حسن روانشید| یک میلیون و ششصد و پنجاه هزار کیلومترمربع وسعت کشوریست در غرب آسیا و شاهراه ورود به اروپا که می‌تواند کلیدی برای قفل بسته جاده ابریشم در این مسیر باشد و به‌تنهایی ثروتی است تا بعضی از اتحادهای جهانی را ملزم نماید با چراغ سبز به این‌سو بیایند. رئیس مرکز تجارت جهانی در ایران تأکید می‌کند «اگر ما تولید و کالایی برای صادرات نداشته باشیم، به‌جای سه میلیارد نفر چنانچه 8 میلیارد نفر از جمعیت جهان هم آماده خرید اقلام ایرانی باشند، متأسفانه هیچ موقعیت و موفقیت اقتصادی حاصل نخواهد شد و راه به جایی نخواهد برد چرا که خریدار بالقوه هست اما کالایی برای فروش موجود نمی‌باشد. بنابراین اول باید با تدبیر و بسترسازی‌های درست به فکر افزایش بهره‌وری تولید و صادرات باشیم و شعار سال را محقق کنیم تا نه‌تنها متضرر نشویم بلکه ارزآوری بالایی هم داشته باشیم» و سازمان همکاری‌های شانگهای یکی از بزرگترین، مهمترین، وسیع‌ترین و ثروتمندترین اتحادیه‌های منطقه جهانی می‌باشد و نقش بسیار مهمی در مناسبات تجاری و امنیتی جهان بازی می‌کند. کشورهای
عضو شانگهای و ناظر بر سازمان همکاری‌های شانگهای بر روی هم بیشترین و پرحجم‌ترین تولیدکننده و مصرف‌کننده انرژی در جهان هستند که مساحت کل آن‌ها 36 میلیون و 889 هزار و 607 کیلومتر است و در اصل حدود یک‌چهارم سطح خشکی‌های کره زمین را در بر می‌گیرد. از سویی ۹ کشور عضو آن حدود 3 میلیارد و 363 میلیون نفر جمعیت دارند که حدود 43 درصد جامعه بین‌الملل را دارا می‌باشد و این در حالیست که بخش اعظمی از تولید و تجارت جهانی کالا و خدمات را به خود اختصاص داده و از سویی ۲۵ درصد ذخایر نفت، ۳۰ درصد از منابع گاز و ۵۰ درصد اورانیوم جهان به آن تعلق دارد. اعضاء اولیه این سازمان کشورهای چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان بودند که اهداف موازنه قدرت منطقه را با آمریکا و حضور ناتو پیگیری می‌کردند تا امروز ایران هم به عضویت آن درآید درحالی‌که هند و پاکستان از تابستان ۲۰۱۶ به عضویت کامل درآمدند و در حال حاضر ۹ کشور فوق عضو دائم این سازمان می‌باشند و سه کشور مغولستان، افغانستان و بلاروس با عنوان ناظر در انتظار عضویت دائم هستند. ورود و نظارت موقت ایران از سال ۱۳۸۴ شروع و یکبار در سال ۱۳۹۵ درخواست عضویت رسمی و دائم آن توسط
این سازمان رد شده بود اما نهایتاً پس از گذشت ۱۶ سال بالاخره روز موعود یعنی جمعه ۲۶ شهریور امسال فرا رسید تا در اجلاس سران کشورهای عضو سازمان همکاری‌های شانگهای، ایران هم به عضویت دائم درآید. تصویب این مهم اگرچه کمی دیر است اما می‌تواند فواید بسیاری را به همراه داشته باشد زیرا برافراشته شدن پرچم ایران بر فراز این سازمان مهم بین‌المللی موفقیت و سربلندی دیگر است که در دولت سیزدهم از قوه به فعل تبدیل شده است تا امتیازات زیر را به همراه داشته باشد.1- تأثیرگذاری بیش‌ازپیش در معادلات اقتصادی و امنیتی منطقه، 2- افزایش قدرت مانور در برابر غرب علی‌الخصوص آمریکا، 3- تأثیرگذار بودن در بخش امنیتی انرژی،4- ورود به بخشی از بازارهای مهم جهان، 5- امکان عرضه و صادرات کالاهای تولیدی در داخل به بیش از سه میلیارد نفر از جمعیت جهان، 6- همکاری‌های بانکی در شورای مشترک سازمان شانگهای که البته زمانی عضویت در چنین سازمان‌های مهمی می‌توانست مفید و کارساز باشد تا ما قادر باشیم با سیاست‌های درست و برنامه‌های تدوین‌شده همراه با مدیریت صحیح و قدرتمند ابتدا به تکمیل و اصلاح زیرساخت‌های داخلی بپردازیم و سپس چرخه تولید را به‌خوبی به گردش
درآوریم و در این میان صادرکننده را بیش‌ازپیش تقویت نموده و از همه مهمتر موانع پیش رو و مزاحمت‌های بروکراسی را از سر راه تجارت و کسب‌وکارها برداریم و ده‌ها پیش‌نیاز تولید و تجارت، حمل‌ونقل، پولی و بانکی را اجرا و به انجام برسانیم تا آرام‌آرام بتوانیم از فرصت‌های ایجادشده به نحو مطلوب استفاده کنیم و اگر تولید زیرساخت‌های تجارت و صادرات همچنان غرق در مشکل باشند، حضور در اینگونه سازمان‌ها نه‌تنها فرصت و موفقیت به همراه ندارد بلکه نوعی تهدید برای صنایع و اقتصاد به‌حساب خواهد آمد. امروز پیوستن کشور به سازمان شانگهای در منطقه بسیار بااهمیت است ولی به لحاظ امنیتی و اقتصادی ثمرات آن در کوتاه‌مدت نمایان خواهد شد و به‌تدریج پس از گذشت حداقل ۳ تا ۵ سال یک حاشیه امن برای کشور ایجاد خواهد نمود. سید محمدحسین ملائک سفیر سابق ایران در چین معتقد است «بهره‌برداری اقتصادی ما از بستر سازمان شانگهای بیشتر به روابط دوجانبه‌ای که در این بستر تقویت خواهد شد بستگی دارد هرچند این سازمان عضویت دائمی کشورمان را پذیرفته اما برای نهایی شدن این عضویت لازم است فرآیندهایی نیز در داخل کشور طی شود که بخش زیادی از آن در مسیر مجلس می‌گذرد».
امروز کشور نیز به حضور پررنگ در اینگونه سازمان‌های اقتصادی که توانایی‌های سیاسی و پولی مستحکمی در پشت آن می‌باشد نیازمند است تا دشمنان نتوانند با اعمال بعضی از تحریم‌ها همچون بلوکه کردن دارایی‌ها اقتصاد داخلی را مستأصل نمایند. البته ناگفته نماند اگر سازمان همکاری‌های شانگهای هم تحت تأثیر بعضی سیاست‌بازی‌های غرب قرار نمی‌گرفت خیلی زودتر اقدام به تأیید عضویت دائم ایران می‌کرد تا مشکلات کنونی پیرامون تحریم‌ها محدودتر می‌شد.
ادامه دارد
