واکنش‌ها به نامه یزدی به آیت الله شبیری زنجانی

در پی انتشار تصاویری از حضرت آیت الله شبیری زنجانی با رئیس دولت اصلاحات، آیت الله موسوی خویینی ها و عبدالله نوری در فضای مجازی؛ آیت الله محمد یزدی طی نامه ای خطاب به این مرجع تقلید شیعیان خواستار «رعایت شئون مرجعیت و احترام نظام اسلامی حاکم» شد. این نامه واکنش های زیادی را از سوی فعالان سیاسی در پی داشت.

آیت‌الله محسن غرویان در گفت و گویی با اشاره به نامه آیت الله یزدی به آیت الله شبیری زنجانی گفت: به نظر من انتساب این نامه و محتوای آن به آیت‌الله یزدی اندکی قابل تأمل است، اما اگر خود وی آن را تایید کند دیگر جای بحثی نیست.

نکته دیگر که باید به آن اشاره کرد، این است که در تاریخ حوزه‌های علمیه، مراجع و مرجعیت در یک مقام و مرتبه‌ای بودند که اجتهاد آزاد داشتند و این چنین نبوده که شخص دیگری بخواهد برای یک مجتهد آن‌هم در حد مرجع تعیین تکلیف کند.

وی افزود: مراجع در اظهارنظرهای فقهی و موضع گیری‌هایی که داشتند، آزاد بودند و این از افتخارات حوزه‌های علمیه و مرجعیت شیعه است که حوزه های علمیه، محل تبادل آزاد فکری و اظهار نظر اجتهادی بوده است. اما این جای شگفتی دارد که کسی بخواهد برای یک مرجع تقلید تعیین تکلیف کند و این مسأله بسیار عجیبی است.

کسانی که در حد مرجعیت نیستند چگونه می‌توانند برای یک مرجع‌تقلید در رتبه‌ای بالاتر تعیین تکلیف کنند؟

محمدتقی فاضل میبدی نیز در توییتی درباره این نامه نوشت:

«اگرروزي كه حمله به بيت مراجع در قم إغاز شد و عده اي خودسر به بيت آيت الله منتظري و آيت الله صانعي حمله كردند ، فريادي بلندميشد ،امروز شاهد چنین برخورد غیر اخلاقی و غیر منطقی از آقای یزدی خطاب به آیت الله شبیری نبودیم .کاربجایی رسید که یک مرجع باید با شاقول فکری اقای یزدی حرکت کند»

علی شکوری راد، دبیرکل حزب اتحاد ملت ایران اسلامی هم گفت:

«حضرت آیت‌الله‌یزدی! شما بخوبی مقام علمی، اخلاقی و مرجعیت حضرت آیت‌الله‌العظمی‌شبیری‌زنجانی را می‌دانید. این نوع حرمت شکنی حریمی را باقی نمی‌گذارد و از کسی در مقام شما بعید است. آنکه در دفاع از او چنین کرده‌اید از این کار شما ناخشنود است. خداوند توفیق جبران به شما عنایت فرماید.»

سعید شریعتی، فعال سیاسی و روزنامه نگار با انتقاد از این نامه نوشت:

«پس از آرزوی شفای کامل، حضرت یزدی! یادآور می‌شود که حرمت مرجعیت وقتی شکسته شد که یه عده عربده‌جوی چماقدار ریختند در حسینه رو به روی منزل شما، قرآن‌ها و نهج‌البلاغه را سوزاندند و جسارت را به جای رساندند که قلم از نوشتنش شرم دارد و احتمالا شما از پنجره منزل لبخند رضایت می‌زدید.»