چقدر ترکیب کابینۀ رئیسی اهمیت دارد؟
ترکیب کابینه اصلاً مهم نیست. مهم این است که تندروی و ندانم‌کاری به انتهای راه خود رسیده است و دولت تازه برای هر حدی از موفقیت در حل مشکلات و جلب رضایت و اعتماد اقشار ناراضی، نیاز به تغییر رویکرد اساسی در شیوۀ زمامداری جریان اصولگرا دارد.
در آستانۀ معرفی کابینۀ سید ابراهیم رئیسی به مجلس، حدس و گمان‌ها و اظهار نگرانی‌ها در این باره از طرف کنشگران سیاسی بالا گرفته است.
حتی برخی تحریم کنندگان انتخابات نیز نسبت به ترکیب کابینۀ رئیسی دغدغه‌مند و حساس شده‌اند در حالی که قاعدتاً این موضوع نباید برایشان محل نگرانی و اعتنا باشد.
روشن است که اغلب اعضای کابینۀ رئیسی از میان اصولگرایانی انتخاب خواهند شد که هر کدام به مراتبی در تندروی‌ها و ندانم‌کاری‌های دهه‌های اخیر سهیم بوده‌اند. بنابراین، انتظار اینکه ابراهیم رئیسی همکاران خود را از بین نیرو‌های ناشناخته یا کارشناسان حرفه‌ای و غیر سیاسی و یا افراد مشهور به میانه‌روی انتخاب کند، از اساس عبث است.
به نظر من، اما ترکیب کابینه اصلاً مهم نیست. مهم این است که تندروی و ندانم‌کاری به انتهای راه خود رسیده است و دولت تازه برای هر حدی از موفقیت در حل مشکلات و جلب رضایت و اعتماد اقشار ناراضی، نیاز به تغییر رویکرد اساسی در شیوۀ زمامداری جریان اصولگرا دارد.
اگر این تغییر رویکرد که به نوبۀ خود نیازمند تصمیمی اجماعی و قاطع درسطح ارکان اصلی نظام است، صورت عملی به خود گیرد از ورود تندرو‌ها به کابنیه نباید هراسید. در آن وضعیت حتی به نظر من هر چه وزراء تندروتر باشند بهتر است چرا که اساساً همین قبیل افراد باید تحت فشار انبوه مشکلات یا از اوهام خود خارج شده و راه اصلاح و واقع‌بینی در پیش گیرند و یا اینکه از چرخۀ قدرت کنار روند.
اما اگر تغییر رویکردی در میان نباشد، انباشت کابینه از خوش‌فکرترین و عاقل‌ترین و متخصص‌ترین و دمکرات‌ترین چهره‌های عالم نیز کمکی به بهبود وضع کشور نخواهد کرد. پس به جای نگرانی نسبت به ترکیب کابینه باید نگران تغییر یا عدم تغییر رویکرد نظام سیاسی کشور در موضوع زمامداری بود.