مهم ترین دغدغه‌ ایران اسلامی، دغدغه‌ فرهنگی ‌است

دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان گفت: مهم ترین دغدغه‌ ایران اسلامی، دغدغه‌ فرهنگی ‌است و با توجه به گستردگی و خطیر بودن این جنگ همه‌ افسران جنگ نرم نیازمند آتش به اختیار هستند.

مهم ترین دغدغه‌ ایران اسلامی، دغدغه‌ فرهنگی ‌است

دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان گفت: مهم ترین دغدغه‌ ایران اسلامی، دغدغه‌ فرهنگی ‌است و با توجه به گستردگی و خطیر بودن این جنگ همه‌ افسران جنگ نرم نیازمند آتش به اختیار هستند.
سیدایمان موسوی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان پیرامون صحبت‌های اخیر رهبر معظم انقلاب در دیدار با دانشجویان، با بیان اینکه کلید واژه‌ آتش به اختیار یک اصطلاح جنگی است، اظهار داشت: این کلید واژه یکی از مناسب‌ترین واژه‌هایی است که رهبر معظم انقلاب از آن یاد کردند چرا که ما امروزه در نبردی به مراتب دشوارتر از جنگ‌های فیزیکی قرار گرفته‌ایم و آن جنگ نرم است.
وی افزود: همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند مهم ترین دغدغه‌ ایران اسلامی، امروزه دغدغه‌ فرهنگی ‌است و با توجه به گستردگی و خطیر بودن این جنگ همه‌ افسران جنگ نرم که در راستای اهداف نظام جمهوری اسلامی تلاش می‌کنند نیاز به این اختیار دارند و در غیر اینصورت شاهد پیروزی دشمنان در جنگ فرهنگی خواهیم بود.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان با بیان اینکه واژه‌ آتش به اختیار به این معنی نیست که ما با افراط یا تفریط، حزب الله را از اهداف خود دور کنیم، بیان کرد: آتش به اختیار بودن امری واجب اما در حدود و موازین اسلام و در راستای اهداف انقلاب اسلامی است؛ این بدان معناست که زمان شناس باشیم، چه بسا نیاز باشد گاهی با شدت و یا گاهی با ملایمت برخورد کنیم.
وی خاطر نشان کرد: وقتی رهبر معظم انقلاب می‌فرمایند آتش به اختیار، منظورشان این نیست که عقلانیت را کنار بگذاریم و هرکار که خواستیم انجام دهیم. اتفاقا این دو لازم و ملزوم یکدیگرند و در کنار هم معنی پیدا خواهند کرد.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان افزود: افراد باید فقط گوش به فرمان رهبری باشند و البته در موقع نیاز آتش به اختیار باشند، زیرا همانطور که تجربه ثابت کرده ایشان در همه‌ زمینه‌ها تخصص کافی را دارند. مردم خود را از ولایت دور نکنند تا از آفات این دوران سخت در امان باشند.
موسوی گفت: حزب‌اللهی واقعی نه افراط می‌کند نه تفریط. حزب‌الله انتقاد می‌کند اما توهین نه. اگر ما هم بخواهیم توهین کنیم چه تفاوتی با افرادی داریم که از واژه‌هایی استفاده می‌کنند که نه در خور شخصیت مردم ایران است نه شایسته‌ انقلاب، اگر ما هم بخواهیم بی‌احترامی کنیم چه تفاوتی با افرادی خواهیم داشت که مردم را مزدور خطاب می‌کنند.

ارسال نظر