حفره‌هایی که پر نمی‌شوند

سیستمی که کارایی لازم را ندارد و ژوزه مورایس هم تاکنون نتوانسته ثبات را به این منطقه از زمین بازگرداند. باز شدن دروازه سپاهان در شش دیدار از هفت بازی گذشته نشان دهنده ضعف بزرگی است که در این منطقه وجود دارد. این که طلایی پوشان توان حفظ دروازه خودشان را ندارند و با کمترین فشار تسلیم حریفان می‌شوند. این ضعف هم منحصر به عملکرد یک یا دوبازیکن نیست بلکه شیوه دفاعی سپاهان از اساس مشکل دارد. نگاهی ریزبینانه به گل‌های که این تیم مقابل پیکان دریافت کرد نشان از به هم ریختگی عجیب خط دفاعی طلایی پوشان دارد. این که هافبک های دفاعی اصولی پوششی را رعایت نمی‌کنند و مدافعان راست و چپ هم در ضدحمله های حریفان جا می‌مانند تا حفره‌های بزرگی در خط لایه‌های دفاعی ایجاد شود. اما ژوزه مورایس در بازی در مدت اخیر از محمد دانشگر، هادی محمدی، سیاوش یزدانی، برایان دابو و محمد قربانی در خط دفاعی استفاده کرد و نکته عجیب حضور دابو به عنوان دفاع وسط بود، بازیکن خلاقی که بازیسازی این تیم را برعهده دارد در قلب خط دفاعی قرار گرفت و همین موضوع نشان‌دهنده شرایط عجیب این تیم در خط دفاعی دارد. در بازی با شمس‌آذر مورایس از زوج دانشگر و دابو استفاده کرد و در این مسابقه سرانجام دروازه سپاهان بسته ماند و با برتری یک نیمه‌ای که تک گل رضا اسدی برای آن‌ها رقم زد نیمه دوم را منطقی‌تر و مسلط روی جریان مسابقه ادامه دادند و دو گل دیگر توسط نورافکن و شکاری وارد دروازه شمس‌آذر کردند. یکی از دلایلی آسیب پذیر شدن ساختار دفاعی این تیم حضور مداوم دفاع چپ و راست آن‌ها در فاز هجومی بود و زمانی که تیم حریف این دو بازیکن را مهار می‌کرد یا قدرت هجومی بالایی داشت و از فضای ایجاد شده پشت سر آن‌ها استفاده می‌کرد فشار زیادی به خط دفاعی این تیم وارد می‌شد اما در مسابقه با شمس آذر نفوذهای رامین رضاییان 2 پاس گل به همراه داشت و همین برتری فنی که در این مسابقه ایجاد کرد یکی از دلایلی بود که فشار زیادی روی خط دفاعی سپاهان وارد نشود. اما بازی با پیکان دوباره همان مشکل قبل نمایان شد. از سوی دیگر مورایس فصل را با محمد دانشگر، نیلسون جونیور، هادی محمدی و سیاوش یزدانی به عنوان 4 دفاع میانی آغاز کرد و به استثنای دانشگر و البته هادی محمدی که فرم خوبی در هفته‌های پایانی نیم فصل اول پیداکرده بود، دو مهره دیگر اصلا جواب ندادند. نیلسون جونیور پس از چند بازی ضعیف مجبور به فسخ قرارداد و جدایی در نیمه راه شد و سیاوش یزدانی هم مصدومیت‌های دوران حضور در استقلال نگذاشت که کمک حال مورایس شود. البته بازگشت امید نورافکن و توانایی او برای بازی در پست دفاع میانی می‌تواند سبب شد که کار مورایس با جذب حتی یک مدافع میانی هم در نیمه دوم فصل راه بیفتد. البته نیم فصل نخست اصلا برای سیاوش یزدانی خوب آغاز نشد. او درگیر مصدومیت از ناحیه کمر بود و با این وجود در هفته‌های ابتدایی با درد زیاد و تزریق آمپول خودش را برای دقایقی به مسابقات می‌رساند. بااین‌حال بخش عمده‌ای از مسابقات به همین دلیل برای یزدانی از دست رفت و ضعف آشکار طلایی‌پوشان در فاز دفاعی سبب شد تا در پایان نیم فصل منوچهر نیکفر از قرار دادن شدن نام سیاوش در لیست مازاد مورایس بگوید. بااین‌حال سیاوش یزدانی توانست با عملکردی که در تمرینات سپاهان از خود بروز داده، مورایس را متقاعد به خط زدن نامش از لیست مازاد کند. به‌هرحال نیم فصل نخست برای سپاهان در شرایطی تمام شد که آن‌ها 15 گل دریافت کرده بودند و این آمار که از بسیاری تیم‌های حاضر در مسابقات پایین‌تر است و آن‌ها از حیث عملکرد خط دفاعی در رتبه هفتم قرار می‌دهد، هیچ تناسبی با خط هجومی آن‌ها که ویرانگر بود و 33 گل وارد دروازه حریفان کرد تا بهترین خط هجومی لیگ باشد، نداشت. در دو مسابقه اخیر نیم فصل دوم هم سپاهانی‌ها در دوبازی چهار گل دریافت کرده‌اند تا با متوسط دو گل خورده در هر بازی آماری فاجعه بار را به ثبت رسانده باشند. آماری که موجب شده تا با دوشکست شروعی ناامید کننده در نیم فصل دوم داشته باشند. بدون شک تیمی با چنین خط دفاعی آسیب پذیری هرگز نمی تواند به قهرمانی فکر کند چرا که رشته های خط حمله را ضعف های آشکار خط دفاعی بر باد می‌دهد. بر این اساس نخستین ماموریت ژوزه مورایس باید ساماندهی این منطقه از زمین باشد. ضمن آن که دفاعی تیمی سپاهان هم که از همان نزدیک ترین بازیکن به مهره های حریف یعنی مهاجمان آغاز می‌شود باید بدانند که اگر در کار دفاعی مشارکت فعالی نداشته و تنها روی بخش هجومی متمرکز شوند، همان اتفاق رخ خواهد که در هفته‌های اخیر بارها تکرار شده است. این که تیم با کمترین فشار تیم‌های رقیب دچار فروپاشی در خط دفاعی می‌شود و گل دریافت می‌کند.