تناقض، تنفر، فرار

صحنه روشن می شود. دختری در حال خرد كردن خیارهای سالادی است. كیک تولد پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی روی كابینت كنار ظرف میوه و لپ تاپی قرار دارد كه مدام آهنگ های مد روز پخش می كند. همه چیز به ظاهر آرام و دوست داشتنی است. قرار است آقای مرادی از فرودگاه به خانه ای بیاید كه در آن سه بازیگر قدرتمند در حال پاسكاری دیالوگ های داغی هستند كه اگر چه خنده را بر لب های شما می نشانند، اما با رفتارشان نشان می دهند كه همه ما درگیر تضاد ها و تناقض های عجحیب و غریبی هستیم كه در پناهِ نا امنی خانواده و جامعه به وجود آمده است...

دعوت به چالشی عمومی
كارگردان نمایش پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی، با اجرای موفق این نمایش یكی از دغدغه های مهم خود و جامعه اش را روی صحنه برده؛چرا كه معتقد است:« من همواره دغدغه زیادی داشتم تا روزی نمایشنامه ای كاركنم كه به صورت توامان دغدغه خودم، مخاطب و بازیگر باشد و بتواند ذهنِ عمومی جامعه را درگیر چالش های مطرح شده در نمایشنامه كند، از همین رو فكر كردم كه این نمایشنامه می تواند همان چیزی باشد كه من می خواهم؛ بنابراین آقای حمدی پور(نمایشنامه نویس) طرح اولیه را به نمایشنامه تبدیل كرد تا با خوانش ها و حلاجی های مداوم به متن اجرایی رسیدیم.»نریمانی ادامه داد:« بعد از اینكه متن قابلیت اجرای صحنه پیدا كرد، آن را در اشتراک با مشاورین جامعه شناسی خانواده و روان شناسان به بحث گذاشتیم؛ چون معتقدم كار باید از كیفیت بالایی برخوردار باشد؛ به همین خاطر حساسیت زیادی هم روی انتخاب متن داشتم و هم روی كل كیفیت كار.»كارگردان نمایش پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی در خصوص انتخاب بازیگران نمایشش اظهار كرد:« پس از انتخاب متن به این نتیجه رسیدیم، بازیگرانی كه باید در این نمایش بازی كنند كه روح كار واقعگرا در آنها وجود داشته و متعلق به این مفهوم باشند، پس از آزمودن گزینه های مختلف و تجزیه و تحلیل بازی ها، آقایان فرشاد فهیمی، احسان شهبازی و خانم خاطره حسینی انتخاب شدند.»نریمانی با اشاره به مدت زمان تمرین تا اجرای این نمایشنامه گفت:« این پروژه از طرح تا اجرا هفت ماه زمان برده است.»

پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی
پاسكاری دیالوگ ها، داستان و احساسات میان مثلث بازیگر، تماشاچی و كارگردان از جمله نقاط قوت این نمایش موفق است. نقاطی برجسته كه در رابطه ای تنگاتنگ، مخاطب را برصندلی های پلاتو گاه میخكوب می كند و گاه او را از شدت خنده می لرزاند؛ ولی به نظر می رسد كه كارگردان و نویسنده چندین گام از اتمسفرتئاتر فاصله گرفته و به مختصات سینما و فیلمنامه نزدیک شده اند. این موضوع را می توان از طراحی میزانسن، بازی رها و بی قیدانه شخصیت بابک(فرشاد فهیمی) ، درگیری فیزیكی بازیگران و معاصر بودن دیالوگ ها و بستر متن به خوبی حدس زد. مسئله ای که مسعود نریمانی در خصوص آن می گوید: شاید این طور باشد که به خاطر تجربه سینمایی بازیگران و فارغ التحصیلی شان در این رشته است. بازیگر خانم خاطره حسینی، كارشناسی سینما دارد و فرشاد فهیمی هم كه عالی است و بازیگری را از سن پایین با سینما شروع کرده است. وی ادامه داد:« البته این نكته نیز قابل ذكر است كه ما از تمام تمرینات و اجراها فیلم گرفتیم تا حتی به ریزبازی های بازیگران توجه شود و آنها پس از تمرین یا اجرا، كارشان را ببینند و نقاط ضعف و قوتشان را بهبود ببخشند تا ذره به ذره به رئالیسم واقعی نزدیک شویم، در عین حالی كه آن را به سینما نزدیک می كنیم.» نریمانی همچنین با اشاره به هدفش از اجرای این نمایشنامه گفت:« تضاد و تناقض، محور اصلی این نمایشنامه است. تضاد و تناقضی كه لحظه به لحظه انسان معاصر امروزی را در كام خویش فرو می برد و او را هر آن در برابر ارزش، ضدارزش، مفاهیم اصیل زندگی و هجوم و هجمه آنچه در ذهن عمومی جامعه می گذرد قرار می دهد و به تعبیری توانسته است تا در شریان های این كل به هم پیوسته رسوخ كند؛ بنابراین هدف من و نمایشنامه نویس آن بود كه در بستر اتفاقاتی دراماتیک، این شوک را در آینه نمایش به مخاطب وارد كنیم؛ زیرا یكی از وظایف هنرمند نشان دادن درد است. هدف گروه ما هم این بود كه این درد را به مخاطب نشان دهیم و درمان را برعهده او بگذاریم تا هنگامی كه از سالن بیرون می آید، ذهنش با انبوهی از سؤالات پیچیده درگیر شده باشد.» نریمانی ادامه داد:« به همین خاطر هم پایانی باز برای نمایش نامه رقم زدیم تا هركسی بنا به درد خود، درمانی را بجوید؛ كما اینكه فكر می كنم این درمان بیشتر در ید قدرت مسئولان قرار دارد.»

پلاتویی فاقد استانداردهای لازم!
كارگردان نمایش پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی در خصوص مشكلات اجرایی در طول تمرین اظهار كرد:« هر تئاتری كه در اصفهان كلید می خورد از ایده تا اجرا با مشكلات خاص خودش درگیر است. از تهیه مكان برای تمرین گرفته تا انتخاب متن و شورا و ... ولی مهم ترین مشكل ما آن است كه متأسفانه محل تمرین، پلاتویی فاقد استانداردهای لازم برای تمرین گروه های نمایشی است؛ زیرا اصول ساخت پلاتو در آن رعایت نشده در حدی كه اصلا آكوستیک نیست. موقع تمرین به قدری صدای بازیگران منعكس
می شد كه در مواقعی دوستان در پلاتوی كناری با مشكل مواجه می شدند. مشكل دیگر عدم پیش بینی بودجه اجرایی برای چنین آثاری است. به واقع اینكه من بخواهم به صورت شخصی پرو‍‍ژه ای را اجرا كنم، خیلی سخت است. به همین خاطر اگر بودجه ای از قبل مشخص می شد، می توانستم پیش پرداختی به دوستان بدهم.» نریمانی اذعان كرد:« زمانی كه دغدغه مالی نداشته باشم و فكرم آزاد باشد، خیلی بهتر می توانم كاركنم.»

تئاتر اصفهان غریب افتاده است!
او در پایان با اشاره به نقش روزنامه نگاران و اهالی مطبوعات در شناساندن هنر تئاتر به مردم در آستانه روز خبرنگار گفت:« كسانی كه در مطبوعات دستی بر قلم دارند به خوبی می توانند از تئاتر حمایت كنند؛ چرا كه من احساس می كنم بهترین وسیله ای كه می توان با آن مردم را با فرهنگ تئاتر آشنا كرد، فقط زبان رسانه و قلم روزنامه نگار است. او می تواند آنچنان زیبایی تئاتر را واشكافی كند كه تماشاگر بلیت پنج هزار تومنی یک نمایش را در بازار آزاد بخرد. همان اتفاقی كه در زمان ارحام صدر رخ داد.» نریمانی افزود:« در اصفهان آنطور كه باید و شاید از تئاتر حمایت نمی شود و متأسفانه جوی بر گروه های تئاتری غالب است كه نمی دانم تا كی پایدار خواهد ماند، ولی به هر روی تئاتر اصفهان غریب افتاده است.»كارگردان نمایش پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی با اشاره به استقبال خوب مردم و بازتاب آن گفت:« خوشحالم كه توانسته ایم طیف وسیعی از مخاطبان تئاتر شهر اصفهان را به اندازه وسع خودمان خشنود كنیم.»نریمانی همچنین اظهار امیدواری كرد كه نمایش پنجاه و چهارمین سالگرد تولد خسرو مرادی را در جشنواره تئاتر استان شركت خواهد داد. این نمایش، ملودرامی اجتماعی و واقعگرایانه است كه به كارگردانی مسعود نریمانی، نویسندگی آرمین حمدی پور و بازی فرشاد فهیمی، احسان شهبازی و خاطره حسینی از 30 تیر تا 13 مرداد در سالن كوچک تالار هنر واقع در خیابان زینبیه، پارک لاله بر صحنه خواهد بود.