سهمیه آسیا تنها دلخوشی سپاهان
ورزشگاه نقشجهان چهارشنبهشب گذشته فضای ملتهب و پرتنشی را پشت سر گذاشت. فضایی مملو از اخراج، انفجار ترقه، درگیری هواداران بیرون از ورزشگاه و البته ماراتن 120 دقیقهای پر زد و خرد.
امیرحسین احتشامی-اصفهان امروز: نیمهنهایی جام حذفی میان دو غول سنتی فوتبال ایران که به ال کلاسیکو شهرت یافته است این بار با صحنههای فوتبالی هم همراه شد و همچون دیدار برگشت لیگ برتر همه اتفاقات معطوف به خارج از مستطیل سبز نبود. برانکو امیر قلعهنویی که در حال حاضر بهترین مربیان باشگاهی فوتبال ایران به شمار میروند با ستارههای پرتعدادی که در اختیار داشتند دوباره برای دوئلی خونین وارد رینگ شده بودند. نبردی که شکل و شمایل خیر و شر را پیداکرده است چرا دو باشگاه و هوادارانشان روی دیدن همدیگر را ندارند و ظهور فضای مجازی هم به این کشمکشها دامن زده است. همه این شرایط عاملی شده بازی این دو تیم کاملا از وضعیت عادی خارج شود. اما چهارشنبهشب شرایط تااندازهای متفاوت دنبال شد. هر دو حریف هرچند با چاشنی احتیاط اما میل به حمله از خود نشان میدادند و در این میان سهم پرسپولیسیها بسیار بیشتر از میزبان بود. ترکیب نخست سپاهانیها مقابل میهمان بسیار احتیاطآمیز به نظر میرسید این در حالی بود که طلایی پوشان اصفهانی برای پیروزی تشنهتر از حریف تهرانی باشند. در طرف مقابل شاگردان برانکو با حرص و ولع بیشتری نسبت به سپاهان راهی میدان شده بودند و ترکیب کاملا هجومی میهمان هم حکایت از این داشت که سرخپوشان تهرانی برای فتح جام حذفی هم همچنان انگیزه دارند. حضور همزمان سروش رفیعی، علی علیپور، بودیمیر، مهدی ترابی و احمد نورالهی که ترکیبی کاملا هجومی به شمار میرفت نشان از جاهطلبیهای برانکو برای شکست سپاهان در ورزشگاه نقشجهان داشت. در این میان پرسپولیسیها با تکیهبر تواناییهای تاکتیکی مهدی ترابی در حمل توپ و استارتهای انفجاری این بازیکن حساب ویژهای بازکرده بودند. بازیکنی که یکبار تیر دروازه سپاهان را به لرزه درآورد و در اغلب حملات تیمش نقش موثری بازی میکرد. اما شیوه بازی میزبان برای رسیدن به دروازه بیرانوند همان روش موردعلاقه قلعهنویی یعنی ارسال از جناحین برای استفاده از ضربات سر کی روش استنلی بود. بهترین گلزن لیگ هجدهم که روی هوا تقریبا بازیکنی غیرقابلمهاری به شمار میرود در بازی چهارشنبهشب حتی یکبار هم فرصت تهدید دروازه پرسپولیس را پیدا نکرد. مهار کی روش از سوی سید جلال حسینی و شجاع خلیل زاده اصلیترین ماموریت شاگردان برانکو در بازی با سپاهان محسوب میشد. ماموریتی که مدافعان تیم قهرمان لیگ سربلند از آن خارج شدند. دیگر بازیکن خطرناک سپاهان مهرداد محمدی وینگر سرعتی زردپوشان اصفهانی هم همواره در جناح راست در کمند محمد نادری و کمال کامیابی نیا اسیر بود. برانکو با مهار این دو بازیکن کلیدی تقریبا موتور محرکه میزبان را از کار انداخته و با خیالی آسودهتر خط دفاعی تیمش را به میانه میدان نزدیک کرده بود. البته بستن کنارهها و از کنار انداختن مدافعان چپ و راست سپاهان یعنی محمد ایرانپوریان و سعید آقایی دومین حربه تاکتیکی کارساز برانکو محسوب میشد که کارگر واقع شد. با این شرایط هر چه از زمان بازی بیشتر میگذشت پرسپولیس بر توپ و میدان احاطه بیشتری پیدا میکردند بهگونهای که سپاهان با کمک تیر دروازه و درخشش پیام نیازمند از شکست در همان 90 دقیقه زمانهای معمولی بازی بهسلامت عبور کرد. در وقتهای اضافه هم شاید تصور همه بر این بود که دو تیم بیشتر به ادارهبازی خواهند پرداخت و دل به ضربات مرگبار پنالتی خواهند سپرد. اما آنچه در همان 15 دقیقه نخست وقتهای اضافی به چشم آمد از میل بیپایان پرسپولیسیها بر تمام کردن کار میزبان پیش از رسیدن به ضربات پنالتی حکایت میکرد. خوشاشتهایی سرخپوشان تهرانی البته در یک صحنه تا نابودی همه رویای پردازی آنها پیش رفت. جایی که زاهدی فر روی ارسال ضربه کرنر و زمین خوردن سیاووش یزدانی در محوطه جریمه در سوت خود به نشان اعلام ضربه پنالتی دمید اما مهدی کیانی این فرصت بادآورده را خیلی زود به باد داد تا میهمان همچنان امیدوار باقی بماند. سرانجام هم در ثانیههای پایانی وقتهای اضافی دوم تیر بلا بر پیکر طلایی پوشان اصفهانی از سوی یکی از بازیکنان خودی نشست. درحالیکه همه آماده ضیافت پنالتیها میشدند یک شوت بیجان و بدون خط از سوی احمد نورالهی با اشتباه سیاووش یزدانی بر تور دروازه نیازمند بوسه زد تا بازیکنان سپاهان دیگر نای بلند شدن از زمین را نداشته باشند. این در حالی بود که آنها با اخراج دو بازیکن،9 نفره میجنگیدند و به معجزه ضربات پنالتی دلبسته بودند. به هرحال امیر قلعهنویی تاوان محفظه کاری بیشازاندازهاش را در لیگ فصل جاری به بدترین شکل پس داد و هم در لیگ برتر و هم در جام حذفی گوی رقابت را به مربی حریصی چون برانکو واگذار کرد تا سپاهانیها همچنان دلخوش به کسب سهمیه آسیایی باشند و در لیگ هجدهم همدستشان از رسیدن به جامی کوتاه بماند.