شریفی: فوتبالم را مدیون سپاهان هستم

به گزارش ورزش سه، مهدی شریفی جدیدترین لژیونر فوتبال ایران است. او که روزگاری در پیراهن تیم سپاهان درخشید و به تیم ملی نیز رسید، پس از ترک اردوی طلایی پوشان به تراکتور رفت و یک فصل هم پیراهن شماره 10 پرسپولیس را برتن کرد. او حالا در تیم سومقاییت آذربایجان حضور دارد و در گفتگوی مفصل با ورزش سه، به سوالات مختلف درباره برانکو، کالدرون، جدایی از پرسپولیس و پیراهن شماره 10 پاسخ داد:

* از تیم جدیدت بگو؛ چه شد به لیگ آذربایجان رفتی؟

سومقاییت تیم بزرگی است و بازیکنانش هم بیشتر بومی هستند. بازیکنان جوان تر در تیم ملی آذربایجان بازی می‌کنند و مهره های آینده داری هستند. ذهنیت باشگاه ما این است که بازیکنان با استعداد را پرورش داده و به تیم های بزرگ تر منتقل کند؛ سیاست باشگاه ما بیزینس درباره بازیکن است.

* امکانات سخت افزاری باشگاه چطور است؟

امکانات باشگاه خیلی خوب است. زمین تمرین ها استثنایی هستند، فکر می کنم زمین سوم و چهارم ما سطح بهتری از زمین های بازی در ایران دارند. واقعا فوق العاده است و فکر می کنم بهترین تیم های ایرانی می‌توانند در زمین سوم ما فوتبال رسمی بازی کنند. طبیعی هم هست چون خیلی به این چیزها می رسند. از لحاظ سخت افزاری خیلی خوب است، سومقاییت شهر خیلی خوبی هم دارد، من الان هتل هستم و از وضعیت لذت می برم.

* بازیکنان ایرانی زیادی هم در سومقاییت بوده اند.

پیمان بابایی اینجا بود. پارسال 7-8 گل در نیم فصل زد اما اینجا اصلا شناختی نسبت به لیگ ایران ندارند و تیم های ایرانی را نمی‌شناسند. اما وقتی پیمان آمد اینجا و خوب کار کرد، ذهنیت درباره ایرانی ها خوب شد و من هم امیدوارم که بدرخشم.

* با سرمربی تیم هم صحبت کردی؟ تو را مهاجم نوک می‌شناسد؟

از روزی که من آمدم نوک بازی می‌کنم و خودش هم خیلی دوست دارد که من را نوک بازی دهد، چون قابلیت خودم را بهتر نشان می دهم. البته من چپ و راست هم بازی کردم. چینش تیم ما سه مهاجم است و هر سه به هم نزدیک هستیم، یک سری تاکتیک های خاصی هم دارد که جالب است.

* درباره جدایی ات از پرسپولیس هم صحبت کن؛ کمتر کسی این اتفاق را پیش بینی می‌کرد.

آقای کالدرون از روزی که آمدند و حتی ما را هم ندیدند اصرار زیادی به خرید یک مهاجم نوک خارجی داشتند. ما رفتیم ترکیه و من هم آن جا خیلی خوب کار کردم و شرایط بدنی خیلی خوبی هم داشتم. بعد از پایان لیگ هم تمریناتم را ادامه می دادم و استراحتی نداشتم، برای همین خیلی سرحال بودم. آقای کالدرون و آقا کریم با من صحبت کردند و شرایط خیلی خوب بود. ما به ایران آمدیم و تمرینات ادامه داشتند اما به یکباره گفتند که در لیست مازاد هستی.

* از کسی بابت این موضوع گلایه داری؟ چون خیلی دیر به تو اعلام کردند.

نه از هیچ کس گلایه ای ندارم و نمی خواهم حاشیه بسازم. واقعا خیلی سخت بود اما به هر حال سلیقه مربی است و نباید در این باره حرفی بزنم و فقط احترام می گذارم.

* این که برانکو و کالدرون تو را وینگر بازی می‌دادند باعث آزارت نمی شد؟

از وقتی آقای کالدرون آمدند من را مهاجم بازی می دادند و وینگر راست بودم. این خیلی خوب بود و نزدیک به پست خودم بازی می‌کردم. اما آقای برانکو نمی دانم چرا من را هافبک راست کلاسیک می شناخت! یعنی در سیستم 442 خطی من را هافبک راست بازی می داد، من در کل زندگیم این پست بازی نکرده بودم و حالا باید در پرسپولیس آنجا بازی می کردم.

* خیلی ها می گویند رفتار مدیریت در قبال بازیکنان مازاد خوب نبود. نظر تو چیست؟

بچه ها 20 روز زودتر از من جدا شدند و فرصت بیشتری هم داشتند. خیلی ناراحت کننده است، رفت و آمد خیلی چیز معمولی است و همه جا اتفاق می افتد. مربی بیاید و بگوید ما تو را نمی‌خواهیم و باید بروی، مثلا قبل از اردوی پیش فصل می‌گفتند ما شما چند نفر را نمی‌خواهیم ولی من از هیچ کسی نمی توانم ایرادی بگیرم، من واقعا آرزو می کنم تیم موفق باشد، دوست ندارم کوچکترین حاشیه ای برای تیم ایجاد کنم، من با بازی نکردنم که مهم تر بود، هیچ حاشیه ای ایجاد نکردم حالا بیایم 10 روز قبل از مسابقات حاشیه درست کنم؟ خدا شاهد است فقط و فقط آرزو می کنم پرسپولیس قهرمان شود و هواداران خوشحال شوند.

* فکر کنم دلت از آقای برانکو پر است؛ خودت با او در این باره صجبت نکرده بودی؟

به هر حال مربی تشخیص می دهد. خبرنگاران از او سوال کردند، خودم با او صحبت کردم اما گفت تو را هافبک راست آوردم و در همین پست بازی می‌دهم. آقای برانکو به هر حال 10-12 بازیکن را در ترکیبش قرار می دهد و از آن ها اسفاده می کند و سخت است که وارد ترکیبش بشوی. تیمش هم موفق بود و نمی شود ایرادی گرفت، من خیلی چیزهای مثبتی از پرسپولیس در توشه ام جمع کردم اما به هر حال آدم یک مقدار ناراحت می شود که 10 روز مانده به لیگ اعلام کردند. اما خداراشکر تیم داشتیم و قرارداد هم بستیم و من، شایان و سروش به تیم های خوبی رفتیم.

* واکنش هواداران چطور بود؟

خداراشکر واکنش هواداران خیلی مثبت بود. شاید من خیلی نتوانستم با گلزنی هایم هواداران را خوشحال کنم اما سعی کردم حداقل مثل یک هوادار تیمم را دوست داشته باشم و فکر می کنم همین موضوع باعث شد تا خیلی به هواداران پرسپولیس نزدیک شوم. امیدوارم یک روز بتوانم لطف هواداران را جبران کنم و همین جا پرچم پرسپولیس و ایران را بالا نگه دارم و هرروز هم که شد چه به عنوان هوادار و چه بازیکن لطف هواداران را جبران کنم.

* چند سال پیش برنامه نود به شهرستان محل تولدت رفت و آن جا همه گفتند سپاهانی هستی اما بعدا گفتی پرسپولیسی هستی. واقعیت چه بود؟

من همیشه گفته ام که فوتبالم را مدیون سپاهان هستم چون آنجا بزرگ شدم اما دینم را به این تیم ادا کردم، آن موقع پیشنهاد 7 میلیاردی از السد داشتم اما آن موقع با مدیریت صحبت کردم، قرار شد بمانم و دینم را ادامه کنم و قهرمان شویم و بعد بروم. من بعد از قهرمانی با سپاهان، مصدوم شدم و رفتم تراکتور و نتوانستم لژیونر شوم. اما وقتی آمدم پرسپولیس چرا باید این همه فحش بخورم؟ پرسپولیس تیم محبوب من است. فکر می کنم زشت است که در رسانه هایشان به این شکل بنویسند. آیا درست است مثلا وقتی من تلفن یک خبرنگار را جواب نمی دهم بیاید و علیه من بنویسد؟ آیا شما چنین کاری می کنید؟

* درباره سپاهان گفتی دوست دارم درباره همان مصدومیت و افتت در سپاهان و تراکتور بپرسم؛ چه شد که دیگر به فرم قبلی برنگشتی؟

افت که نبود، وقتی در سپاهان بازی می کردم پشت سرم محرم نویدکیا، محمدرضا خلعتبری، احسان حاج صفی، وریا غفوری و... بازی می کردند و پاس می دادند و من هر بازی گل می زدم. اما رفتم تراکتور مصدوم شدم و بعد از مصدومیت هم می آمدم کم و بیش تمرین کنم که نقاهت بعد از عمل از بین برود. دوران آقا یحیی تیممان جوان بود و نمی توانستیم بازیکن بخریم، فکر می کنم آقای گل جام حذفی شدم و فکر می کنم خیلی با آن شرایط سخت خوب کار کردم. بعد آمدم سپاهانی که دوازدهم بود و حتی هافبک وسط بازی می کردم. در آن نیم فصل 4 گل زدم و 4 پاس گل دادم. یک گل به تراکتور زدم که اگر نمی زدم تیم سقوط می کرد، شرایطم به نظرم بعد از مصدومیت خوب بود. اما آمدم پرسپولیس و آن بدشانسی ها که خودتان هم می دانید.

* حالا هدفت از رفتن به فوتبال آذربایجان چیست؟

اینجا نگاه ها به فوتبالیست بیشتر است و فکر می کنم آدم بیشتر دیده می شود. هدفم این است که از اینجا به تیم های بهتر بروم و بیشتر دیده شوم.

* در پرسپولیس رفتارها با تو چطور بود؟ مثلا بعد از آمدن فرشاد احمدزاده کسی از تو خواست پیراهنت را به او بدهی؟

رفتار بچه ها آنقدر صمیمی و دوستانه بود که همین حالا هم رفاقت ما ادامه دارد. در پرسپولیس رفاقت آنقدر زیاد بود که با آن تیم محروم توانستیم قهرمان شویم، اتفاقات خیلی خوب بودند. وقتی آقا فرشاد هم به تیم آمدند اصلا حرفی از شماره 10 نبود. فرشاد دوست خوب من است و امیدوارم این فصل هم بدرخشد، آرزوی قلبی من برای همه بچه ها این است و هیچ مشکلی هم وجود نداشت. هنوز هم با هم دوستیم و واقعا بهترین دوستان فوتبالی من هستند.

* تو تا همین چند روز پیش در تمرینات بودی، این تاخیر در شروع لیگ بازیکنان را اذیت نمی کرد؟

مسلما این که بازیکنان فقط تمرین کنند، خوب نیست. اما این شرایط به صورت اتفاقی به نفع تیم هایی شد که تغییرات زیادی داشتند. اما فکر می کنم تاخیر بیشتر از این خوب نیست و ضرر می رساند.

* سوال آخرم درباره تفاوت برانکو و کالدرون است؛ تو با کدام مربی راحت تر بودی؟

آقای برانکو مربی خیلی کاملی است؛ این را هم رزومه اش نشان می دهد و هم صحبت بقیه راجع به او. من از آقای برانکو خیلی چیزها یاد گرفتم و خیلی چیزهای فنی را فهمیدم، خیلی به فوتبال من کمک کرد. به نظر من یک مربی را باید از کوچینگش بشناسید، ما این را از آقای کالدرون ندیدیم.اما فکر می کنم آقای کالدرون یک مربی با انرژی و با انگیزه هستند که می خواهند این را به بازیکنان خود نیز انتقال بدهند. ایشان خیلی صمیمی بودند و برایش هیچ فرقی بین بازیکنان نبود و هرکسی که خوب بود را بازی می داد، این خیلی خوب بود.