دست انتقام طبیعت روی گلوی اصفهان
از فروریزش اتوبان آقابابایی تا بسته‌شدن خروجی سد و قطع جریان آب در زاینده‌رود و هجوم ملخ‌های مراکشی به مراتع سمیرم همگی تداخل عجیبی با روز جهانی محیط‌زیست و هفته جهانی محیط‌زیست داشته‌اند.
اتفاقات چند روز اخیر در اصفهان از فرونشست و فروریزش اتوبان آقابابایی تا بسته‌شدن خروجی سد و قطع جریان آب در زاینده‌رود و هجوم ملخ‌های مراکشی به مراتع سمیرم همگی تداخل عجیبی با روز جهانی محیط‌زیست و هفته جهانی محیط‌زیست داشته‌اند. روزی که قرار است به انسان یادآوری کند که مالک همه چیز نیست و تمام دست‌کاری‌هایش در زمین روزی گریبان خودش را می‌گیرد. انتقام طبیعت اما برای اصفهان خیلی زودتر از موعد اتفاق افتاده است، زاینده‌رود از نفس افتاده حقابه‌ای برای گاوخونی نداشت و سریال تکراری و تراژدی غم‌انگیز باز و بسته کردن‌های جریان زاینده‌رود همچنان ادامه دارد. تراژدی که در آن آبزیانی با هربار بستن جریان زاینده‌رود می‌میرند و پرندگانی که آواره می‌شوند و اکوسیستمی که هر روز به مرگ و نابودی نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. دست طبیعت زودتر از آنچه تصور می‌شد طاقتش طاق شد و زمین زیر پای یکی از مهم‌ترین اتوبان‌ها و شاه‌راه‌های ارتباطی شهر خالی شده است، درست همان نقطه‌ای که دو سال پیش سازمان نقشه‌برداری کشور پیش به‌عنوان پرخطرترین نقطه فرونشست اصفهان از آن نام‌برده بود.
اکنون چندین روز است که زمین به عمق ۱۲ متر در میانه بزرگراه آقابابایی اصفهان دهان بازکرده و انتقامش را از مسئولینی که تصور کردند مالک زمین و محیط‌زیست هستند گرفته است. زمین زیر پای شهری که روزگاری به آبادانی و حیات و آب‌وهوای خوش و زمین‌های حاصلخیز و مردمانی هنرمند معروف بود در حال خالی‌شدن و فرونشست است. شهری که چند سالی است به هنر و فرهنگ و تمدن و آب‌وهوای خوش و رودی زنده معروف نیست بلکه به فرونشست و آلودگی و رودی نفس بریده و مردمانی خسته و افسرده شهرت دارد، مردمانی که حیاتشان به زاینده‌رود وصل شده است.
فرصت برای نجات اصفهان
انتقام طبیعت از اصفهان هنوز آغاز نشده و این تنها بخشی از تبعات تغییراتی است که در اکوسیستم این شهر با برداشت‌های غیرمجاز از زاینده‌رود و گرفتن حقابه محیط‌زیست و تالاب گاوخونی خودی نشان داده و تنها نوک کوه یخ مشکلات محیط زیستی اصفهان است که خوشبختانه آسیب جانی نداشته هرچند خسارت مالی بسیاری روی دوش شهر گذاشته و بعید است که دفعه بعدی یا دفعات بعدی هم بدون آسیب جانی و خسارت‌های کلان ختم به خیر شود.
هنوز فرصت برای نجات اصفهان از فرونشست وجود دارد؛ جریان دائمی زاینده‌رود، قطع کامل برداشت‌ها از زاینده‌رود و توقف دست‌کاری در طبیعت و اکوسیستم زاینده‌رود از سرچشمه تا پایاب و برنامه‌ریزی برای انتقال صنایع از اصفهان و مدیریت جریان آب در بالادست راه‌حل‌هایی است که می‌تواند خطر فرونشست را کم‌تر کند اما اگر از اتفاقی که امروز برای اصفهان افتاده درس گرفته نشود و همان روند گذشته ادامه یابد دست انتقام طبیعت نه‌تنها اصفهان که استان‌های هم‌جوار و در نهایت سراسر ایران را بی‌نصیب نخواهد گذاشت.
