اکلیلی: در حال حاضر مردم نیاز مبرم به تئاتر دارند

حسن اکلیلی گفت: مسئولان باید بدانند در حال حاضر مردم نیاز مبرم به تئاتر دارند و باید مکانی برای آن اختصاص دهند و من اگر بخواهم در این شهر تئاتر کار کنم دوست دارم سالنی باشد که فقط برای تئاتر ساخته شده باشد.
به گزارش ایسنا، شب گذشته پس از تجلیل از حسن اکلیلی در آیین افتتاحیه هفتمین جشنواره فیلم کوتاه حسنات این هنرمند پیشکسوت اصفهان نشست صمیمانه‌ای با اهالی هنر برگزار کرد. در این نشست این هنرمند در پاسخ به این سؤال که چرا دیگر بر روی صحنه نیست، اظهار کرد: من معتقدم در اصفهان هر کاری که انجام می‌شود باید درشان آن باشد اگر قرار ما بگوییم تئاتر داریم باید سالن آن درشان مردم و تئاتر اصفهان باشد.
اکلیلی ادامه داد: در گوشه گوشه اصفهان ساختمان‌هایی است که میلیاردها بابت آن هزینه شده، اما استفاده مفیدی از هیچ کدام نمی‌شود زمانی که سینما فلسطین را گرفتم بنایی کردم هیچ کس باورش نمی‌شد بتوانم با هزینه تئاتر هزینه سالن را در بیاورم و خیلی راحت مراکز دولتی آن را تصرف کردند مسئولین باید بدانند در حال حاضر مردم نیاز مبرم به تئاتر دارند و باید مکانی برای آن اختصاص دهند و من اگر بخواهم در این شهر تئاتر کار کنم دوست دارم سالنی باشد که فقط در آن تئاتر به روی سن برود.
وی با اشاره به اینکه اگر مسئولان می‌خواهند جلو مشکلات اخلاقی را بگیرند باید تئاتر اصولی را گسترش دهند چرا که دانشگاه دیگر پاسخگو نیستند، گفت: ما نیاز داریم که یک مکان باشد که هنرمندان صحنه گرد هم آیند و کارهای جدی و جهانی را ارائه کنند در کار تئاتر در حال حاضر ما هیچ کاری نکرده‌ایم.
این هنرمند پیشکسوت افزود: دغدغه هنرمندان صحنه امروز این شده است که اگر می‌بینید کاری درخور روی صحنه نیست چون هنرمند مجبور است برای تامین اجاره سالن چیزی را اجرا کند که اصلاً نمی‌دانیم نامش را کدام سبک نمایش بگذاریم و این می‌شود تئاتر در مقابل استقبال هم می‌شود و من هم اگر بخواهم کار کنم باید نگاه جدید به دنیای صحنه داشته باشم نمی‌توانم کار ده سال پیش را روی صحنه ببرم.
اکلیلی خاطرنشان کرد: تئاتر پاریس به این دلیل به اوج رسیده است که هنرمندانش دغدغه مالی ندارند دولت تامینشان می‌کند و آن‌ها فقط به فکر ارائه بهترین کار هستند ما اینجا هیچ وقت به امید مسئولان نبودیم اما در حال حاضر جایی قرار گرفته‌ایم که می‌بینیم که چه هزینه‌هایی دولت برای اموری می‌کند که شهر به آن نیاز حیاتی ندارد و من زمانی روی صحنه می‌روم که بدانم جایی برای تئاتر در این شهر است که گروه‌ها با آمادگی که دارند با خیال آسوده اجرا کنند.