انتقادات مطهری از شیرین کاری‌های احمدی‌نژاد

اینها غیر از رهبر، متعهد به حفظ احترام هیچ یک از مقامات کشور نیستند و براحتی هتک حرمت می‌کنند. حملات و اهانت‌هایی که اخیراً به آقای روحانی، رئیس جمهوری شد و قبلاً توهین‌هایی که به آقای ظریف در مجلس شد و پیش از آن حمله فیزیکی با مُهر که به رئیس سابق مجلس در قم شد و باز قبل از آن حمله‌ای که با آجر و سنگ و گاز فلفل به اینجانب در فرودگاه شیراز شد، شواهدی بر این مدعاست. وقتی از آنها سؤال می‌کنی که چرا این کارها را می‌کنید، می‌گویند برای حفظ نظام. گویی نظام جمهوری اسلامی که پیام آور مکارم اخلاق است با توهین و هتک حرمت حفظ می‌شود. وقتی به حرف های آنها در پس توهین‌ها دقت می‌کنیم می‌بینیم انتقاد از وضعیتی است که خود بیشترین سهم را در ایجاد آن داشته‌اند. اینها را باید مقصران منتقد و به عبارت بهتر فرصت طلبان نامید. ذکر دو نمونه برای اثبات این مطلب کافی است.
نمونه اول این است که در زمان دولت قبلی خیرخواهان و مصلحان جامعه بارها هشدار دادند که مراقب باشید پرونده هسته‌ای ما به شورای امنیت سازمان ملل نرود. اما ژست انقلابی و میل به خودنمایی همین تیپ افراد باعث شد که قطعنامه‌ها را کاغذ پاره بنامند و مردم ایران را در یک مسیر رنج و سختی غیر ضروری قرار دهند که تا به امروز ادامه دارد، شبیه اقدام غیر ضروری تسخیر سفارت امریکا که هنوز درگیر تحریم‌های آن هستیم و کسی نیست توضیح دهد که چه ضرورتی برای این کار وجود داشت.
نمونه دوم که نشان می‌دهد این منتقدان هتاک به وضع موجود، خود بیشترین نقش را در ایجاد این وضع داشته‌اند نوع برخورد آنها با موضوع برجام است. پس از شیرین کاری دولت قبلی و صدور قطعنامه‌های متعدد علیه ایران مبنی بر تحریم‌های گوناگون، کل نظام به این نتیجه رسید که با مذاکره با امریکا و پنج کشور دیگر این موضوع را به سرانجام نیک برسانند و مردم را بی جهت دچار مشکلات نکنند. نتیجه این مذاکرات طولانی و طاقت‌فرسا توافق برجام بود که با صلاحدید کل نظام امضا شد و گشایشی برای کشور ایجاد می‌کرد. شرکت های اروپایی و امریکایی برای سرمایه گذاری در ایران به کشور سرازیر شدند و می‌رفت که رونق اقتصادی ایجاد شود که ناگاه با اقدامات مخرب همین مقصران منتقد مواجه شد.
پیام‌ها به اروپا و امریکا داده شد که آدم عاقل در ایران سرمایه‌گذاری نمی‌کند و در کنار آن برخی سخنان و اقدامات تهدیدآمیز بی موقع، به طوری که طرف‌های اروپایی و امریکایی فهمیدند که سرمایه‌گذاری در ایران امن نیست. ترامپ هم از این فرصت استفاده کرد و از برجام خارج شد و برنامه فشار حداکثری خود را آغاز کرد و تا امروز البته مردم ایران خوب مقاومت کرده‌اند و به این درک رسیده‌اند که در مقابل قلدری امریکا نباید سرخم کنند. اما آیا اگر این گروه به اصطلاح انقلابی با برجام آن گونه رفتار نمی‌کرد و سرمایه‌گذاری‌های خارجی در کشور انجام می‌شد اصلاً ترامپ می‌توانست از برجام خارج شود؟ قطعاً وضع دیگری داشتیم و مجبور به تحمل یک ریاضت تحمیلی نبودیم.
اکنون همان‌ها که زمینه این وضع را فراهم کرده‌اند منتقد هستند و هتاک و طلبکار. در تاریخ، این گونه افراد را «فرصت‌طلب» می‌نامند و فرصت طلبی آفتی است که گریبانگیر اکثر نهضت‌های اجتماعی می‌شود، همچنان که استاد شهید آیت‌الله مطهری «رخنه فرصت طلبان» را یکی از آفات نهضت اسلامی‌مان دانسته‌اند. ایشان در کتاب «نهضت‌های اسلامی» می‌گویند اینکه می‌گویند انقلاب فرزندخور است، این طور نیست؛ غفلت از رخنه فرصت‌طلبان است که باعث می‌شود انقلاب فرزندان خود را یک یک به حاشیه براند.
هشداری که رهبر انقلاب درباره هتک حرمت مسئولان بلندپایه کشور دادند مانعی است در مقابل این فرصت طلبان که از فرصت سختی معیشت مردم که خود در آن نقش اصلی را داشته‌اند برای تصاحب قدرت بهره‌برداری می‌کنند.