پیاده راه‌سازی و دغدغه‌های مردم
این روزها چهارباغ عباسی شاهد تحولات اساسی است، تحولاتی که چه‌بسا 20 سال پیش باید رخ می‌داد. بااین‌همه نباید در ایجاد این تحول دیرهنگام هیچ تعجیلی کرد. طرحی که بتواند طرحی همه‌جانبه و ماندگار باشد لاجرم باید در تعامل با ساکنان و کسبه چهارباغ درانداخته شود. این خیابان بار عمده هویت شهری اصفهان را شکل داده است.
اصفهان امروز/ غزاله جان‌نثاری: از تابستان سال گذشته با اجرای طرح سه‌شنبه‌های بدون خودرو در چهارباغ عباسی، به‌نوعی آزمایش‌هایی برای پیاده‌رو کردن دائمی این خیابان انجام گرفت که با موفقیت تقریباً هفتاددرصدی این طرح، تصمیم بر سنگفرش کردن و پیاده راه‌شدن چهارباغ گرفته شد. البته این طرح از اواخر دهه هفتاد مطرح‌شده بود و درهمان دوره مورد تأیید یونسکو هم قرار گرفت. ولی زمان اجرای آن، پس از دو دهه از اوایل سال 96 اجراشده وهم اکنون تقریباً یک‌سوم آن پیش رفته است.
طبق تجارب جهانی، تمامی شهرهای تاریخی مرکز شهر خود را تبدیل به پیاده‌رو کرده‌اند و با نصب تابلوها و ایجاد معابر مناسب از ورود خودرو به آن منطقه جلوگیری می‌کنند. حال ما در اصفهان از محور تاریخی و غنی و بسیار مهمی مانند چهارباغ عباسی برخورداریم که اجرای این طرح می‌تواند از فرسودگی بناهای تاریخی مهم شهر توسط کاهش آلودگی زیست‌محیطی، سمعی و بصری جلوگیری کند.
اما یکی از مهمترین دغدغه‌ها بار ترافیکی سنگینی است که باید از این خیابان به خیابان‌های اطراف کشیده شود. بر این اساس، تقویت و توسعه خیابان‌های کمکی اطراف چهارباغ عباسی یکی از فاکتورهای موردنیاز برای پیاده‌رو شدن این خیابان است. برای مثال با توسعه خیابان باغ گلدسته تا حدودی به این دغدغه رسیدگی شد. پیش‌بینی مسئولان ترافیک این بوده که در هر ساعت حدود 1500 وسیله نقلیه از خیابان باغ گلدسته عبور می‌کند و حدود شصت درصد از ترافیک چهارباغ کاهش‌یافته است. ولی با توجه به اینکه چهارباغ عباسی خیابانی مقطعی است، باید برنامه‌ریزی‌های جدی‌تری صورت گیرد؛ اما همانند تمامی تغییرات شهری این طرح نیز با مخالفت‌ها و حمایت‌هایی از طرف مسئولین، کارشناسان و مغازه‌داران روبرو شد.
یکی از کافه‌داران چهارباغ با ابراز نارضایتی از این طرح می‌گوید: «ورود مواد اولیه‌مان به علت مشکل شدن حمل‌ونقل سخت شده است. ویزیتورهایی که می‌آیند نیز به خاطر دور شدن مسیرشان با مشکل مواجه شده‌اند و به همین دلایل مشتری‌هایمان نیز کم شده است.»
همکار کافه‌دار دیگری از این صنف نیز می‌گوید: «باوجود کم شدن تعداد مشتری و پایین آمدن میزان فروش اگر طرح، درست ساماندهی شود و خیابان هویت توریستی مورد انتظار را بگیرد، می‌تواند طرح موفقی محسوب شود و ضررهای طی دوران اجرای طرح جبران خواهد شد.» او ادامه داد: «اگر مغازه‌هایی که به صنعت توریست مربوط نیستند برچیده شود و اصنافی مانند کافی‌شاپ‌ها و مغازه‌های صنایع‌دستی در این خیابان افزایش پیدا کنند، می‌توان به آینده چهارباغ امیدوار بود.»
این دغدغه کاهش مشتری و کم شدن فروش، تقریباً بین تمامی کسبه چهارباغ مشترک است. مشکلی که اگر فکری برایش نشود، باعث مهاجرت این کسبه از چهارباغ خواهد شد. یکی از اغذیه‌فروشی‌های چهارباغ که مغازه‌ای استیجاری در این خیابان دارد، می‌گوید: «میزان فروش به خاطر کم شدن تردد ماشینی و ترافیک سنگین تا جایی کم شده که حتی اجاره مغازه هم در‌نمی‌آید و اگر شرایط همین‌گونه ادامه یابد اینجا تعطیل خواهد شد.»
دیگرکسانی که از این خیابان پول درمی‌آورند و دغدغه دارند، رانندگان تاکسی هستند. آنها با بسته‌شدن چهارباغ مجبورند به خط‌های دیگر بروند و با توجه به اشباع خیابان‌های دیگر، کسب درآمدشان سخت می‌شود. یکی از همین رانندگان می‌گوید: «ترافیک سنگین خیابان‌های مجاور چهارباغ و دور شدن مسیر از سمت میدان دروازه دولت به سمت انقلاب برای ما مشکل‌ساز بوده است.» او ادامه می‌دهد: «حالا که خیابان باز است، کاسبی نداریم اگر بسته شود نمی‌دانم باید به کدام خط و کجای شهر برویم.»
اما مشاغل مرتبط با گردشگری مسلماً از این طرح رضایت خواهند داشت. یک هتلدار در چهارباغ می‌گوید: «کم شدن تردد ماشین‌ها برای ما کاهش آلودگی صوتی و زیست‌محیطی به همراه داشته و توریست‌هایی که مهمان هتل ما هستند، بسیار خشنود هستند.»
آنها می‌گویند: «این طرح برای ما امکان افزودن رستورانی بر پشت‌بام هتل را هم فراهم کرده و اگر خیابان و مغازه‌هایش کاملاً به بافت سنتی برگردند، طرح پیاده‌روسازی چهارباغ عباسی طرح بسیار خوبی خواهد شد.»
آنها البته شک و تردیدی هم درباره حمل‌ونقل دارند و معتقدند که همچنان آنها نمی‌دانند، مسافرینشان از این به بعد چگونه باید وسایل سفر خود را تا هتل بیاورند و اگر نیاز به تردد باشد آیا ساعتی در شب حمل‌ونقل آزاد خواهد شد یا طرح دیگری برای جابجایی مایحتاج درریخته می‌شود.»
این‌ها تقریباً عمده دغدغه‌هایی است که این روزها برای کسبه چهارباغ پیش‌آمده است. پیشتر در این رابطه، ابوالفضل قربانی، عضو شورای اسلامی اصفهان و عضو کمسیون حمل‌ونقل، محیط‌زیست و فناوری اطلاعات شورا می‌گوید: «نگرانی کسبه در مورد نحوه آوردن، تخلیه و سوار کردن بار بی‌مورد است؛ زیرا معمولاً برای چنین محل‌هایی ساعاتی برای آوردن، تخلیه و سوار کردن بار پیش‌بینی می‌کنند تا کسبه بتوانند موضوع بار‌اندازی را به‌راحتی انجام دهند.» او ادامه می‌دهد: «همچنین تجربه نشان داده است که پیاده‌راه‌سازی معابر باعث رونق در کسب‌وکار می‌شود. گرچه ممکن است در ابتدای کار کمی سختی برای کسبه به همراه داشته باشد، همانند منطقه پیاده راهی سمت بازار تهران که رضایت شدید کسبه را به همراه داشت.»
به‌هرحال پیاده‌راه کردن خیابانی همچون چهارباغ که اهمیتی اساسی در گردشگری، هویت و کسب‌وکار شهر دارد باید با تفکر بیشتری همراه باشد و به‌ویژه تجارب مردمانی که سالیان سال در این محدوده فعالیت کرده‌اند را بیش از هر مطالعه دیگری موردنظر قرارداد.
لینک یادداشت این گزارش
http://esfahanemrooz.ir/?newsid=5141