دلیل تیک عصبی صورت چیست؟

تیک عصبی صورت در واقع ناشی از یک اسپاسم غیر ارادی در عضلات صورت می باشد، افرادی که دچار این مشکل هستند، هیچ نوع کنترلی بر روی اختلال ندارند، و به طور ناخواسته در قسمتی از صورت دچار تکرار حرکت می شوند. زمانی که این رفتار چنین بار تکرار شود، تیک نامیده می شود. افراد مبتلا می توانند از راه حل های مختلفی برای درمان استفاده کنند، اما به طور کلی این مشکل جدی نمی باشد، و قابل درمان خواهد بود. به طور کلی علت های مختلفی باعث این امر می شود و تحقبقات نشان داده این مشکل در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. این تیک می تواند در بخش های مختلفی از صورت مثل چشم لب و گونه باشد، همچنین برخی از افراد دارای تیک های رفتاری می باشند مث مکیدن انگشت یا غیره.

دلیل تیک عصبی صورت چیست؟

همانطور که پیش از این اشاره شد، یکی از علت های اصلی بروز این تیک اسپاسم های غیر ارادی در عضلات صورت می باشد. این اسپاسم ها غیر قابل کنترل هستند. زمانی که این اسپاسم ها بیش از حد تکرار شوند، نوعی تیک نامیده می شوند.



افراد مبتلا به این تیک ها گاها با تیک های مشابه سعی در درمان مشکل دارند. اما این مشکل چندان جدی نیست و قابل درمان می باشد. این مشکل اغلب از دوران کودکی همراه فرد است، و به مرور زمان امکان تشدید آن وجود دارد. برخی از جراحان مغز این مشکل را ناشی از اضطراب و استرس فرد می دانند. برخی از مشکلات روزمره نیز موجب می شود، افراد با چنین مشکلاتی درگیر باشند. راه های تشخیص تیک عصبی می تواند در درمان این افراد نیز موثر باشد.

انواع تیک:

این اختلال در نقطه ای از صورت رخ می دهد، و به طور معمول برای فرد آزار دهنده خواهند بود. انواع مختلفی از این تیک ها شامل پریدن پلک ها، تکان دادن زبان، مکیدن زبان، بالا پریدن ابروها، جمع شدن دهان، فشرده شدن پره های بینی و … می باشد. این اختلال دارای انواع مختلفی است، که در شدت تیک متفاوت می باشد. برای درمان این دسته از اختلال ها بهتر است، به پزشک مراجعه کنیم.

اختلال تیک های گذرا:

اختلال تیک های گذرا این اختلال نمونه ای از تیک عصبی صورت است، که در شدت متفاوت می باشد. این اختلال موقتی است، و ممکن است تیک های متعدد و مکرر در عضلات صورت ایجاد کند. به طور معمول درمان این اختلال ها کمتر از یک سال زمان می برد. از نشانه های این اختلال می توان به هوشیاری فرد اشاره کرد. افرادی که دارای این اختلال هستند اغلب در زمان بیداری دچار تیک های عصبی می شوند. این نوع از اختلال در کودکان وجود دارد، و نیازی به درمان آن وجود ندارد.

سندروم توره:

این اختلال نیز نوعی دیگر از اختلال های مزمن می باشد، که موجب بروز یک تیک یا چند تیک عصبی می شود. این اختلال نیز اغلب در کودکان بروز پیدا می کند و تا زمان بزرگسالی نیز ادامه خواهد داشت. علائم این اختلال با بالا رفتن سن کاهش می یابد و افرادی که به این سندروم مبتلا هستند، گاها صداهایی از خود تولید می کنند، که برای اطرافیان ناخوشایند است. تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به این سندروم دارای تیک های کوچک تری نیز هستند. این تیک ها شامل پلک زدن سریع، پاک کردن گلو … می باشد. تیک های کلامی و حرکتی نیز از جمله تیک های شایع در میان این افراد است.

همانطور که پیش از این اشاره شد، افراد مبتلا به تیک های گذرا دارای تیک های کوچک تری هستند. این تیک های حرکتی بیشتر شامل بالا انداختن شانه ها، بالا و پایین کردن بازوها، تکان دادن سر، ادای کلمات اشتباه، فریاد زدن و … می باشد. این نوع اختلال ها قابل درمان هستند و چندان جدی به نظر نمی آیند.

اختلال تیک های حرکتی مزمن:

دسته ای دیگر از اختلال های تیک عصبی صورت تیک های حرکتی هستند. این اختلال مکرر است، و فرد چندین بار آن را تکرار می کند. در صورتی که فرد مبتلا بیش از یک سال و هر بار به مدت زیاد تکرار شود، تیک می باشد این اختلال بر خلاف اختلال تیک های گذرا در زمان خواب نیز رخ می دهد، در صورتی که در کودکان رخ دهد، نیازی به درمان وجود ندارد، این اختلال هم در کودکان هم در بزرگسالان رخ می دهد، با این تفاوت که زمان کنترل آن ها در کودکان راحت تر است، ولی بزرگسالان این مشکل با دارو قابل درمان است. به طور کلی اختلال تیک در کودکان و درمان آن بسیار راحت تر از بزرگسالان است.

شیوه های درمان:

تیک عصبی در کودکان و بزرگسالان چه نشانه هایی دارد؟ با تشخیص نشانه های این امر می توان در درمان آن موفق تر عمل کرد. برای درمان این تیک ها شیوه های مختلفی وجود دارد، درمان دارویی در این دسته از افراد با تجویز پزشک صورت می گیرد. داروهای ضد روان پریشی و دوپامین برای این افراد تجویز می شود. در صورتی که این تیک ها به مدت زیاد تکرار شود، برای این بیماران بوتاکس تزریق می شود، تا از این طریق عضلات صورت آن ها فلج و از تیک جلوگیری شود.
روان درمانی نیز شیوه دیگر درمان تیک صورت می باشد. جلسات منظم روان درمانی به تشخیص علت های تیک و حذف آن ها کمک می کند. پزشکان از طریق اصلاحات رفتاری و ترک عادت به درمان تیک همچنین رفتار درمانی به جایگزین شدن رفتارهای جدید و عادت های دیگر در این افراد کمک می کند.

از دیگر شیوه های درمان تیک های عصبی صورت می توان به جراحی اشاره کرد. روش جراحی برای درمان تیک های شدید مانند سندروم توره به کار می رود یک شیوه جراحی تحریک عمقی مغز می باشد. برخی دانشمندان با اعمال الکترود های مغز جریان الکتریکی آن را به بخش خاص مغز می رسانند، تا موجب کاهش تیک ها شود.
طبق برخی از توصیه ها درمان طبیعی نیز می تواند، در درمان این افراد موثر باشد. با توجه به این که استرس زیاد موجب تشدید تیک می شود. با استفاده از شیوه های کاهش استرس می توان به درمان تیک کمک کرد، ورزش های سبک یوگا مدیتیشن و استراحت می تواند تاثیر زیادی در درمان این افراد داشته باشد.