شاید اگر به استدلال‌های سازمان برنامه‌وبودجه بیشتر توجه و دقت کنیم دریابیم تنها دلیلی که در این سال‌ها برای خود تراشیده‌اند تا اصفهان را استانی برخوردار معرفی کنند نه به‌خاطر وسعت آن است که فاقد معادن، جنگل‌ها و اشجار بوده یا این وسعت فرهنگ و تمدن بی‌بدیل شهر اصفهان می‌باشد که جهانی را مجذوب خودکرده تا عنوان یک شهر موزه بی‌بدیل را داشته باشد که اگر جز این بود وسعت کویری و خشک آن کفایت می‌کرد تا نام استان نیازمندان را به خوب اختصاص دهد.
حسن روانشید| گذشته و امروز فرقی ندارند که قرن‌های متمادی است نان فرهنگ و ادب خود را خورده و در هیچ زمینه‌ای کم نیاورده است مگر در مورد مدیریت‌های اجرایی برون‌مرزی که متأسفانه کم‌وبیش از آن برخوردار می‌باشد! یک سالی بیشتر از نشستن مدیرکل جدید و محلی فرهنگ و ارشاد اسلامی پشت سکان این مجموعه حساس نمی‌گذرد که البته علی‌رغم دست‌تنگی اقتصادی اما به‌خوبی توانسته حساس بودن منطقه را از دید جهان بخصوص یونسکو درک کند، بنابراین آستین همت را بالا زده تا به پشتوانه بضاعت شهر نسبت به اصلاح آنچه در گذشته از آن غفلت شده است بپردازند. شاید اگر در دوران حصر کرونا به مدیریت این نهاد حساس گماشته نمی‌شد و سکان همچون گذشته در دست دیگران بود هرگز پایتخت فرهنگ و تمدن اسلامی نمی‌توانست توان اجرای برنامه‌های مختلف فرهنگی را که نیاز روحی دوران قرنطینه است در خود سراغ داشته باشد که نمونه بارز آن در امر حساس احیاء و اغناء معضل کتاب و امروز برگزاری جشنواره فیلم کوتاه می‌باشد. او اگرچه یک طلبه است اما اشراف بر هنر و به‌خصوص نوع هفتم آن یعنی سینماست که می‌تواند
بسیار حساس و پیچیده باشد. جشنواره فیلم کوتاه یک نشست منطقه‌ای و شاید محلی بود لکن می‌توان آن را کشوری فرض نمود زیرا اصفهان مهد کارگردانان و فیلمسازان برجسته و مطرحی است که کارشان را با ژانرهای کوتاه در این شهر شروع کرده‌اند. همان گونه که جشنواره فیلم کودک و نوجوان سال‌های متمادی است در این شهر برگزار می‌شود که توان اقتصادی و امکانات و مدیریت محلی آن را دارد اما بازهم از پایتخت در آن سرک می‌کشند تا نمو نکند! که قبل از آن نیز قسمت اعظم جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در اصفهان روی پرده رفت تا همچنان جایگاه این شهر موردتوجه پایتخت نشینان باشد. اما در کنار همه این توانایی‌های بالقوه که امروز با تغییرات در فرهنگ و ارشاد اسلامی بالفعل می‌شوند مسئله ضعف در شورای شهر طی چهار سال گذشته است که کمیسیون فرهنگی ورزشی را عهده‌دار می‌باشد به‌خوبی نمایان است زیرا در طی چهار سال گذشت و بخصوص در یکسال و نیم دوران کرونا نتوانسته‌اند آنگونه که باید با جامعه هنر هفتم این شهر کنار نیامدند تا اینگونه در حاشیه رفتند! متأسفانه در حال حاضر آنچه به نام کمک به جامعه هنر و بخصوص سینما در شورای اسلامی شهر به تصویب رسیده مسیری به‌جز سینما را
طی کرده که مستندسازان آن در این شهر فرهنگ هنر باید ارجح باشند اما افول کرده‌اند! اعضاء کمیسیون فرهنگی ورزشی شورای اسلامی پنجم طی چهار سال گذشته بیشتر اوقات خود را در جلسات طولانی و بی‌بهره پشت درهای بسته گذرانده‌اند درحالی‌که باید تمام‌قد در صحنه‌های فیلمبرداری به دنبال گروه‌های مستندساز بوده و مشکلات و معضلات آن‌ها حل‌وفصل و رکود شکننده دوران حصر کرونا را درک می‌کردند. شاید اگر این بودجه از طریق شورای اسلامی شهر به پایگاه اهل هنر یعنی معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی سوق پیدا می‌کرد بهتر می‌توانست به دست کسانی برسد که مستحق آن بودند و درگیر تهیه فیلم‌های مستندی پیرامون تاریخ و هویت شهر می‌باشند اما متأسفانه دراین‌باره نیز شورا مسیر را اشتباه طی نموده تا تراژدی توزیع اعتبار توسط سازمان برنامه‌وبودجه بر اساس «اصفهان شهر برخوردار» بار دیگر تکرار شود تا کارگردانانی که دستشان را به امید واهی در حنای تهیه فیلم‌های مستند و باارزش گذاشته‌اند همچنان در آن باقی بماند و منتظر باشند تا فرجی از غیب برسد که امید بستن به مساعدت برخی سرابی بیش نیست!
ادامه دارد
