نهیب گاوخونی به ایران
در حالی که مدیران اصفهان قول داده بودند که زاینده رود در تابستان هم جاری بماند، اما تنها دو روز از قول آنها نگذشت که زنده رود به گل نشست و خشک شد و امروز تنها بوی لجن از آن به مشام می‌رسد.
به گزارش ایسنا، گاوخونی حالا پس از خشکسالی‌های مداوم تاثیرات ناگوارش را بیش از پیش نمایش می دهد، گرد و خاک‌های گاه و بی گاهی که شهر اصفهان و شهرهای اطراف را در بر می‌گیرد نمونه بارز این موضوع است، نگرانی از خشکسالی زاینده رود و تالاب به حدی است که عیسی کلانتری رییس سازمان محیط زیست در خوزستان نه گاوخونی را فراموش می‌کند نه زاینده رود را و در مورد آنها این گونه می‌گوید "امسال در کوهرنگ ۲۰۰ میلی‌متر بارندگی داشتیم. در حوضه زاینده‌رود سد لبریز بود اما به جای ۱۷۵ میلیون مترمکعب آب برای گاوخونی، تاکنون بیشتر از ۵ میلیون مترمکعب آب به این تالاب نرسیده است. این وضعیت به معنی این است که مسئول سازمان حفاظت محیط زیست با نزدیک‌ترین دوست خود در دولت باید برای گرفتن ۱۷۵ میلیون مترمکعب آب گاوخونی بجنگند. حساسیت آب برای گاوخونی به مراتب بیشتر از آب برای کشاورزی است".
حرف‌های بالاترین مقام زیست‌محیطی کشور در خصوص گاوخونی همین جا به پایان نمی‌رسد و در جای دیگری می‌گوید "باید به درک مشترکی در حاکمیت برسیم که اگر گاوخونی حفظ نشود، بُعد معکوسی رخ می‌دهد. وضعیت هوای اصفهان در چهار روز بدتر از وضعیت خوزستان در سال ۹۵ بود بنابراین محیط زیست باید از بُعد پاکیزگی، نظافت، آلودگی و همه ابعاد حفظ شود".
رضا خلیلی ورزنه، مدیر عامل انجمن دوستداران میراث فرهنگی و طبیعی ورزنه در خصوص حق آبه زیست محیطی و تالاب گاوخونی به خبرنگار ایسنا می‌گوید: در جلسه سال ۹۴ هیئت دولت در خصوص رودخانه زاینده رود، مصوب شد پس از شرب، حق آبه محیط زیست در اولویت دوم باشد، اما در حال حاضر حق آبه زیست‌محیطی از اولویت خارج شده است.
او ادامه می‌دهد: امسال شرکت آب منطقه‌ای اصفهان اعلام کرد ۵۰ میلیون متر مکعب حق آبه زیست محیطی به تالاب گاوخونی اختصاص داده شده است، اما باید گفت این عدد با حساب سیلاب‌های روان به سوی تالاب برآورد شده و سیلاب‌ها نیز به عنوان حق آبه در نظر گرفته شده است.
این فعال زیست‌محیطی می افزاید : در شرق اصفهان بحران کشاورزی و آب وجود دارد، زمانی که فلامینگوها مهاجرت خود به این منطقه را قطع کردند و لاکپشت‌ها نیز نابود شدند کسی به فکر این موجودات نبود و فریادها را نشنید، باید گفت پس از مرگ این جانداران، مرگ انسان هوشمند فرا می‌رسد.
خلیلی ورزنه با ابراز نگرانی در خصوص تالاب گاوخونی تاکید می‌کند: واقعیت این است که با تیر و تفنگ هم نمی‌توان آب را به تالاب منتقل کرد، چرا که کشاورزان همواره جلوی رسیدن آب به تالاب گاوخونی را گرفته اند.
پیشروی معدن نمک خارا
او از پیشروی معدن نمک خارا خبر داد و می‌گوید: متاسفانه معدن نمک خارا که در جنوب گاوخونی واقع شده بود در حال پیشروی است و اگر گاوخونی همچنان خشک باقی بماند کل تالاب یک حوضچه نمکی خواهد شد.
این فعال زیست محیطی در خصوص عدم موافقت کشاورزان برای بازگشایی آب در تابستان، می افزاید: ظاهرا این امر واقعیت دارد و دلیل کشاورزان این است که باید آب برای کشت پاییزه ذخیره شود و کشاورزان به نمایندگان محیط زیست اهمیتی نمی‌دهند.
از قطع و وصل شدن‌های رودخانه دائمی زاینده رود و خشکی تالاب گاوخونی بیش از 10 سال می‌گذرد، 10 سالی که در آن هم کارشناسان زیست محیطی و هم فعالان محیطی زیستی در آن فریاد زدند که مسئولان، زاینده رود رودخانه فصلی نیست که قطع و وصل شود و گاوخونی فقط یک مرداب نیست، بلکه یک اکوسیستم است که با نابودیش نه تنها اصفهان که کیلومترها و میلیون‌ها انسان را درگیر می‌کند، اما کسی گوش نکرد، حالا که هم نمک پیشروی می‌کند و هم خاک، ظاهرا مدیران به خود آمده‌اند فقط امیدواریم دیر نشده باشد، ظاهرا "شنیدن کی بود مانند دیدن" در دستور کار بوده است!