سکوتی که با جشنواره تئاتر می شکند

صادق فرهمند-دبیر نخستین جشنواره تئاتر دفاع مقدس در شاهین شهر

اگر هوای همدیگر رو داشته باشیم،

من میبرم و البته تو هم میبری؛

وگرنه هر دو می بازیم.

چند وقتی هست که شاهد واژگانی چون رکود،کساد،تعطیل و... هستیم...

این واژگان را به هر نیتی میتوان تفسیر کرد،اما تئاتر شاهین شهر تنها با خودش و روزهای درخشانش مقایسه میشود و شکاف بین رشد و پویایی با واژه فعالیت های مقطعی در اینجا با واژگان ذکر شده روایت میشود...

تئاتر شاهین شهر نه تعطیل است و نه از بی هنرمندی رنج می برد، تنها با روزهای آباد خود فاصله بسیار دارد که این اختلاف در نگاه تیزبین هنرمندان به نوعی تعطیل تفسیر و معنی میشود...

نشست های تخصصی، کارگاه آموزشی، تولید، همایش، جشنواره ها و از همه مهمتر چشم انداز برای هنرنمایش می تواند راهکار مناسبی در جهت رفع این نقص برآید و تئاتر روزهای درخشان خود را باز پس گیرد...

اینکه انکار و قضاوت شیوه نوین هنرمندی شده بحث ما نیست، تنها به همراهی و دلسوزاندن برای تئاتر، شهرمان را هدف اجتماع قرار دهیم و اولین چیزی که تئاتر به زندگی ما افزود و موجب اعتبار اجتماعی ما شده، بیاییم ما هم حرمت و ارزش رسالت تئاتر را به حق و نه به ژست و شکل نوین هنرمندی بجا آورده تا هنر تئاتر هم دین خود را به ما ادا کند...

هنر، به ویژه هنرنمایش تنها با اصل رسالت آن محقق می شود و در کنار این اصل که دوستی و اجتماع همدلانه است می توان به اخلاق و ذهن سالم اشاره کرد و در کنار ذهن سالم، قصد درست، هدف والا، اخلاق، روشن بینی می توان به هنرمندانی که در این قوانین جا دارند هنرمند خطاب کرد...

تئاتر شاهین شهر هم هنرمند دارد و هم ظرفیت ویژه هنری«فقط در تعاریف ما و قضاوت های گذرا» مقدار آن دستخوش تحول می شود...

این مطلب تنها گوشه ای از پرداخت من به حرف های دلسوزان هنرنمایش شهرستان بود...درد دل کردند و من از دل نوشتم.

آرزوی همدلی، تعامل، وحدت، رشد، تعالی، پیشرفت هنر و هنرمندان شهرمان را از خداوند منان خواستارم.