شیطنت‌های کودکانه در نشست خبری لیلا حاتمی و علی مصفا (تصاویر)

کارگردان فیلم «مردی بدون سایه» گفت: نسل اول سینما در حال محو شدن هستند و فیلمسازی برای نسل دهه ۶۰ بسیار سخت است.
به گزارش باشگاه خبرنگاران، نشست خبری فیلم «مردی بدون سایه» با حضور علیرضا رئیسیان (کارگردان و تهیه کننده)، به آفرید غفاریان، لیلا حاتمی، پانته آ. سیروس، نسیم ادبی، نادر فلاح، علی مصفا، عاطفه الهی، شادی کرم رودی (بازیگران)، ستار اورکی (آهنگساز)، محمدرضا دلپاک (طراحی و ترکیب صدا)، مجید کریمی (مجری طرح)، علیرضا نیکو لعل (مدیر فنی) و دیگر عوامل فیلم با اجرای محمود گبرلو در آخرین سانس از ششمین روز از جشنواره برگزار شد.
علی مصفا در پاسخ به سوالی درباره حضور چشمگیرش در جشنواره امسال و بازی‌های کلیشه خود، گفت: خوشحالم که آخرین باری است که در این دوره جشنواره هستم و خوشحالم در این سانس قرار نیست جواب سوال میزان مالیاتی را بدهم و جواب بازیگری ام را می‌دهم. شاید، چون همه نقش‌ها شبیه هم هستند به نظر می‌رسد این طور باید باشد و این کارگردان است که باید به من بگوید چگونه بازی کنم.
او در پاسخ به پرسشی مبنی براینکه به دلیل رقابتی بودن جشنواره چرا بازی‌های شما در این دوره یکنواخت است؟ جواب داد: جشنواره مسابقه ورزشی نیست. یعنی باید در یک فیلم یک جور اظهار تعجب می‌کردم و در این فیلم طور دیگر؟!
رئیسیان نیز درباره پرسشی مبنی بر پایان مبهم فیلم اظهار کرد: پایان فیلم روشن است و گنگ نیست.
در ادامه نشست، لیلا حاتمی درباره پذیرفتن بازی در این فیلم، بیان کرد: درواقع رئیسیان مایل بود من این نقش را بازی کنم، من هم از فیلمنامه بدم نیامد. البته قبلا هم چند کار با رئیسیان داشتم و همکاری دوباره من با او تصمیم جدیدی نبود.
رئیسیان در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه دنبال اثری هستید که به جهان بینی خودتان نزدیک باشد یا برای فیلمنامه قصه می‌گویید؟، گفت: درباره فیلمنامه نوشتن برداشتم آزاد است.
او همچنین درباره دیدگاهی مبنی بر یک دست نبودن فیلم، اظهار کرد: خواستم بگویم یک زندگی عادی می‌گذرد و اندیشه من این بود که آن را از اول پیچیده نکنیم، می‌خواستم بگویم جریان عادی زندگی چگونه می‌تواند آدم را وادار به کار‌های غیر عادی کند.
این کارگردان درباره پیام فیلم نیز توضیح داد: این طور نیست هر فیلمی را که می‌سازیم، بخواهیم یک پیام روشن را منتقل کنیم به ویژه فیلمی مثل «مردی بدون سایه» که سیال است. پیام فیلم هم روشن است و نشان می‌دهد سوظن بیش از حد می‌تواند پیامد‌های ناگواری داشته باشد. رئیسیان در پاسخ به این سوال که چرا فیلم بدین شکل به پایان رسید و آیا از ابتدا این پایان‌بندی را در نظر داشتید، گفت: فیلسوف بزرگی گفته است هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل می‌شود. به تعداد آدم‌هایی که می‌بینند می‌توانند برداشت‌های متفاوتی داشته باشند، ولی این مدل نیست که گنگ باشد.
وی درباره اینکه اگر نقش مادر را بازیگر معروفی بازی نمی‌کرد چه اتفاقی می‌افتاد، بیان کرد: این سلیقه است و پاسخی برایش ندارم.
رئیسیان تاکید کرد: این فیلم یک مجموع شرایط را طی می‌کند تا به یک نقطه اوج می‌رسد.
وی در پاسخ به این سوال که سیر تحول کاراکتر اصلی چطور اتفاق می‌افتد توضیح داد: من پیشنهاد می‌کنم که شما یک دور دیگر فیلم را ببینید. چون حداقل هفت اتفاق وجود داشت که شخصیت به این نقطه رسید.
رئیسیان درباره اینکه چرا سرمایه‌گذاری فیلم را در رسانه‌ها شفاف‌سازی کرده است گفت: فارابی چهار بار اعلام کرد که از فیلم ما حمایت کرده است. ما هم خواستیم شفاف‌سازی کنیم که بدانند چه کسانی در فیلم ما سهم داشته‌اند. بیشترین سهم فیلم متعلق به من است.
در ادامه دلپاک در جلسه پرسش و پاسخ این فیلم گفت: متاسفم در جلسه‌ای هستیم که همه با هم حرف می‌زنیم. سوال می‌کنیم و اصلا نمی‌شنویم.