صنعت نساجی نیازمند کمک مسئولانه

صنعت نساجی در ایران دارای قدمتی طولانی و یکی از مهم‌ترین بخش‌های اشتغال‌زا است. این صنعت در سال‌های اخیر با مشکلاتی روبرو شده و توجه به مشکلات آن بسیار ضروری است. نساجی در میان نیازهای اساسی اقتصادی در درجه سوم اهمیت پس از مواد غذایی و مسکن قرار دارد. این صنعت در استان اصفهان دارای سابقه‌ای درخشان و ممتاز است. میزان سرمایه‌گذاری ارزی برای ایجاد یک شغل در صنعت نساجی در مقایسه با بعضی از صنایع همچون خودروسازی، بسیار پایین است. ازآنجاکه این صنعت نسبت به بخش‌های اقتصادی در سطح ملی و نیز در بین زیر بخش‌های صنعت، بالاترین توان اشتغال‌زایی را به خود اختصاص داده و در حال حاضر سهم بالای اشتغال در صنعت مربوط به نساجی است، بنابراین، مشکلات آن و رفع آن‌ها اهمیت بسیاری دارد. از مهم‌ترین عوامل فنی مؤثر بر تولید منسوجات کمیت و کیفیت ماشین‌آلات ریسندگی و بافندگی و نوع الیاف مصرفی است. اکثر ماشین‌آلات صنایع پارچه‌بافی و ریسندگی الیاف، صرف‌نظر از نوع تکنولوژی آن‌ها کهنه هستند.مهم‌ترین عامل فنی مؤثر بر تولید، وابستگی فنی کشور به ماشین‌آلات خارجی است.

واردات ماشین‌آلات دوزندگی ایران بیشتر برای مصارف خانگی بوده و سرمایه‌گذاری در صنعت پوشاک بسیار کم‌تر از صنعت نساجی است. به علاوه واردات ماشین‌آلات، عمدتاً از کشورهایی با تکنولوژی پایین صورت گرفته است. فرسودگی ماشین‌آلات از کارایی و کیفیت محصولات می‌کاهد و ضمن افزایش هزینه‌های تولید، توان رقابتی در بازارهای خارجی را کاهش می‌دهد. از عوامل اقتصادی مؤثر، قوانین پولی، مالی و بانکی است که می‌توان به بهره‌های بانکی، مابه‌التفاوت نرخ ارز و قوانین مربوط به صادرات و واردات اشاره کرد. بهره بانکی در خارج از کشور حدود سه درصد است، اما این رقم در ایران به ۲۵ درصد نیز می‌رسد. همچنین صادرات و واردات قاچاق به علت عدم بازگشت ارز حاصل از فروش به سیستم بانکی و افزایش الگوی مصرفی جامعه، هزینه‌هایی را بر اقتصاد دولت تحمیل می‌کند و در نتیجه می‌تواند بر سیاست‌های بازرگانی تأثیر گذارد؛ انحراف سیاست‌گذاری، کاهش فرصت‌های سرمایه‌گذاری برای ایجاد اشتغال مولد و مؤثر و کاهش درآمدها و عایدات دولت از آن جمله است. امروز قاچاق یکی از مشکلات اصلی صنعت نساجی محسوب می‌شود؛ اما در این شرایط انجام اقداماتی می‌تواند شرایط صنعت نساجی را بهبود ببخشد. اصلاح قوانین مرتبط با کار و تأمین اجتماعی مبتنی بر بنگاه‌های کوچک؛ تشویق برندهای تولیدکننده پوشاک و سایر محصولات نساجی؛ توسعه آموزش‌های تخصصی تولید، بهره‌وری و کیفیت در صنعت نساجی؛ جذب سرمایه‌گذاری‌ها و مشارکت‌کننده‌های داخلی و خارجی در تولید؛ تسهیل در واگذاری پروانه بهره‌برداری؛ ایجاد مشوق‌های لازم جهت شفافیت تولیدکنندگان و کاهش تولیدات موسوم به زیر پله‌ای؛ ارائه تسهیلات بانکی مناسب؛ مبارزه جدی با قاچاق و... می‌تواند به توسعه صنعت نساجی کمک شایانی داشته باشد.