آگاه کردن والدین نسبت به تبعات کم‌فرزندی
علی‌اصغر احمدی| می‌توان از طریق آموزش‌های قبل، بعد و حین ازدواج و رسانه‌ها، خانواده‌ها را نسبت به تبعات تک‌فرزندی آگاه کرده و موجب تغییر سبک زندگی فعلی و تمایل زوج‌ها به فرزند آوری شد. کم‌فرزندی یا تک‌فرزندی پدیده‌ای است که از لحاظ تاریخی سیر متفاوتی را طی کرده و این موضوع در اوایل قرن بیستم که خانواده‌ها پرجمعیت بوده و نظامی برای تولیدمثل نداشتند، مطرح شد. درواقع در آن زمان بدون هیچ‌گونه پیش‌گیری خانواده اقدام به فرزند آوری می‌کردند که برخی کشورها ازجمله آمریکا و در ایران نیز پیش از انقلاب سیاستی برای کنترل موالید و محدود کردن آن به دو فرزند وضع کردند. این سیاست سال‌ها ادامه داشت تا اینکه حدود سال‌های سال ۸۰ تا ۸۴ احساس خطر کاهش موالید و بروز مشکل جمعیت احساس و به برنامه‌ریزی‌ها به‌سوی فرزند آوری حرکت کرد. مسائل مهمتری ازجمله اقتصاد و سبک زندگی در فرزند آوری مؤثر است، البته در حال حاضر مواردی ازجمله اقتصاد و تفکر موجود در خانواده‌ها تأثیر مهمتری نسبت به این سیاست‌ها بر روی فرزند آوری دارد. امروزه جوانان ترجیح می‌دهند به تحصیل، پیشرفت و بهره‌وری شخصی خود از زندگی پرداخته و کم‌تر وارد چرخه فرزند آوری می‌شوند. درواقع امروزه والدین رفاه و فعالیت‌های خود را به رشد فرزندان ترجیح می‌دهند. اگر افراد به سطحی از رشد فکری که آینده جامعه و نگرانی از کاهش جمعیت برسند، می‌توان الگوی فرزند آوری را تغییر داد، البته این رشد فکری نیازمند به رشد درونی، ارزشی و توجه به منافع جمعی خواهد بود. می‌توان از طریق آموزش‌های قبل، بعد و حین ازدواج و رسانه‌ها، خانواده‌ها را نسبت به تبعات تک‌فرزندی آگاه کرده و موجب تغییر سبک زندگی فعلی و تمایل زوج‌ها به فرزند آوری شد. با توجه به گسترش بهداشت عمومی و امید به زندگی شاهد دوران پیری طولانی در جامعه هستیم، یکی از راه‌هایی که می‌توان سبک زندگی خانواده‌ها را تغییر و آنها را ترغیب به فرزند آوری کرد، آگاه‌سازی والدین از پیری طولانی‌مدت و عدم وجود حمایت‌های مادی و معنوی در آن دوران به دلیل نبود فرزند یا تعداد کم‌فرزندان خواهد بود. تک‌فرزندی در نحوه بزرگ شدن کودکان نیز تأثیر منفی دارد چراکه تک‌فرزندان در کانون توجه شدید دو نفر قرارگرفته و احساس محرومیت یا تقسیم حقوق خود با خواهر برادر را حس نخواهند کرد /مهر
*روان شناس