سومین جشنواره سراسری تئاتر روح‌الله
مردم محلی بر این باورند که مکان حسینیه "گارسله" زمین بایری بوده است و شخصی به نام "رمضان" که کور مادرزاد بوده شبی خوابی می بیند و بر اساس این خواب در این زمین شروع به خشت مالیدن می کند. یکی از خان های محل دلیل کار وی را جویا می شود و وی می گوید: خشت می مالم که اینجا را حسینیه کنم.
به گزارش ایسنا، گارسله یکی از محلات "ورنوسفادران" از شهرستان خمینی‌شهر اصفهان است که قدمت زیادی دارد. تکیه یا همان حسینیه گارسله با قدمت 150 سال نیز در همین محله واقع شده است. در ایام دهه اول محرم مراسم تعزیه‌خوانی در این حسینیه برپا می‌شد و در حال حاضر هم این مراسم برگزار می‌شود. شکل قبلی حسینیه به صورت ایوانی بوده که هر ایوان خاص برای نشستن طایفه‌ای بوده است. چاه آب و درختانی هم داشته ولی این ایوان‌ها خراب شده و به جای آن‌ها کلاس درس ساخته شد. حسینیه گارسله خمینی شهر در زمان قاجار ساخته شده و سبک معماری آن با آن دوره تاریخی مطابقت دارد، شاه نشین و ایوان های متقارن این حسینیه بسیار شبیه حسینیه دلیگان شهرستان برخوار است با این تفاوت که آنجا در دو طبقه و اینجا در یک طبقه ساخته شده است.
در مورد ساخت حسینیه مردم محلی بر این باورند که این مکان زمین بایری بوده است. شخصی به نام "رمضان" که کور مادرزاد بوده شبی خوابی می بیند و بر اساس این خواب در این زمین شروع به خشت مالیدن می کند. یکی از خان های محل دلیل کار وی را جویا می شود و وی می گوید: خشت می مالم که اینجا را حسینیه کنم.
به گفته ساکنین محلی کوچه حسینیه در زمان های قدیم، کوچه ای خان نشین بوده است و اکثر خان های آن زمان در این کوچه ساکن بوده اند. رمضان کار را ادامه می دهد و مردم نیز از وی حمایت می کنند و بنای این حسینیه در این محله دایر می شود.
به گفته مردم و بستگان وی که در همان محل و اطراف حسینیه ساکن هستند، رمضان به لطف پروردگار شفا پیدا می کند و بینایی خود را به دست می آورد.
سنگی قدیمی داخل سقاخانه حسینیه نصب شده که نگاره های آن حاکی از قدمت این حسینیه است. در نوشته روی سنگ سقاخانه آمده است: "وقف حضرت عباس(ع) نمود مشهدی محمد ابن علی اکبر و مادرش ام کلثوم دو باب مغازه و یک سقاخانه که هر دو آن در کنار حسینیه است. درآمد حاصل از دکان خرج یخ، دولاب و ریسمان سقاخانه شود هر که غیر از آن کرد حواله اش با حضرت عباس(ع). سنه 1286 ه. ق".
نوشته روی سنگ بیانگر این موضوع است که حسینیه قبل از بنای سقاخانه بنا شده است و قدمت آن به بیش از 150 سال بر می گردد.
تبدیل حسینیه به مدرسه
حاج نظر علی مختاری متولی حسینیه که از کودکی در این حسینیه پا گرفته و بزرگ شده تا 17 سالگی در کنار عباس سلمانی تعزیه و عزاداری حسینیه را برپا می داشته و بعد فوت وی از سال 1367 تا کنون مسئولیت تعزیه و عزاداری حسینیه را عهده دار بوده است.
وی می گوید: تعزیه خوانی و روضه خوانی تا قبل از حکومت پهلوی و دوران رضا شاه در این حسینیه برپا بوده است تا آن زمان که رضا شاه تعزیه خوانی را در کشور ممنوع کرد و در سده نیز نیروهای امنیتی و دولتی تعزیه خوانی را در این حسینیه و دیگر تکایا قدغن کردند.
متولی حسینیه به مراسم عزاداری این حسینیه اشاره می کند و می گوید: حدود 70 سال پیش باقرخان یکی از خان های این محل دست به بازسازی حسینیه زده و مراسم تعزیه خوانی و روضه خوانی در این محل دوباره از سر گرفته می شود. تا سال 1347 شمسی این مکان به عنوان حسینیه استفاده می شده است تا اینکه یکی از معلمان محله به دلیل اینکه مدرسه ای در آن محله نبوده با همکاری مردم و آموزش وپرورش حسینیه را به صورت مدرسه در می آورد.
مختاری ادامه می دهد: چند سال بعد آموزش و پرورش دوباره این مکان را بازسازی کرد. در این سال ها علاوه بر تدریس، 10 روز اول محرم نیز مردم در حسینیه به روضه خوانی و تعزیه خوانی می پردازند. قبل از انقلاب نام این مدرسه بابک و پس از انقلاب به اسم محمد باقر صدر تغییر نام پیدا کرد. در حال حاضر نیز در طول سال فقط در 10روز اول ماه محرم در این مکان عزاداری برپا می شود.
وی می گوید: از سال 1347 تا چند سال اخیر این حسینیه به عنوان مدرسه استفاده می شد که با پیگیری های مردم و همکاری شهرداری، آموزش و پرورش مکان را تخلیه و دوباره به عنوان حسینیه راه اندازی شد. از تعزیه خوان های قدیمی این حسینیه می توان به مرحوم ملا عباس دهنوی، مرحوم حاج علی اعظمی مخالف خوان در نقش شمر و سید مهدی دستگردی در نقش حضرت امام حسین(ع)، اصغر دستگردی، حسن مارچینی و حسن دلیگونی اشاره کرد.
اولین حسینیه استان از نظر قدمت حسینیه قودجان خوانسار است.