ناامیدی در امید

امیرحسین احتشامی-اصفهان امروز: در کوران برگزاری جام ملت‌های آسیا تیم امید ایران با هدایت زلاتکو کرانچار برای حضور در مسابقات انتخابی المپیک 2020 آماده می‌شود. تیمی که چند ماه پیش دربازی‌های آسیایی 2018 ناامیدکننده ظاهر شد و با دوشکست از گردونه این رقابت‌ها خارج شد.

البته آن تیم از بازیکنان زیر 21 سال تشکیل‌شده بود و مسئولان فدراسیون فوتبال به توجیه آینده‌نگری به تیمی که در جاکارتا حضور پیدا کرد، نگاه می‌کردند. پس از بازگشت تیم امید از این رقابت‌ها تمرینات تیم امید تعطیل نشد بلکه کرانچار و دستیارانش پروسه انتخاب بازیکنان را با دعوت 42 بازیکن کلید زدند. پس از چند جلسه تمرین دایره انتخاب‌ها تنگ و تنگ‌تر شد تا لیست نهایی 23 نفره مشخص شود. در این میان فدراسیون فوتبال برای این تیم سنگ تمام گذاشت و با جدی‌تر شدن تمرینات این تیم بازی‌های تدارکاتی هم در دستور کار تیم امید قرار گرفت. امیدها تاکنون چهار بازی تدارکاتی برگزار کرده‌اند که یکی از این بازی‌ها دیدار با تاجیکستان در تورنمنت چهارجانبه قطر بود. تورنمنتی که با حضور چهار تیم ایران، قطر، کویت و تاجیکستان برگزارمی شود بدین ترتیب تعداد بازی‌های تیم ملی به عدد شش خواهد رسید و احتمالا چند بازی دیگر هم در دستور کار شاگردان کرانچار خواهد بود. با این شرایط به نظر می‌رسید امیدها با تدارک کافی پا به مرحله مقدماتی المپیک خواهند گذاشت. رقابت‌هایی که قرار است از نخستین روز سال جدید در تهران برگزار شود. تیم امید در این مسابقات با عراق، یمن و ترکمنستان هم‌گروه است و تنها یک تیم از این گروه به مرحله بعد صعود می‌کند. اما آنچه در حال حاضر تا حدودی نگران‌کننده به نظر می‌رسد احتمال تکرار اتفاقاتی است که در تمام سال‌های گذشته برای تیم امید رخ‌داده و تیم امید را از رسیدن به المپیک محروم کرده است. شاگردان کرانچار با شکست مقابل تاجیکستان در تورنمنت قطر به این نگرانی‌ها دامنه زدند. تیمی چون تاجیکستان که در فوتبال آسیا حتی درجه‌دو هم محسوب نمی‌شود نباید در قد و قواره‌های شکست تیم امید ظاهر شود. جالب این‌که تیم امید در رقابت‌های انتخابی المپیک با تیمی چون ترکمنستان هم‌گروه است که فوتبالی شبیه تاجیکستان دارد. تنها امیدواری این است که بازیکنان امید از بازی با تاجیک‌ها درس‌های لازم را گرفته باشند و در دو دیدار مقابل کویت و قطر هم با شیوه بازی تیم‌های عربی بیشتر آشنا شوند. تیم‌هایی که دوهمگروه دیگر تیم امید یعنی عراق و یمن هم سبکی مشابه آن‌ها دارند.

لژیونرها چشم‌وچراغ تیم امید

یکی از انتقادهای جدی که به تیم امید دربازی‌هایی آسیایی وارد شد این بود که چرا کرانچار از لژیونرهای فوتبال ایران که شرایط مناسبی سنی برخوردار بودند در این رقابت‌ها استفاده نکرده است. کاری که کره‌ای‌ها انجام دادند و قهرمان‌بازی‌های آسیایی جاکارتا شدند. در اردوی فعلی کرانچار سه لژیونر فوتبال که در تیم‌های اروپایی توپ می‌زنند را به اردو دعوت کرده است. رضا شکاری، امید نورافکن و رضا کرملا چعب بازیکنانی به شمار می‌روند که در تمرینات کنونی تیم امید حاضرشده‌اند هرچند شکاری بدون دلیل اردوی تیم را ترک کرد. شکاری که سال گذشته از تیم ذوب‌آهن جدا شد و به روبین کازان پیوست، می‌توانست به وزنه‌ای سنگین در خط آتش تیم ملی تبدیل شود. شکاری که همراه با تیم ملی جوانان در جام‌جهانی هم حاضر بود حال دیگر به بازیکنی باتجربه تبدیل‌شده و بازی در فوتبال روسیه تجربه گران‌بهایی را به او هدیه داده است. امید نورافکن هم شرایطی مشابه با شکاری دارد. بازیکن سابق استقلال این فصل به فوتبال اروپا کوچ کرد و به تیم شالروا پیوست. نورافکن که فصل پیش با پیراهن تیم استقلال نمایش‌های تحسین‌برانگیزی داشت در این تیم بلژیکی هم خودش را پیداکرده است. رضا کرملا چعب که به تیم بی‌نام‌ونشانی در فنلاند پیوسته است سومین لژیونر سرشناس تیم امید به‌حساب می‌آید که در اردوی این تیم حاضرشده است.

سیاه قطور ناکام‌ها

طی دهه‌ها مربیانی چون حسن حبیبی، بیژن ذوالفقار نسب، ایگون کوردس، محمد مایلی کهن، وینکو بگوویچ، علیرضا منصوریان و محمد خاکپور کوشیدند همره با تیم امید مجوز شرکت در المپیک را بگیرند اما سر همگی‌شان به سنگ خورد و نام‌هایشان فقط سیاهه‌ای قطور از ناکام‌ها را شکل داد زیرا همان کمبودهای همیشگی زمین‌گیرشان کرد. در دفعات نخست کافی نبودن تمرینات و مسابقات تدارکاتی ما سبب‌ساز این ماجرا شد و حریفان هم از ما ساخته و پرداخته تر بودند اما در یک دهه اخیر قضیه تلخ‌تر شد زیرا همواره به نظر رسیده نه ملی‌پوشان امید هرچه داشته‌اند در طبق اخلاص نهاده‌اند و نه مربیان منتخب توانسته‌اند حمایت تمام‌عیار و افکار فدراسیونی را معطوف خود سازند که تمامی هم‌وغم آن تیم ملی بزرگ‌سالان است. آن‌ها اگر با تیم ملی امید نیز همسویی می‌کنند بیشتر برای خالی نبودن عریضه است وگرنه این تیم همه وجود فدراسیون نیست و سران فوتبال ابتدا برای تیم ملی بزرگ‌سالان جان می‌دهند چون برای مردم نیز به درست یا غلط توفیق این تیم در جام‌جهانی و جام ملت‌های آسیا پراهمیت‌تر از سرنوشت تیم ملی امید حتی در المپیک‌ها است. البته این بار ظاهرا شرایط تغییر کرده و فدراسیون تمام و کمال پشت تیم امید قرار دارد.