فوتبال اصفهان و قصه آواز دهل

اصفهان امروز-امیرحسین احتشامی: استانی که با داشتن دو تیم پرافتخار لیگ برتری همچون سپاهان و ذوب‌آهن تصور دیگری را ایجاد می‌کند. طلایی پوشان تنها یک بازیکن اصفهانی دارند و ذوب‌آهن نسبت به همشهری خود با داشتن پنج بازیکن اصفهانی شرایط بهتری دارد. میلاد سرلک بازیکن سرباز پرسپولیس که حالا در ملوان بازی می‌کند و امیرمحمد ناصحی بازیکن کاشانی شمس آذر قزوین دو بازیکن دیگر اصفهانی لیگ برتر به حساب می‌آیند. در این لیست مازندران، تهران و خوزستان به ترتیب رتبه‌های نخست تا سوم را در اختیار دارند و استان هایی همچون البرز، گلستان، فارس و گیلان بالاتر از استان اصفهان سهم بیشتری در تغذیه لیگ برتر بر عهده داشته‌اند. واقعیتی که آن ضرب المثل معروف را به یاد می‌آورد که آواز دهل شنیدن از دور خوش است. به‌هرحال استان اصفهان با داشتن دو تیم صنعتی با ریشه در فوتبال ایران همچون سپاهان و ذوب‌آهن باید نقش پررنگی در صادرات بازیکن ایفا کند اما به دلایل گوناگونی کاملا از قافله عقب مانده است. یکی از این مشکلات به نگاه مدیران فوتبال اصفهان ارتباط پیدا می‌کند. این که آنها کاملا غریبه پرست شده و سال‌هاست به نیروهای بومی خودشان اعتماد نمی‌کنند. همین موضوع موجب شده که زایش و رویش کافی در فوتبال نصف جهان صورت نگیرد. از سوی دیگر معطوف شدن تمام نگاه‌ها به دو تیم سپاهان ذوب‌آهن به جای این که مفید به فایده باشد معکوس عمل کرده است. حسین چرخابی که چند دهه‌ای خاک فوتبال این شهر را خورده و با زیرو بم فوتبال نصف جهان به خوبی آشنا است. دراین‌باره می گوید:« حال‌وروز فوتبال شهرمان خوب نیست، چراکه تمام فوتبالمان را بر اساس دو تیم دولتی فولاد مبارکه سپاهان و ذوب‌آهن بنانهاده‌ایم. تا وقتی‌که تنها تفکرمان این باشد که تیم‌های سپاهان و ذوب‌آهن برای ما کار کنند همین آش و همین کاسه خواهد بود. درحالی‌که می‌دانیم اصفهان استعدادهای سرشاری دارد که از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم. ما آکادمی‌های خوبی نداریم و حتی آکادمی‌های سپاهان و ذوب‌آهن با این‌که در ایران جایگاه خوبی دارند اما اصلا معنای آکادمی را ندارند.» با مبنا قرار دادن صحبت های حسین چرخابی حضور بسیار کمرنگ بازیکنان بومی اصفهان در تیم های لیگ برتری قابل توجیه می شود. بازیکنانی که حتی اگر در تیم های جوانان دو باشگاه هم خوش بدرخشند بازهم پای تیم بزرگسالان می‌مانند. آن‌هایی که باانگیزه‌هایی فراوان و به امید ستاره شدن از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کنند اما به دلیل بی‌توجهی دوباشگاه اصفهانی به بازیکنان بومی یا راهی تیم های خارج از استان می شوند و یا عطای بازی کردن را به لقایش می بخشند و با سرخوردگی صحنه را ترک می‌کنند. این فرایند در دودهه اخیر با شیب تند در حال تکرار بوده و نتیجه اش هم در پایان سهم اندک فوتبال دیار زاینده رود در تیم های لیگ برتری است. به‌هرحال یکی از ماموریت‌های باشگاه‌های سازنده، معرفی فوتبالیست جدید به چرخه فوتبال ایران است. کارهایی که پیش از این برعهده باشگاه‌هایی نظیر راه‌آهن و نفت تهران بود اما باشگاه‌هایی همچون ذوب‌آهن نیز این ماموریت را برای خود تعریف کرده‌اند. در همین یکی دو سال اخیر بروز و ظهور تیم جاه طلبی همچون ون پارس نقش‌جهان همه نگاه‌ها را به شکل‌گیری ضلع سومی در فوتبال اصفهان امیدوار کرد. تیمی که با قهرمانی در لیگ استان، صعود از لیگ دسته سوم به دوم و سپس حضور در لیگ دسته اول در یک بازه زمانی سه‌ساله شگفت‌انگیز به نظر می‌رسید. ون پارس در فصل گذشته حتی خودش را در قامت یکی از مدعیان صعود به لیگ برتر هم مطرح کرد تا جایی که مجتبی توتونی در گفتگویی با اصفهان امروز درباره اهداف بلندپروازانه این باشگاه چنین گفت:« سه سال پیش وقتی این تیم را تشکیل دادیم دیدگاه آقای تحسیری همین بود که ما می‌خواهیم با هم شروع کرده و تا لیگ برتر پیش برویم. من از ایشان پرسیدم آیا این ظرفیت در باشگاه وجود دارد که پاسخ مثبت بود. دیدگاه باشگاه و آقای تحسیری این است که به سقف فوتبال ایران بچسبیم و حتی نگاه ایشان فراتر از آن‌هم است. اگر این اتفاق بیفتد ممکن است بتوانیم ظرفیت‌های دیگری را هم جذب کنیم. نگاه خودم من هم همین است که امکان این کار وجود دارد چراکه نه. ما وقتی از استان خوزستان سه تیم در لیگ برتر حضور دارند چرا در استان اصفهان‌ همین کار تکرار نشود. چرا ما این ظرفیت را در استان مانند اصفهان که هم استعداد فوتبالی و هم مربیان و مدیران شایسته فراوانی دارد فعال نکنیم. به نظرم من این ظرفیت برای اصفهان وجود دارد که با سه تیم در لیگ برتر حاضر شود.این امکان‌ هم ازنظر مدیریت کلان، هم دانش فنی مربیان اصفهان و بازیکنان برای داشتن تیم سومی در لیگ برتر فراهم است.» اما این هدف بزرگ هم به جایی نرسید چرا که در یک فعل‌وانفعال عجیب هم توتونی از تیم ون پارس جنوبی جدا شد و هم امتیاز لیگ یک این تیم به باشگاه آریو اسلام شهر واگذار شد تا این نور ایجاد شده خیلی زود به تاریکی تبدیل شود.