«عبدالحسین برازنده»، نصف دیگر جهان بود

«اگر اصفهان نصف جهان باشد، نیم دیگر آن، عبدالحسین برازنده است». این جمله را ابوالحسن صبا، یکی از برجسته‌ترین چهره‌های موسیقی ایران در هفتاد سال گذشته، ‌در وصف عبدالحسین برازنده و در روزهایی که این دو نامدار موسیقی ایران، باهم رفت‌وآمد داشته‌اند، گفته است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، البته استاد برازنده با بزرگان دیگری همچون عارف قزوینی، جلال‌الدین تاج اصفهانی، عبدالحسین سپنتا و ملک‌الشعرای بهار نیز رابطه داشته و در زمان خود، یکی از برجسته‌ترین هنرمندان موسیقی بوده، اما پس از گذشت حدود ۴۷ سال از فوت او، هنوز کسی این استاد موسیقی را به‌درستی نمی‌شناسد و به همین منظور، دفتر تخصصی موسیقی شهرداری اصفهان، به‌عنوان یکی از نشست‌های سلسله برنامه‌های «کارنامه» و در هفته فرهنگی اصفهان، شب گذشته به معرفی و تجلیل از استاد برازنده پرداخت.

موسیقی در همه هنرهای اصفهان جاری است

در این برنامه که با حضور جمعی از هنرمندان موسیقی برگزار شد، رئیس سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان گفت: موسیقی در اصفهان، در همه هنرها جاری است. نقاشی آن، موسیقی رنگ‌ها است، شعر آن، موسیقی شعر است و خوشنویسی آن، موسیقی خطوط است.

محمد عیدی اظهار کرد: زمانی درباره اخلاق و منش بزرگان تحقیق می‌کردم تا بتوانم از آن‌ها، مدل مدیریتی بیرون بکشم و یکی از این بزرگان ‌هم استاد برازنده بود.

وی بابیان این‌که استاد برازنده در جامعه‌ای سطح بالا پرورش یافت، افزود: هر کس در بستر جامعه و زمان خودش رشد می‌کند و وقتی نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که سطح آن جامعه چقدر بالا بوده که کسانی همچون استاد برازنده، استاد صبا و بقیه هنرمندان را تربیت‌کرده است.

وی ادامه داد: سلسله برنامه‌های «کارنامه»، مکلف به شناساندن بزرگان موسیقی به جامعه است تا بازهم کسانی همچون استاد برازنده را داشته باشیم.

برازنده، یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان ایران بود

یکی از پیشکسوتان موسیقی اصفهان ‌هم در این برنامه از خاطرات خود با استاد برازنده گفت: من در دانشکده ادبیات درس می‌خواندم و اتفاقاً دختر استاد برازنده نیز با ما هم‌دانشکده‌ای بود. می‌خواستم مبانی موسیقی علمی را یاد بگیرم، اما آن موقع کسی در ایران، این مبحث را بلد نبود تا این‌که از یکی از هنرمندان موسیقی آن زمان، راهنمایی خواستم و او گفت فقط یک نفر در ایران این مبانی را می‌داند و آن‌هم استاد برازنده است و اگر او تو را قبول کند، خوب است.

نعمت‌الله ستوده گفت: من آن موقع نی می‌نواختم و استاد برازنده به مدت یک سال، هفته‌ای یک روز به منزل ما می‌آمدند و قطعاتی را با تار اجرا می‌کردند و من هم همان قطعات را با نی پیاده می‌کردم.

وی همچنین افزود: استاد برازنده به همراه حسن سالک اصفهانی که شاعر بود و همچنین استاد تاج اصفهانی، یک گروه سه‌نفره تشکیل داده بودند و قطعات معروف و ماندگاری را ساختند. یکی از عجیب‌ترین ساخته‌های استاد برازنده در این گروه، آهنگی است به نام «دیدی آخر دل ما را شکستی» است که نواهای این آهنگ، پنج بار به مایه اصلی خود یعنی دستگاه ماهور برمی‌گردد و این، یک کار بسیار عجیب و شگفت‌آور است.

ستوده تصریح کرد: یقین بدانید که برازنده، یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان ایران بود و تا موسیقی ایرانی هست، آهنگ‌های این استاد هم باقی می‌ماند.

فکر می‌کردم پدرم فراموش‌شده است

در ادامه این برنامه، لوح یادبود و تندیسی از طرف دفتر تخصصی موسیقی شهرداری اصفهان به پریوش برازنده، دختر استاد برازنده داده شد.

وی در این برنامه گفت: فکر می‌کردم دیگر پدرم فراموش‌ شده و کسی به یاد او نیست، اما الآن نمی‌دانم از خوشحالی چه بگویم.

پریوش برازنده ادامه داد: موسیقی ایرانی داشت کم‌کم از ذهن جوانان ما می‌رفت، اما در چند سال اخیر شاهد هستیم که جوانان، گرایش زیادی به موسیقی ایرانی پیدا کرده‌اند.

وی همچنین تصریح کرد: نسل آینده باید بفهمد که موسیقی ما خیلی غنی است و باید توسعه پیدا کند، این‌گونه برنامه‌ها بسیار می‌تواند به این موضوع کمک کند.

همچنین در این برنامه از تمبر یادبود استاد برازنده رونمایی شد و در پایان نیز جمعی از پیش‌کسوتان موسیقی اصفهان به‌صورت دسته‌جمعی و همراه با سازهای تار، عود، تنبک و قره‌نی، آهنگ «آتش دل» را که یکی از معروف‌ترین ساخته‌های عبدالحسین برازنده است، اجرا کردند.

به گزارش ایمنا، عبدالحسین برازنده، متولد ۱۲۷۲ هجری شمسی در اصفهان است. او یکی از نوازندگان چیره‌دست تار و یکی از بهترین آهنگسازان ایران در زمان خودش بود و با بزرگانی همچون جلال‌الدین تاج اصفهانی، عارف قزوینی و ابوالحسن صبا هم‌دوره بود و کار کرد. او نخستین کسی است که در ایران، قطعات اپرا ساخت و همچنین از نخستین کسانی است که مبانی موسیقی نظری و علمی را فراگرفت و در ایران گسترش داد. عبدالحسین برازنده در روز عاشورای سال ۱۳۵۰ از دنیا رفت.