جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان در چالش اثبات!

اصفهان امروز - مریم قدسیه

به‌رغم وجود دو مصوبه هیئت‌وزیران در خصوص اجازه برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان توسط شهرداری اصفهان و درحالی‌که مدت آخرین توافقنامه این جشنواره میان سازمان امور سینمایی و سمعی بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شهرداری اصفهان نامحدود ذکرشده، اما بنیاد سینمایی فارابی همچنان به دنبال انتخاب میزبان است!

این سطور مقدمه آغازین خبری بود که 20 تیر 1401 روی خروجی خبرگزاری ایسنا قرار گرفت و ولوله‌ای در فضای مجازی و صفحات برخی سینما دوستان و مدیران شهرداری ایجاد کرد.

واکنش‌ها همه بر احیای حق اصفهان در برگزاری این جشنواره تأکید می‌کردند و اینکه اصفهان هر آنچه توانسته برای میزبانی قابل‌قبول این جشنواره انجام داده است.

از طرفی تلاش‌های تهران برای جستجوی میزبان همچنان ادامه داشت و در اخبار و گفتگوها، انتقاداتی را متوجه میزبانی اصفهان از جشنواره می‌کردند.

تیرماه سال جاری نیز سید مهدی جوادی مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی از سوی محمد خزاعی رئیس سازمان سینمایی به‌عنوان دبیر سی و پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان معرفی شد. پیش از این نیز بنیاد سینمایی فارابی با ایجاد کارگروه ارزیابی جشنواره فیلم کودک این زمزمه را ایجاد کرده بود که احتمال برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان به‌صورت دوسالانه وجود دارد.

اما اینکه چرا بعد از برگزاری سی‌وچهار دوره از جشنواره فیلم کودک، مدیران دولتی به این نتیجه می‌رسند تا احتمال برگزاری این جشنواره را به‌صورت دوسالانه موردبررسی قرار دهند، می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد که یکی از مهم‌ترین دلایل موردنظر، بحث تولید فیلم در حوزه سینمای کودک و نوجوان است.

درواقع می‌توان گفت تولیدات در سینمای کودک و نوجوان باید در حدی باشد که حداقل بتواند بخش رقابتی یک جشنواره را تأمین کند، این در حالی است که از ابتدای سال جاری تاکنون تنها یک پروانه ساخت سینمای کودک و نوجوان صادرشده و با توجه به شنیده‌ها، هیچ تقاضایی برای تولید در این حوزه از سینما وجود ندارد.

این چکیده از متن آخرین خبری که در رابطه با برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان منتشرشده ما را به‌مرور مشکلی می‌رساند که ریشه دیرینه‌ای درسینمایمان دارد. «تولید» مشکل امروز و دیروز جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان نیست. سال‌هاست مسئله کمبود فیلم که اصل برگزاری جشنواره است حیات آن را تهدید کرده و هرسال بیشتر از قبل به چشم آمده است.

حالا در بدترین و حساس‌ترین موقعیت فعلی سیاست‌گذاران انگشت اشاره را بر آن نهاده‌اند و به‌تبع آن تصمیم گرفته‌اند جشنواره را دوسالانه کنند.

نکته اما اینجاست در شرایطی که تجربه سی‌وچهار دوره در تقویم برگزاری جشنواره ثبت‌شده و کمبود تولید فیلم باکیفیت و حتی یک‌قدم قبل‌تر از آن تولید به‌طورکلی همواره مسئله جدی بوده و برگزارکنندگان تلاش کرده‌اند آن را از طریق پررنگ کردن بخش جنبی و رویدادهای دیگر پر کنند چنان به این موضوع بی‌توجه مانده‌اند تا کار به صدور تنها یک پروانه ساخت فیلم کودک و نوجوان در سال جاری برسد و تصمیم بر دوسالانه شدن جشنواره باشد؟

در خبرهای تازه انتظار صرف هزینه و ورود به وادی تولید فیلم هم به‌عنوان شرط برای میزبان ذکرشده و گفته‌شده شهر میزبان تنها نباید نقش برگزارکننده را در جشنواره داشته باشد و حتما باید در زمینه تولید در این گروه سینمایی فعالیت کند.

این در حالی است که هیچ‌کدام از جشنواره‌های بزرگ دنیا چنین کارکرد و وظیفه‌ای ندارند علاوه بر اینکه تغییر شهر میزبان در طول سال‌های برگزاری یک جشنواره معتبر بی‌سابقه و عجیب است.

برفرض مثال جشنواره کن یا ونیز همواره در سال‌های مختلف در یک شهر خاص برگزارشده‌اند و اصلا جشنواره با عنوان شهر برگزارکننده شناخته می‌شود و همین موضوع یک اعتبار جدی برای جشنواره‌ها محسوب می‌شود.

حالا باید از سیاست‌گذاران و متولیان برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان پرسید چرا به‌جای چاره‌جویی‌های اساسی و حل مشکلات چندین ساله این جشنواره، به فکر تغییر میزبان و برگزاری جشنی حاصل از رویدادهای جنبی برای آن افتاده‌اند؟!

و اینکه آیا حق برگزاری جشنواره‌ای سی‌وپنج‌ساله آن‌هم در اشل بین‌المللی تثبیت چنین مواردی نیست؟!

باید تأکید کرد چطور در شرایطی که اصل برگزاری هر جشنواره به اکران فیلم دست‌اول است ما سال‌هاست در برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان سرمان را به برپایی رویدادهای جنبی گرم کرده‌ایم و فارغ از اصل به حاشیه پرداخته‌ایم تا حالا لبه تیغ نحوه برگزاری آن بایستیم؟