نیاز به معجزه داریم

اصفهان امروز-امیرحسین احتشامی: جدال با الهلال عربستان در ورزشگاه کینگ آره نا خود به خود بسیار دشوار خواهد بود و این دشواری وقتی دوچندان می‌شود که نیاز به برتری با اختلاف دو گل داشته باشید. در حقیقت شکست سه بر یک در بازی رفت تقریبا کار سپاهانی‌ها را تمام کرد و امشب باید در عربستانی یک بازی شگفت‌انگیز رخ دهد تا سپاهان جواز حضور به مرحله بعد را پیدا کند. شاگردان مورایس در حالی باید یک بازی تاریخی را به نمایش بگذارند که حریفی چون الهلال را پیش رو خود می بیند. رقیبی که در ورزشگاه نقش جهان نشان داد تا چه اندازه حرفه ای است و ابرستاره‌های گران قیمتی که به خدمت گرفته چه کارها که نمی‌کنند. بازیکنانی چون میترویچ، ساویچ، مالکوم و روبن نوس که در بازی رفت تقریبا بار اصلی تیمشان را بر دوش کشیدند و البته به برتری سه بر یک نماینده عربستان بسیار کمک کردند. الهلالی ها در بازی رفت از همان دقایق ابتدایی مالکیت را در دست گرفتند و خط دفاع خود را تا نیمه‌های زمین بالا آورند. روبن نوس به عنوان خلاق‌ترین بازیکن الهلال، بین دو مدافع مرکزی قرار می‌گرفت تا مسئول اصلی بازیسازی تیم عربستانی باشد. برایان دابو و شهریار مغانلو در هنگام پرس، زوجی بودند که به خط دفاعی حریف، فشار وارد می‌کردند و بسته به شرایط، یکی از این دو بازیکن با روبن نوس درگیر می‌شد و دیگری با دوندگی خود، زمان تصمیم‌گیری حریف را به کمترین میزان ممکن می‌رساند. الهلال اما به یک برنامه اتکا نکرده بود و قصد داشت با تنوع تاکتیکی خود در حمله، کار را برای خط دفاع سپاهان سخت کند. بنابراین از دو بال کناری تیم، یعنی سالم الدوساری و مالکوم در مرکز زمین استفاده می‌کرد و دو مدافع کناری را بالاتر می‌برد. حتی در لحظاتی از الکساندر میتروویچ نیز به عنوان یک مهاجم فریب‌دهنده در مرکز زمین استفاده می‌شد تا توجهات به او جلب شود. در اینجا انعطاف سپاهان در یارگیری و حرکت بدون توپ، موجب می‌شد تا حملات الهلال بی‌اثر شوند. محمد قربانی عقب‌تر و نزدیک به دفاع قرار داشت و با حرکت مالکوم به وسط، قربانی نزدیک به این بازیکن برزیلی می‌شد. برایان دابو و محمد کریمی نیز به عقب‌تر می‌رفتند. محمد کانو و سرگی میلینکوویچ ساویچ هم سدی به نام شهریار مغانلو را برای صاحب توپ شدن، مقابل خود می‌دیدند. هنگامی که الهلال توپ را به کناره‌ها می‌برد، خط دفاع سپاهان تمرکز خود را به منطقه صاحب توپ می‌برد و بازیکنان خود را به محدوده موردنظر نزدیک می‌کردند. در برخی دقایق بازی رامین رضاییان کمی به وسط می‌آمد تا نقش یک مدافع مرکزی را بازی کند. بنابراین رضا شکاری به عنوان بازیکن حاضر در سمت راست، پشت سر رضاییان قرار می‌گرفت تا فضای پشت او را پوشش دهد. همین اتفاق در صورت حمله در سمت چپ با میلاد زکی‌پور و فرشاد احمدزاده رقم می‌خورد. پس از گلی که در اواخر نیمه نخست به ثمر رسید و سپاهان را پیش انداخت، کمی برنامه نماینده ایران عوض شد. برایان دابو به طور کامل در خط هافبک قرار گرفت و نقش دو بازیکن کناری تیم یعنی فرشاد احمدزاده و رضا شکاری پررنگ‌تر می‌شد. شهریار مغانلو به عنوان یک مهاجم آزاد، در همه جهات بازی می‌کرد و احمدزاده و شکاری در کناره‌ها، سعی داشتند که راه را برای رساندن توپ به بال‌های کناری ببندند. حرکت مدافعان بسته به محدوده صاحب توپ نیز، پیش از رسیدن توپ به زمین خودی شکل می‌گرفت تا آمادگی لازم برای ارسال‌های سریع الهلال را داشته باشند. اما پس از 10 نفره شدن سپاهان جریان بازی تغییر کرد و سالم الدوساری و مالکوم به طور دائم در مرکز زمین قرار گرفتند. مهمان که دیگر ترسی از حملات حریف نداشت، مدافعان کناری خود را بالاتر از همیشه و به عنوان یک وینگر در نزدیکی محوطه جریمه قرار ‌داد. حضور عبدا... الحمدان نیز، فشار را بیشتر کرده بود و تمرکزها را کامل به بخش میانی برده بود. این گونه بود که فشار بروی دروازه سپاهان لحظه به لحظه بیشتر و بیشتر شد تا این که در دقایق 94 و 97 الهلالی ها موفق شدند دوبار دیگر دروازه پیام نیازمند را گشوده و به قول معروف کار را در همان دیدار رفت تمام کنند. بر این اساس به نظر می رسد در بازی برگشت و به توجه به برخورداری تیم عربستانی از حمایت تماشاگران خودی همین اتفاق دوباره تکرار شود. این که الهلالی ها بی توجه به نتیجه بازی رفت برای رقم زدن یک پیروزی بی‌دردسر به میدان بیایند. در این صورت تنها راه چاره باقی مانده برای سپاهانی‌ها انجام یک بازی پر ریسک و انتحاری خواهد بود. راهکاری که البته ممکن است عواقب سنگینی برای تنها نماینده ایران به همراه داشته باشد اما تنها مسیر باقی مانده برای شاگردان ژوزه مورایس به حساب می‌آید. به هر حال شاید چنین مدل بازی یک نوع خودکشی تلقی شود اما تنها گزینه باقی مانده برای سرمربی پرتغالی سپاهان است بلکه بتواند ناممکن را به ممکن تبدیل کند.