ترکیب برنده برای احیای زاینده‌رود
فقط یک روز دیگر تا آغاز رأی‌گیری برای دوازدهمین دوره انتخابات مجلس مانده است. انتخاباتی که می‌توان گفت برای اصفهانی که امروز با چالش‌های مختلف دست‌وپنجه نرم می‌کند بسیار سرنوشت‌ساز خواهد بود.
اینکه چه کسانی را انتخاب کنیم و بر کرسی‌های مجلس بنشانیم برای اصفهان حیاتی شده است. شاید مثل چند دهه قبل نیست که صرفاً هر که طرف‌دار بیشتری داشت یا چهره شاخص‌تری میان مردم بود بتوان گفت توان نشستن روی صندلی نمایندگی و حل مشکلات امروز اصفهان را دارد. آگاهی مردم اصفهان آن‌قدر بالا رفته که بفهمند در این زمان که اصفهان با مسائل مختلف همچون عدم جریان دائمی زاینده‌رود، فرونشست، خشکسالی، آلودگی و... دست‌وپنجه نرم می‌کند هر فردی را نباید به مجلس فرستاد. اصفهان نمایندگانی می‌خواهد که مسائل آبی که سال‌هاست بر زمین‌مانده را بتواند چاره کند. افرادی که پیگیر حقابه زاینده‌رود از وزارت نیرو باشند. امروز مسئله اول استان آب و زاینده‌رود شده است پس کسی باید بر کرسی بهارستان بنشیند که اشراف کاملی بر آنچه بر حوضه زاینده‌رود از سراب تا پایاب بر آن گذشته داشته باشد.زیروبم پروژه‌ها را بداند و بر کرسی تکیه بزند که توان تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی و دفاع از حقوق تضییع شده آن باشد. مجلس دوازدهم می‌تواند در رفع یا تشدید بحران‌های امروز استان و کلان‌شهر اصفهان نقش داشته باشد. امروز همه متوجه این موضوع شده‌اند که نبود زاینده‌رود و خلأ جریان دائمی آن چه مصائبی بر سر اصفهان خواهد آورد و فرصت برای رفع آن بسیار اندک است. تا جایی که اگر راه چاره‌ای برای آن پیدا نشود این مقدار علائم حیاتی اصفهان هم از بین خواهد رفت و روزی خواهد رسید که حسرت فرصت‌های ازدست‌رفته را خواهیم خورد.
در این چند روز و در ایام تبلیغات انتخاباتی بسیاری از نامزدهای اصفهان هر یک به نحوی به مسئله زاینده‌رود ورود کردند و هر کس برای پر کردن سبد آرای خود سعی کرد وعده‌ای دراین‌رابطه بدهد. مسئله‌ای که شاید حداقل در چند دوره گذشته بی‌سابقه بوده که تا این میزان به آن پرداخته شده باشد. جالب اینجاست که وقتی به برنامه‌های تبلیغاتی نمایندگان استان‌های هم‌جوار هم نگاه کنیم آنها هم از نمد زاینده‌رود برای خودشان کلاهی بافته‌اند و جلوگیری از پروژه‌های قانونی که هم تأکیدات رهبری را داشته و هم مصوبات محیط زیستی و اجرای پروژه‌های غیرقانونی در این حوزه را به دستاوردهای خویش از مجلس پیش افزودند.
فضای مجازی هم که میدان مناظره‌ها و جدال‌های آبی بین نمایندگان و نامزدهای درون‌استانی و بین استانی شده است. متأسفانه دراین‌بین حتی برخی از نمایندگان استان هم حرف‌هایی از جنس تفرقه و مخالفت با احیای زاینده‌رود می‌زنند که گویای نگاه منطقه‌ای و محدود به حوزه انتخابیه خودشان است و خود را تافته‌جدابافته از مسائل آبی استان می‌دانند.
از این حرف‌ها و شعارها که در زمان تبلیغات زده می‌شود بگذریم تنها مسئله‌ای که باید به آن دقت شود و برای مردم مهم است این است که چه کسی توانایی لازم برای گرفتن حق اصفهان از حقابه زیست‌محیطی و قانونی‌اش و بازگرداندن حقوق ضایع شده در حوضه زاینده‌رود را دارد. شاید امروز اینکه اصفهان در کمیسیون‌های فرهنگی، اجتماعی، بهداشت و... حاضر باشد به‌اندازه حضور در کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی یا حتی کمیسیون انرژی حیاتی نباشد.
بسیاری به این باور رسیدند که ۵ نماینده شهر اصفهان و ۲۰ نماینده استان را باید به نحوی انتخاب کرد که وزنه استان را در مجلس بخصوص در مسائل آبی بالا ببرد. نمایندگان استان چالش‌های استان را باید دغدغه خود هم بدانند و تنها نگاه منطقه‌ای نداشته باشند. اینکه احساس کنند فرونشست فقط شهر اصفهان را می‌بلعد یا ریزگردها و خشکسالی دامن شهروندان چند شهر استان را می‌گیرد و این مشکلات را نادیده بگیرند، اشتباهی است که چند سال دیگر گریبان خود آنها را هم خواهد گرفت. مطمئناً وقتی ریزگردها از تالاب تفتیده گاوخونی بلند شوند چند استان مجاور که هیچ؛ حتی تا پایتخت را طی می‌کند. فرونشست و خشکسالی اصفهان را غیرقابل‌سکونت خواهد کرد و مهاجرت معکوس به شهرها و استان‌های هم‌جوار اتفاق می‌افتد. یک میلیون و نیم مهاجری که از استان‌های دیگر امروز در اصفهان ساکن و مشغول به کارند ناگزیر به بازگشت به شهرها و استان‌های خود خواهند شد. آنگاه این شهرها که خود امروز با مشکل بیکاری یا عدم امکانات لازم بهداشتی، درمانی و ... مواجه‌اند بر بار مشکلاتشان افزوده می‌شود. تاب‌آوری‌شان کاسته می‌شود و مصائبشان صدچندان. وقتی کشاورز اصفهانی که امروز در میان
استان‌های کشور بیشترین سهم را در تولید گندم، غله و سایر محصولات کشاورزی دارد نتواند کار کند، یا به‌خاطر خشکسالی زمین‌هایشان بایر شود و محصولی ندهد گرانی‌ها و کمبود محصولات کشاورزی در کشور افزوده می‌شود. شاید در این زمان بایستی بیش از هر چیز نامزدها و نمایندگان شهرها و استان‌های مختلف به این باور برسند که همه ایران یک کشتی است و نمی‌توان نشست و دید گوشه‌ای از آن سوراخ شود و ما نظاره‌گر باشیم. امروز برای حفظ تمام میراث کهنی که در این سرزمین به‌یادگارمانده باید تلاش کرد. فرقی هم نمی‌کند که در کجا باشد. میدان نقش‌جهان، سی و سه پل، مسجد جامع عباسی و هر اثر تاریخی که در اصفهان است نماد و نشانی از هویت و فرهنگ ایرانی است که حفظ و حراست از آن بر عهده هر کسی است که ذره‌ای به این خاک احساس تعلق دارد.
با تمام این حرف‌ها بهتر است در این فرصت باقی‌مانده یک نگاه درست به کارنامه‌های عملی نه صرفاً وعده‌های نامزدها بیندازیم و یک چینش درست برای صندلی‌های سرنوشت‌ساز اصفهان در مجلس داشته باشیم. امروز اصفهان نیاز به یک تصمیم درست دارد. باید با ترکیب برنده امروز به صحن مجلس قدم بگذاریم و با اهرم قانون و افزایش توان لابی‌گری برای احیای زاینده‌رود دولت را مکلف به اجرای پروژه‌های معطل‌مانده سی‌ساله کنیم و این تنها راهی است که امروز پیش پای اصفهان مانده است.
