احیا دایمی زاینده رود با برنامه ریزی و تدبیر میسر است
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان گفت: بازگشایی دوره ای و چند روزه آب نشان می دهد که می توان با برنامه ریزی و تدبیر این رودخانه را احیا و جریان آن را دائمی کرد.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان گفت: بازگشایی دوره ای و چند روزه آب نشان می دهد که می توان با برنامه ریزی و تدبیر این رودخانه را احیا و جریان آن را دائمی کرد.
ناصر حاجیان روز چهارشنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: جاری سازی رودخانه برای 20 روز و اختصاص بیش از 100 میلیون متر مکعب آب برای کشت پاییزه کشاورزان اگرچه در زمان مناسب و مطلوب انجام نشد، اما نشان می دهد که می توان با برنامه ریزی مناسب شاهد جریان این رودخانه بود.
وی ادامه داد: در نوبت دوم آبیاری برای کشت کشاورزان که بهار سال آینده انجام می شود، باید حدود 300 تا 400 میلیون متر مکعب آب را در یک دوره زمانی 60 تا 70 روزه رها کرد، به این معنا که در صورت برنامه ریزی روزهای بیشتری از سال شاهد زاینده رود جاری خواهیم بود.
به گفته او با اجرای طرح های آبی، جلوگیری از برداشن های بی رویه، صرفه جویی و مدیریت صحیح این رودخانه احیا خواهد شد.
حاجیان با تاکید بر اینکه بحران آب در کشور باید بصورت یک موضوع ملی لحاظ شود، اظهارداشت: برای حل موضوع زاینده رود باید از هرگونه ناهماهنگی و مقابله افراد با یکدیگر اجتناب کرد و علم و عدالت را محور حل مساله قرار داد.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: با تفکری که مشکلی را بوجود آورده نمی توان همان مشکل را حل کرد، بنابراین باید مدیرانی را برگزید که توانایی حل مشکل را از حیث اجرایی و علمی داشته باشند، همچنین این مدیران باید مشاوران کاردان و خبره داشته باشند.
این پژوهشگر حوزه آب تصریح کرد: استفاده از طرح هایی که قرن ها در این منطقه اجرا شده و هیچ مشکلی نداشته که طومار شیخ بهایی بهترین آن به شمار می رود ضروری و مهم است، بویژه اینکه کشاورزان خود بهترین تحلیلگران مسایل آب محسوب می شوند و استفاده عملی از دانسته های آنان نقش کلیدی در رفع مشکلات ایفا خواهد کرد.
وی اضافه کرد: کشاورزان روش های مختلف آبیاری، لوله و کانال کشی و دیگر مباحث مربوط به آب را می شناسند و بی شک استفاده از تجربیات آن ها که طی سال ها به آن ها قشر رسیده است.
این محقق به ضرورت پرداخت خسارت کشاورزان اشاره کرد و افزود: هر هکتار زمین بالغ بر 50 میلیون ریال درآمد دارد، اما در چند سال اخیر این قشر نتوانستند کشت کنند و متضرر شدند.
حاجیان با تاکید بر اینکه جریان آب در رودخانه از حیث گردشگری نیز اهمیت دارد، گفت: حفظ آثار تاریخی اصفهان و حضور بیشتر گردشگران ارتباط نزدیکی با جریان زاینده رود دارد.عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اصفهان به تاثیر جریان زاینده رود در روحیه مردم اشاره و خاطرنشان کرد: روزهای نخستینی که آب در رودخانه رها شد خیابان های مشرف به پارک ها و رودخانه شلوغ و مردم مانند روز سیزده بدر در طبیعت حضور داشتند و این حاکی از افزایش شور و نشاط مردم دارد.
به گزارش ایرنا، دریچه های سد زاینده رود که از ساعت یک بامداد روز دوشنبه هشتم بهمن به منظور استفاده کشاورزان برای کشت این دوره بازگشایی و آب در بستر این رودخانه در کلانشهر اصفهان جاری شده بود، بامداد یکشنبه 28 بهمن کاهش یافت تا بخش وسیعی از این رود به ویژه در منطقه کلانشهر اصفهان با خشکی مواجه شود.
کشاورزان و باغداران شرق و غرب استان اصفهان پیش تر و در چند سال اخیر و امسال در چند نوبت با حضور در نقاط مختلف استان، رسیدگی به وضعیت حقابه خود از زاینده رود، حل مشکلات معیشتی و جاری سازی این رودخانه را خواهان شدند.
حوضه زاینده رود از دو استان اصفهان و چهارمحال و بختیاری تشکیل شده که 93 درصد از مساحت و 98 درصد از جمعیت زیر پوشش این حوضه در اصفهان و هفت درصد از مساحت و 2 درصد از جمعیت زیر پوشش آن در استان چهار محال و بختیاری قرار دارد.
زاینده رود به طول بیش از 380 کیلومتر و تالاب گاوخونی هم در نبود آب در سالهای آینده به تاکید کارشناسان یکی از چالشهای زیست محیطی کشور و فلات مرکزی ایران تبدیل می شود.
این رود بزرگترین رودخانه منطقه مرکزی ایران است که از کوههای زاگرس مرکزی بویژه زرد کوه بختیاری سرچشمه گرفته و در کویر مرکزی ایران به سمت شرق پیش می رود و به تالاب گاوخونی در شرق اصفهان می ریزد، اما این رودخانه که علاوه بر جاذبه تفریحی و فرهنگی، همواره نقشی موثر در کشاورزی و اقتصاد منطقه بویژه شرق اصفهان و هستی تالاب گاوخونی داشته به علت تغییرات اقلیمی، خشکسالی های متوالی، تراکم جمعیت و افزایش برداشت بی رویه به یک رود خانه فصلی تبدیل و در محل پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است.
سد زاینده رود واقع در شهرستان چادگان در سال 1349 با ظرفیت 1.4 میلیارد متر مکعب آب به بهره برداری رسید، این مخزن هم اکنون آب آشامیدنی، صنعت و کشاورزی بیش از پنج میلیون نفر از ساکنان مناطق مرکزی کشورمان را تامین می کند و نقش ویژه ای در حفظ محیط زیست و گونه های گیاهی و جانوری مرکز ایران دارد.