تصاویر منتشرشده از نمایندگان را شوخی نگیرید!
در هفته‌های اخیر عکس‌هایی از نمایندگان در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد؛ بر روی آن نقد و تحلیل نوشته شد، کاریکاتور کشیدند و البته جدال‌های لفظی هم به وجود آمد.
در هفته‌های اخیر عکس‌هایی از نمایندگان در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد؛ بر روی آن نقد و تحلیل نوشته شد، کاریکاتور کشیدند و البته جدال‌های لفظی هم به وجود آمد. حواشی ایجادشده پس از انتشار عکس گلابی خوردن یکی از نمایندگان و البته عکس‌هایی از سلفی گرفتن نمایندگان با موگرینی در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور، این پرسش را بار دیگر در ذهن بسیاری از اهالی رسانه ایجاد کرد که آیا اصولاً انتشار چنین عکس‌هایی از سوی رسانه‌ها اقدامی درست است؟ و آیا باید مرزی را برای نزدیک شدن یک عکاس خبری به سوژه خود قائل شد؟ به گزارش ایسنا، سید محمدرضا خوشرو پژوهشگر و مدرس رسانه با اشاره به حواشی اخیر، گفت: در مسائل این‌چنینی باید تعادل میان هر دو طرف ایجاد شود. بدیهی است افراد وقتی از خود فاصله می‌گیرند و وارد حریم عمومی می‌شوند، باید یکسری اصول را با توجه به هنجارهای جامعه رعایت کنند که بسته به شخصیت‌ها و موقعیت‌هایی که دارند، حجم این رعایت‌ها متفاوت می‌شود. وقتی فردی در جایگاه یک نماینده مجلس قرار می‌گیرد، طبیعتاً با حجمی از بایدها و نبایدها مواجه می‌شود. به‌طورکلی ازآنجاکه سلبریتی‌ها از افراد سیاسی گرفته تا بازیگران و ورزشکاران موردتوجه عموم مردم هستند، باید نسبت به سایرین بیشتر مراعات کنند. او ادامه داد: از سوی دیگر در اینکه رسانه‌ها باید در موقعیت‌های مختلف حضورداشته باشند و از طریق تصویر و کلام اطلاع‌رسانی کنند، شکی نیست؛ اما باید به این نکته نیز توجه کرد که رسانه‌ها باید پایبند یک خط‌مشی رسانه‌ای باشند و اینکه اصلاً این قبیل از اخبار و تصاویر باید منتشر شوند یا خیر. طبیعی است که رسانه‌ها باید به نمایندگی از مردم در صحن علنی مجلس حضورداشته باشند، اما اینکه درصورتی‌که صحنه نامناسبی را دیدند و آن را ثبت و ضبط کردند، باید آن را منتشر کند یا نه، بحث دیگری است. چراکه گاهی ممکن است انتشار برخی تصاویر و اخبار در امنیت عمومی و بعضاً امنیت ملی اخلال ایجاد کند و منجر به تشویش اذهان عمومی شود. این استاد ارتباطات بابیان اینکه رسانه‌ها باید یک خط‌مشی عمومی و یک خط‌مشی مخصوص به خودشان را داشته باشند، افزود: برخی مسائل خط‌مشی کل رسانه‌ها محسوب می‌شود که باید به آن‌ها پایبند باشند؛ اما ممکن است برخی رسانه‌ها نگاهی انتقادی یا حمایتی نسبت به ارگان یا سازمانی داشته باشند یا برای انعکاس جریانی ،رویکرد مخصوص به خودشان را داشته باشند که این موضوع به خط‌مشی‌های خود رسانه‌ها بازمی‌گردد. به‌عنوان‌مثال شاید رسانه‌ای برند این باشد که تمام حرکات نمایندگان مجلس را رصد کند، نمایندگان باید حواسشان جمع باشد که یک سری هنجارها را در صحن مجلس رعایت کنند چون فلان رسانه ما را رصد می‌کند، ولی این موضوع اصلاً به این معنی نیست که آن رسانه نمی‌خواهد کارهای خوب مجلس و نمایندگان را هم منعکس کند. این موضوع در برخی از رسانه‌های اصولگرای منتقد دولت نیز وجود دارد؛ برخی از این رسانه‌ها اخباری مربوط به پسر فلان وزیر را منتشر می‌کنند. خوشرو بابیان اینکه متأسفانه ما در اخلاق حرفه‌ای رسانه‌ای فرهنگ اعلام خط‌مشی را نداریم، یادآور شد: در شرایطی که اغلب تعامل میان نهاد و رسانه‌ها چندان خوب نیست، هرازگاهی انتشار برخی از تصاویر به جامعه شوک وارد می‌کند؛ درصورتی‌که اگر مخاطب بداند این تصویر از کدام رسانه و با چه سیاست‌هایی منتشرشده است، دیگر شوکه نمی‌شود. انتهای این جریان که الآن همه خوشحال‌اند مچ فلان نماینده گرفته‌شده، درواقع فقط به ضرر مردم است. الآن باقی سال‌هایی که این نماینده می‌خواهد خدمت کند، جور دیگری ادامه می‌دهد چون دیگر امید به کسب رأی ندارد و درنهایت دود این افشاگری‌ها در چشم مردم می‌رود.