ذوب آهن و دو فصل 42 امتیازی

گاندوهای اصفهانی نساجی مازندران را به سه گل از پیش رو برداشتند تا با کسب رتبه ششمی جدول فصل فوتبال را تمام کنند. آن‌ها همچون لیگ بیست و سوم 42 امتیاز کاسب شدند با این تفاوت که رتبه جدولی ذوب آهن یک پله پائین تر آمد. آن‌ها در لیگ بیست و سوم 11 بار موفق به شکست حریفان شدند و 10 شکست هم در کارنامه این تیم به ثبت رسید. در حالی که فصل گذشته 10 برد به دست آوردند و تنها هشت بار شکست خوردند. محمد ربیعی طی دو فصل گذشته موفق شد عملکردی قابل‌قبول از خود به جا بگذارد و پس از دوران طلایی امیر قلعه‌نویی، بهترین نتایج ذوب‌آهن در لیگ برتر را ثبت کند. قلعه‌نویی زمانی این تیم را به نایب‌قهرمانی رسانده بود اما بعد از او، ذوب‌آهن اغلب با بحران بقا یا حضور در نیمه پایین جدول دست و پنجه نرم می‌کرد. در مقایسه با سال‌های پس از قلعه‌نویی، عملکرد ربیعی نقطه روشن‌تری دارد. ذوب‌آهن با هدایت مهدی تارتار نیز دو فصل نسبتا باثبات داشت اما در نهایت رتبه‌های هفتم و نهم را به دست آورد. این در حالی است که با ربیعی، ذوبی‌ها دو فصل متوالی در رده‌های پنجم و ششم قرار گرفتند. نکته جالب اینکه در هر دو فصل حضور ربیعی، ذوب‌آهن ۴۲ امتیاز کسب کرد؛ موضوعی که نشان‌دهنده ثبات این تیم در نتیجه‌گیری است. با این حال، تفاوت اصلی فصل جاری با فصل قبل، در تفاضل گل بهتر تیم بود که نشان می‌دهد عملکرد دفاعی و تهاجمی متعادل‌تری ارائه شد. ذوب‌آهن در فصل اخیر اگرچه به سهمیه آسیایی نرسید اما نشان داد که از روزهای بحرانی گذشته فاصله گرفته و حالا با ثبات مدیریتی و فنی می‌تواند به آینده امیدوار باشد. در این میان باید به عملکرد فراتر از انتظار این تیم در سال ۱۴۰۴ هم اشاره کرد. آن‌ها در هفت دیداری که از ابتدای سال جدید برگزار کردند موفق به کسب چهار پیروزی، دو مساوی و تنها یک شکست شده و در مجموع 14 امتیاز به دست آوردند تا به دلیل تفاضل گل کمتر نسبت به سپاهان، در رتبه سوم برترین تیم‌های سال جدید قرار بگیرد؛ آماری قابل قبول که نشان از تاثیرگذاری هدایت محمد ربیعی دارد. نکته قابل توجه این است که ذوب‌آهن در این بازه عملکردی برابر با تیم‌هایی همچون سپاهان و فولاد داشته؛ تیم‌هایی که هم از نظر بودجه و هم از نظر بازیکن، شرایط بهتری نسبت به ذوب‌آهن دارند اما نتوانسته‌اند نتایج مشابهی کسب کنند. ذوب‌آهن در این شش بازی، 12 گل به ثمر رسانده و ۶ گل دریافت کرده اند. شاگردان ربیعی با این عملکرد نه تنها بالاتر از پرسپولیس قرار گرفته‌اند که در سال جدید تنها 12 امتیاز به دست آورده، بلکه تنها تیمی که عملکرد بهتری نسبت به آن‌ها داشته، تراکتور قهرمان است که با 17 امتیاز پیشتاز بوده است. اما یکی از مربیانی که اواسط فصل و قبل از اتمام نیم فصل اول لیگ برتر، اصرار فراوان به جدایی از ذوب‌آهن داشت محمد ربیعی بود. اصراری که با مقاومت سرسخت‌تر از سوی مدیریت عالی ذوبی‌ها روبرو شد و در نهایت این داستان با بازگشت ربیعی به جمع گاندوها به پایان رسید. بازگشتی که باعث شد دوباره ذوب‌آهن اوج بگیرد و در مقطعی از فصل نیز جایگاه پنجم جدول رده‌بندی را تصاحب کند. با این حال چالش‌های فراوان و عجیبی در این مدت گریبان محمد ربیعی و تیمش را گرفت. از مصدومیت بازیکنان تا مشکلات مالی و اتفاقاتی که هرکدام برای زمین زدن یک تیم کافی است. اما این سرمربی دست در دست بازیکنانش بدون توجه به مشکلات، تمام تمرکز و ذهنش معطوف به کار فنی بود تا این‌گونه از دل مشکلات، بدون کمترین آسیب بیرون بیاید. کمال کامیابی‌نیا اولین قسمت از سریال مصدومیت‌های ذوب‌آهن در این فصل بود. کاپیتانی که در جریان بازی تیمش مقابل شمس آذر در نیم فصل نخست، پایش در زمین ناهموار و نامناسب آن زمان فولادشهر گیر کرد و در نهایت منجر به پارگی رباط صلیبی او شد. فریبرز گرامی، دیگر بازیکن تاثیرگذار و فوق‌العاده مهم برای محمد ربیعی بود که در جریان بازی مقابل فولاد در یک درگیری، با اتفاق ناگواری مثل پارگی رباط صلیبی مواجه شد. اما این پایان ماجرا نبود و ربیعی فکرش را نمی‌کرد یک اتفاق عجیب‌تر را به چشم ببیند. حمیدرضا طاهرخانی که در نقل و انتقالات نیم فصل به ذوب‌آهن اضافه شده بود، به دلیل نشتی گاز در منزل مسکونی با حادثه انفجار و سوختگی مواجه شد تا این‌گونه در آستانه سال جدید و قبل از بازی با استقلال تهران در اواخر اسفند ۱۴۰۳، دیگر غایب بزرگ ذوبی‌ها باشد. سبحان خاقانی نیز دیگر بازیکنی است در جریان بازی با آلومینیوم اراک با پارگی همسترینگ مواجه شد و به دیگر مصدوم تیم محمد ربیعی تبدیل شد تا این‌گونه دست سرمربی ذوبی‌ها بسته‌تر از قبل باشد. آرمان رمضانی نیز در جریان یکی از تمرینات ذوب‌آهن بر اثر یک اتفاق با شکستگی انگشت پا مواجه و از دسترس برای بازی خارج شد. با این وجود سرمربی گاندوها تسلیم این مشکلات نشد و توانست تیمش را تا پایان لیگ برای کسب رتبه آبرومندانه هدایت کند.