و دستورالعمل‌های متعدد توسط مصوبات دولت و مجلس پیرامون اعطای وام و شرایط وام‌دهنده و وام‌گیرنده که البته در بانک بنا به سلیقه هیئت‌مدیره زیرورو شده و در پشت و روی برگه درخواست و تعهد با حروف بسیار ریزی که با ذره‌بین هم به‌سختی خوانده می‌شود چاپ تا متقاضیانی که هفت‌خوان رستم را سپری کردند بدون مطالعه آن به‌سرعت امضا و به اثرانگشت مزین کنند. البته شاید دریافت این‌گونه وام‌ها از صندوق‌های قرض‌الحسنه و یا اعتباری کمی آسان‌تر باشد اما مبالغ آنها بسیار کم بوده و کفاف تولید را نمی‌دهد. آنچه
گفته شد بحثی نیست که تازه باشد زیرا مدیران بهتر و وسیع‌تر از آن را می‌دانند اما معلوم نیست پشت این ماجرا چه سناریوهایی خوابیده که نمی‌خواهند نوع غربی آن را که امتحان خود را پس داده مهندسی معکوس نمایند. شاید سؤال شود چگونه در دیگر کشورها بدون توجه به سپرده و ضمانت در اسرع وقت به متقاضیان وام و تسهیلات بانکی داده می‌شود آنهم با بهره یک‌رقمی که جواب آن بسیار ساده و سهل است زیرا در آن کشورها دریافت کارمزد برای نگهداری از سپرده‌های افراد بیشتر از سود تسهیلات است و این امر سرمایه‌دار را مجاب می‌کند تا پول خود را به‌جای خواباندن در بانک و پرداخت هزینه برای نگهداری آن وارد بازار کار کند و از سویی تسهیلات گیرنده نیز توسط شرکت‌های مختلف بیمه شده و همین سود اندکی را هم که می‌دهند درآمد مضاعفی برای بانک‌هاست زیرا هم از سپرده‌گذار و هم از وام‌گیرنده گرفته‌شده و از سویی هویت فرد فرد جامعه در هر کشور ضمانتی است برای او تا اوراق هویت ازجمله کارت ملی خود را به خطر نیندازد اما در کشور ما بانک‌ها و منابع اقتصادی همچنان سرنا را از ته می‌نوازند که بر اساس گفته‌های رئیس بانک مرکزی میزان تسهیلات پرداختی تحت عنوان وام به
نورچشمی‌ها 90 هزار میلیارد تومان است که دریافت اقساط و اصل‌وفرع آن همچنان در دست‌اندازهای سیاسی گیر کرده تا از سوی متقاضیان وام‌های خرد ازدواج، مسکن و اعمال جراحی دربه‌در بانک‌ها باشند زیرا با سدی بلند و مستحکم به نام ضمانت روبرو هستند تا پدر یکی از همین کارآفرینان متقاضی تسهیلات را به‌عنوان ضامن نپذیرند. درحالی‌که هویت یک ایرانی بهترین پشتیبان او برای ساخت و توسعه میهن با استفاده از تسهیلات بانکی از محل سپرده‌های همان جامعه است.
